ఎం.విప్లవ కుమార్‌
95152 25658
సెమినార్‌ పూర్తవగానే అజ్ఞాత్‌ తన సహచరులతో బస్టాండ్‌ వచ్చాడు.
''సెమినార్‌ బాగా జరిగింది. అనుకున్నదాని కంటే ఎక్కువ మంది స్టూడెంట్స్‌ వచ్చారు. స్టూడెంట్సే కాదు; లెక్చరర్లు కూడా బాగా ఇన్‌స్పైర్‌ అయ్యారనిపించింది. సెలబ్రిటీ వద్ద తీసుకున్నట్లు మీ దగ్గర విద్యార్థులు సెల్ఫీలు తీసుకోవడం మన క్యాడర్‌కు గొప్ప ఆత్మవిశ్వాసం ఇచ్చింది. నిజంగా అది నాకు కూడా కొత్తగా, గొప్పగా అనిపించింది అజ్ఞాత్‌.'' అంటూ సెమినార్‌కు సంబంధించిన ఫీడ్‌ బ్యాక్‌ ఇస్తున్నాడు మహేందర్‌. నవ్వుతూ తలూపాడు అజ్ఞాత్‌. అప్పుడే తను ఎక్కాల్సిన బస్సు ప్లాట్‌ఫారం మీదికి వచ్చింది.
''వెళ్తా.. మహేందర్‌'' అన్నాడు అజ్ఞాత్‌.
''సరే.. బై బై'' అంటూ సెండాఫ్‌ ఇచ్చాడు మహి. బస్‌ ఎక్కి విండో తెరిచి కూర్చున్నాడు అజ్ఞాత్‌.
''పక్కన ఎవరైనా ఉన్నారా?'' అని అడిగి తన పక్కన పెట్టమని కర్చీఫ్‌ ఇచ్చింది ఓ పెద్దావిడ బయటనుంచి.
తరువాత కొంతసేపటికి ఓ అమ్మాయి ఏదో వెదుకుతూ వచ్చి అజ్ఞాత్‌ పక్కనే కూర్చుంది కర్చీఫ్‌ తీసుకుని. ఆ అమ్మాయి కర్లీ హెయిర్‌ ప్రత్యేకంగా ఆకర్షిస్తోంది. తన ముఖంపై మొటిమెల నక్షత్రాలు అందంగా మెరుస్తున్నాయి. చీకట్లో జాబిలి అందం పెరిగినట్టు, వెన్నెల వెలుగు చిక్కనైనట్టుంది, ఆ బ్లాక్‌ చుడీదార్‌లో తన ఫేస్‌ గ్లో. ఇంతలోనే ఇంకో ఆవిడ వచ్చి తన పక్కన కూర్చోవడంతో అజ్ఞాత్‌కు మరింత దగ్గరగా జరిగింది ఆ అమ్మాయి. హెయిర్‌ వదిలి ఉండడంతో వైట్‌ షర్ట్‌ వేసుకున్న అజ్ఞాత్‌ భుజాలపై పరుచుకుంది ఓ నల్లని జలపాతంలా.
'నేనెందుకు నాస్తికున్నయ్యాను' భగత్‌ సింగ్‌ పుస్తకం తిరగేస్తున్నాడు అజ్ఞాత్‌.
ఆ అమ్మాయి పుస్తకంలోకే తొంగి చూస్తుంది.
బస్సు కదిలింది. ఆ కర్లీ హెయిర్‌ అజ్ఞాత్‌ మెడకు, చెవికి తాకుతోంది. ఆ అమ్మాయి వైపు తిరిగి చూశాడు.
''హారు ఐయామ్‌ అజ్ఞాత్‌. మీ పేరేమిటి?''
''అశ్విని'' అన్నది విరబూసిన చెట్టులా నవ్వుతూ.
''ఎక్కడికెళ్తున్నారు?''
