కవిత
- నూనెల శ్రీనివాసరావు - 9492970231
ఆకాశం ఆకాశంలా పైపైకి ఎగిరిపోతోంది
నేల నేలలా పాతాళానికి కరిగిపోతోంది
నడుమ వాయువు తన దిశ దశ మార్చుకొని
ఎక్కడికో కొట్టుకుపోతోంది
పక తి తన నియమాలు తానే అతిక్రమించి
కొత్త భాష్యాలు చేస్తోంది
చిగురించని పచ్చదనం తన అవస్థ మరచింది
రాజ్యం సుభాషితాల్లో మునిగితేలుతూ
దేశద్రోహం ముద్ర తనకంటనీయక
తామరాకుపై నీటి బొట్టులా జారిపోతోంది
సర్వేజన సుఖినోభవంతి
ఆకాశహర్మ్యాలలోకి వలసపోయింది
కాషాయవర్ణం నిలువెత్తు పులుముకున్న దేశం
మౌనం ద్యానంగా యోగముద్రలోకి జారుకుంది
నిర్మానుష్య గగనవీధులెంట
కార్పోరేట్‌ రాబందులు
యధేచ్చగా విహరిస్తున్నాయి
కోడిపిల్లల్లా శ్రమను తన్నుకుపోతూ
ఒక్కొక్కటిగా వలువలు విడిచేసిన దేశభక్తి కొత్తరాగాలు నేర్చుకుంది
ప్రశ్నించే పిడికిళ్ళపై విరుచుకుపడే
మంత్రాలు నేరుస్తూ....శపిస్తూ...
ఐతేనేం నూరుగొడ్లను తిన్న రాబందు
ఒక్కగాలివాటుకే పడిపోయినట్లు
ఎన్నాళ్ళు సాగును పీడన తాడన
కడుమండిన గడ్డిపరకలే పేనుకుంటూ
మదగజాన్ని మట్టుపెట్టలేదా ?
గుర్తుపెట్టుకుంటే చాలు
భవితలో జరుగు మేలు
లేకుంటే మరో నెత్తుటి చరితకు
కదులు జనాగ్రహాలు !