కవిత
- దార్ల వెంకటేశ్వరరావు - 9182685231
ఎన్నాళ్ళిలా రాతలున్నా
అక్షరాల్లేనట్లుండే కాగితమలా నరాల్లో
నేరాల్ని దాచుకుని శ్వేతపత్రంలా మెరుస్తుంది?
ఎన్నాళ్ళిలా మొలిచిన కొమ్ములకు
దేవతా వస్త్రాల్ని కప్పుకొని
ఆ అడవిదున్నలా చేనంతా ధ్వంసం చేస్తుంది?
నాకిప్పుడు తెల్లకాగితాన్ని చూసినా
నల్లక్షరాల్ని చెరిపిన గుర్తులో...
ఎవరన్నా మిస్టర్‌ క్లీన్‌ నంటుంటే
క్లీన్‌ కాలేని మరకలో...
ఎవర్నన్నా కరడుగట్టిన నేరస్తుడంటున్నా
కళ్ళల్లో దీనత్వమో ...
వంతెనల్ని దాటికెళ్ళేముందు
గొంతులో గింగర్లు కొడుతున్న శబ్దాలు!
పోలీస్‌ స్టేషన్‌ ముందు ఎముకను నాక్కుంటూ
సొల్లు కారుస్తున్న కుక్కల అరుపులేంటిలా
పొద్దున్నే వాటిల్లోకి యెగిరొచ్చి
ఇళ్ళంతా ఖరాబు చేస్తున్నాయి?
ఆ అరుపుల్ని అర్ధం చేసుకోవాలంటే
యే ఇన్వెస్టిగేషన్‌ కంపెనీలో
కొనాలో నిఘంటువుల్ని!
ఏకాంతపు ఒంటరితనమైనా
ఒంటరితనపు సమూహమైనా
భరించడమంత సులభం కాదేమో!
'ఆపండ్రా బాబూ'
పొద్దున్నే ఆ ఇడియట్‌ బాక్స్‌ ఏమిట్రా
జుర్రుజుర్రున పీల్చే
ఎముకల రుచుల్ని వినలేకపోతున్నాను!
అవతలకిసిరేయండ్రా
సంతోషాన్నో, దుఃఖాన్నో పలకని
తెల్లకాగితాల్ని చూడలేకపోతున్నాను!