''యాదగిరిగుట్టకు వెళ్ళొస్తున్నం. మా అమ్మమ్మకు మొక్కు ఉందంటే నేనూ మా అమ్మ వచ్చినం.''
పక్కనే ఉన్న వాళ్ళ అమ్మమ్మను, అటువైపు సీట్లో ఉన్న వాళ్ళమ్మను చూపించింది.
''వాళ్ళిద్దరు గుండు చేయించుకున్నారు. మీరు చేయించు కోలేదూ?'' అడిగాడు నవ్వుతూ.
''అది వాళ్ళ చాదస్తం. నేనెందుకు చేయించుకోవాలి?''
''మీరు దేవున్ని నమ్మరా?''
''నమ్మను. నాకు అవన్నీ నచ్చవు. నీ చేతిలో ఉన్న హీరో లానే. నాకు భగత్‌ సింగ్‌ అంటే చాలా ఇష్టం. బతికితే ఆయనలా బతకాలి. మా నాన్నకు భగత్‌ అంటే ప్రాణం. ఆయన ద్వారానే నాకు ఈయన గురించి తెలుసు. నాకు భగత్‌ సింగ్‌ను పరిచయం చేసిన మా నాన్న ఇప్పుడు లేడు. చనిపోయాడు.'' అంటూ సైలెంట్‌ అయిపోయింది.
''సారీ అశ్వినీ''
''సరేలే. మీరేం చదువుతున్నరు అజ్ఞాత్‌?'' అంది క్షణంలోనే మామూలైపోతూ.
''ఎమ్మెస్సీ ఫిజిక్స్‌''
''మరి భగత్‌సింగ్‌ బుక్స్‌ మీకెలా?''
''స్టూడెంటు ఆర్గనైజెషన్‌లో పనిచేస్తున్నాను.''
''అవునా.. సూపర్‌''
''మీరేం చేస్తున్నారు?''
''బి ఫార్మసీ ఫైనల్‌ ఇయర్‌.''
''తర్వాత ...''
''ఎం ఫార్మసీ''
''తర్వాత''
''జాబ్‌. నిజానికి నాకు డాక్టర్‌ అయ్యి గ్రామాల్లో ప్రజలకు వైద్యం చేయాలనుండే. కానీ సీటు రాలేదు. లాంగ్‌ టర్మ్‌ కోచింగులకు డబ్బులు లేక ఫార్మసీలో జాయిన్‌ అవ్వాల్సి వచ్చింది. అది సరే అజ్ఞాత్‌. మీరేం చేయాలనుకుంటున్నారు?''
''ప్రజల్ని చైతన్యం చేసే వత్తి చేస్తున్నాను. ఇలాగే కొనసాగా లనుకుంటున్నాను.''
బస్సు అక్కడక్కడ ఆగుతూ పోతుంది.
''ప్రజల్ని చైతన్యం చేసే వత్తి అంటే?''
''అంటే.. భగత్‌ సింగ్‌ కోరుకున్న సమసమాజం రావడం కోసం పనిచేయడం.''
''ఓ... అయితే దట్స్‌ గ్రేట్‌ వర్క్‌. అందరూ జీతంకోసం పని చేస్తుంటే మీరు మాత్రం ఆ జీవితాలను మార్చడం కోసం పనిచేస్తున్నరు. అసలు ఈ జనరేషన్‌లో మీలాంటి వారు కలవడం చాలా ఆనందంగా ఉంది''
''నువ్వు కలవడం కూడా నాకు చాలా హ్యాపీగా ఉంది. సాధారణ అమ్మాయిలు కూడా ఎంత ప్రోగ్రెసివ్‌గా ఆలోచించ గలరో తెలిసొచ్చింది నాకు.''
''లేదు .. ఈ కాలంలో కూడా నీలాంటి వాళ్ళు ఇంకా మిగిలే ఉన్నారనే నమ్మకం నిన్ను కలిశాకనే వచ్చింది. నాకు అది ఇంకా ఎక్కువ ఆనందాన్నిస్తుంది. సరే.. మా కాలేజీలో ఏమన్నా ఇష్యూస్‌ ఉంటే మీకు చెప్పొచ్చు కదా? ఫోను నెంబరు ఇస్తారా?''
''ఓ .. తప్పకుండా. రాసుకొండి.'' అని నెంబరు చెప్పాడు అజ్ఞాత్‌. తను నోట్‌ చేసుకొంది.
''అవునూ.. సహజంగా అయితే నాపక్కన మీ అమ్మమ్మ కదా కూర్చోవాలి.'' అడిగాడు నవ్వుతూ.
''అవును. కానీ, అలా జరిగుంటే మన పరిచయం అయ్యుండేది కాదు కదా.. మీ పేరు చాలా కొత్తగా ఉంది.''
''ఇది నా పేరు కాదు. భగత్‌ సింగ్‌ పేరు. తన మిత్రులకు అజ్ఞాత్‌ పేరుతోనే లేఖలు రాసేవాడు. ఆయన పేరే నాకొచ్చింది.''
''అవునా! ఏమైనా నీ పేరు మాత్రం చాలా బాగుంది''
''నీ కర్లీ హెయిర్‌ కంటేనా ..''
''ఇలాంటి హెయిర్‌ చాలా మందికి ఉంటుంది అజ్ఞాత్‌. కానీ నీలాంటి పేరు నీకొక్కడికే ఉంటుంది.''
''థాంక్యూ అశ్విని. మీ హెయిర్‌ ఏ షాంపు రహాస్యం?''
''షాంపా పాడా. షాంపు పెడితే గుండే గతి. దట్‌ సీక్రెట్‌ ఓన్లీ కుంకుడుకాయ. అంతే..'' అని నవ్వింది.
ఇలా సరదా విషయాలనుండి సీరియస్‌ విషయాల దాకా ఏవేవో మాట్లాడుకుంటున్నారు. రోడ్డుమీద చెట్ల నీడల వల్ల బస్సులో వెలుతురు సాంద్రతలు మారుతున్నాయి. వారు చర్చిస్తున్న అంశాలనుబట్టి వారి ముఖకవళికల్లో కూడా మార్పులు స్పష్టంగా కనిపిస్తున్నాయి.
''వి.టి కాలనీ స్టాప్‌ ముందుకు రావాలె'' అని కూతేశాడు కండక్టర్‌. సీట్లోంచి లేచింది అశ్విని. బస్టాప్‌ వచ్చాక- ''బై అజ్ఞాత్‌.'' అని చెప్పి, అమ్మ, అమ్మమ్మలతో కలిసి బస్సు దిగిపోయింది.
్జ్జ్జ
టౌన్‌లో అభివద్ధి పనులు నడుస్తున్నాయి. ఏ దారిలో వెళ్ళినా పనులు జరుగుతున్న గుర్తులు కనిపిస్తున్నాయి. సగం తీసి వదిలేసిన మ్యాన్‌ హౌల్స్‌ చాలా ప్రమాదకరంగా తయారయ్యాయి. వేర్వేరు సందర్భాల్లో, వేర్వేరు చోట్ల అండర్‌ గ్రౌండ్‌ డ్రైనేజీ కోసం తీసిన గుంటల్లో, మ్యాన్‌ హౌల్స్‌లో పడి 24 మంది గాయపడ్డారు. అందులో విద్యార్ధులే ఎక్కువ. పనులు త్వరితగతిన జరగడంలేదు. ఎవరూ పట్టించుకోవడం లేదని జనాలు మాట్లాడుకుంటున్నారు. దీనిమీద స్పందిస్తే బాగుంటుందని చాలామంది అజ్ఞాత్‌ని కోరారు. దాంతో ఓ
పెద్ద మనిషి ద్వారా వాటి లోతుపాతులు స్టడీ చేసాడు అజ్ఞాత్‌. యువజన సంఘంతో కలిసి 'సేవ్‌ టౌన్‌ - సేఫ్‌ హెల్త్‌' నినాదంతో పనిలో పడ్డారు. ఒకపక్క మ్యాన్‌ హౌల్స్‌ దగ్గర ఇండికేషన్‌ బోర్డ్స్‌ ఏర్పాటు చేస్తూ ప్రమాదాలు జరగకుండా జాగ్రత్తలు తీసుకున్నారు. మరోపక్క వందల మ్యాన్‌ హౌల్స్‌, అండర్‌ గ్రౌండ్‌ డ్రైనేజి, రోడ్డు పనుల్లో నాణ్యత లేమితో పాటు ప్రొసీడింగ్స్‌ కు విరుద్ధంగా జరుగుతున్న పనుల లోపాల్ని ఫొటోలు, వీడియోలు తీశారు. ప్రజల సంతకాలు సేకరించి విజిలెన్సు, ప్రజారోగ్య, మున్సిపల్‌ శాఖలన్నింటి తోపాటు లోకాయుక్తకు ఫిర్యాదు చేశారు. న్యాయపోరాటం కూడా నడిపారు. సంవత్సరం పోరాటం చేసిన ఫలితంగా అప్పటివరకూ లేని విజిలెన్సు ఎన్ఫోర్స్మెంట్‌ ఆఫీసును సైతం ఆ జిల్లాకు రప్పించారు. కాంట్రాక్టర్ల నుంచి కోట్ల రూపాయల ప్రజాధనం రికవరీ చేయించారు.
్జ్జ్జ
''హారు బ్రో గుడ్‌ న్యూస్‌. ఎట్టకేలకు సాధించా.'' అన్నాడు యువరాజు.
''ఏంటో సాధించినది'' అన్నాడు సిద్ధు.
''మొత్తానికి అశ్వినీ అడ్రస్‌ తెలిసింది.''
''నిజమా? ఎక్కడీ'' అడిగాడు అజ్ఞాత్‌.
''చెప్పను. జస్ట్‌ నన్ను ఫాలో అవండి చాలు'' అన్నాడు యువరాజ్‌.
బైక్‌ స్టార్ట్‌ అయింది. జుమ్మున దూసుకుపోతుంది.
''కలుసుకొని సంవత్సరం దాటింది అంటున్నావు. అది కూడా బస్సులో. గుర్తు పడుతుందా అజ్ఞాత్‌ నిన్ను. అసలు ఆరోజే చెప్పేస్తే అయిపోయేది కదా. నువ్వు ఎంత లీడర్‌ అని ఫీల్‌ అయినా యంగ్‌స్టర్‌ వే కదా! అది మరిచిపోతె ఎలా డ్యూడ్‌.'' అన్నాడు సిద్ధూ.
''సెటైర్లాపి జరగాల్సింది చూడండి.'' అన్నాడు అజ్ఞాత్‌.
''ఆ చూస్తాం చూస్తాం. అమ్మాయిలతో తిరగాలన్న వయస్సు కూడా మర్చిపోయి అక్రమాలు, అవినీతిని వెలికితీస్తాం అని తిరిగి అంతా అయిపోయాక అమ్మాయి కావాలి. పెళ్ళి చేసుకోవాలి. అంటే ఎలా? అసలు ఈ రోజుల్లో ఎవరు ఖాళీగున్నారో తెల్సా! సారొస్తారొస్తారు అని పాటేసుకుని ఎదురుచూస్తుందట నీకోసం. పద వెళ్దాం. సంఘం సంఘం అని నిద్రపోడు. మమ్మల్ని పోనియ్యడు.'' అని గొణుక్కుంటున్నాడు సిద్ధూ.
అశ్విని వాళ్ళింటి ముందాగింది బైక్‌. యువరాజు ముందు నడుస్తుండగా లోపలికి అడుగుబెట్టారు.
తొలుత తనే కనిపించి, అజ్ఞాత్‌ కళ్లు మెరిశాయి.
''హారు అశ్విని'' అన్నాడు.
''మీరూ..''
''ఆ మీరూ...'' అని నవ్వుతూ కూర్చున్నారు.
''హే...రియల్లీ. నేను గుర్తుపట్టలేదు. సారీ ఎవరో చెప్పొచ్చు కదా!'' అన్నది అశ్విని.
''ఇతను సిద్ధూ.. అతను యువరాజు, నేను నేనే'' అన్నాడు అజ్ఞాత్‌.
''వాళ్ళనెప్పుడూ చూడలేదు. మిమ్మల్ని మాత్రం దగ్గరగా చూసినట్లు ఉంది. కానీ గుర్తుకు రావడం లేదు. చెప్పొచ్చు కదా!''
''మీకు తనే చెప్తాడు. మాకు పనుంది ఊర్లో. వెళ్ళొస్తాము.'' అని సిద్ధు, యువరాజు వెళ్ళిపోయారు.
''నన్ను అజ్ఞాత్‌ అంటారు. అప్పుడప్పుడు బస్‌ జర్నీ చేస్తుంటాను.''
''సారీ సారీ... ఒకసారే కదా చూసింది. అది కూడా చాలా కాలమైంది కదా మర్చిపోయాను.'' అంటూ వాటర్‌ తెచ్చిచ్చింది.
''ఏంటీ సడన్‌గా మా ఇంట్లో ప్రత్యక్షమయ్యారు?''
''నిన్ను చూసి మాట్లాడి వెళ్దామని వచ్చాను''
''అసలు నన్ను చూడాలనుకోవడమేంటి?''
''నిన్నంటే నిన్ను కాదు. కర్లీ హెయిర్‌ని''
''నా హెయిర్‌ను వదలవా ఇక''
''హెయిర్‌ అంటే హెయిర్‌ను కాదు, దాని ఓనర్‌ని. సంవత్సరం క్రితం నీ కర్లీ హెయిర్‌లో నా కళ్ళే చిక్కుకున్నాయనుకున్నాను. కానీ కాదు. హదయం చిక్కుకుని పోయింది. అప్పుడు తీసుకోవడం కుదరలేదు. ఇప్పుడు తీసుకెళదామని వచ్చాను.''
''అజ్ఞాత్‌.. ఏమైంది నీకు. కవిత్వం చెబుతున్నవా? జోక్స్‌ ఆపి కొంచెం నాకు అర్థమయ్యేలా చెప్పవా?''
''చెప్తా'' అని కాసేపాగి గట్టిగా శ్వాస పీల్చి మాట్లాడాడు.
''మనిద్దరం కలిసి బతుకుదామా అశ్విని'' షాక్‌కు గురైనట్లు చూస్తోంది తను.
''అదే అశ్వినీ.. నువ్‌ నా లైఫ్‌ పార్టనర్‌ అవగలవా?''
కొద్దిసేపటి వరకు తేరుకోలేదు అశ్విని. తర్వాత మాటలు కలిపింది.
''అజ్ఞాత్‌ టీ తాగుతావా?'' అని అడిగింది.
''నీ చేతితో ఏమిచ్చినా తాగుతాను. కానీ అది ఇప్పటి వరకేనా? లైఫ్‌ టైమా? అనే క్లారిటీ ముందు ఇచ్చి, ఆ తర్వాత ఏమిచ్చినా పరవాలేదు.''
టీ చేసుకొచ్చింది.
''డియర్‌ కామ్రేడ్‌ టీ'' అన్నది.
''అడిగినదానికి ఆన్సర్‌ చేయకుండా ఈ కమ్మటి టీ కలిపావు. దీన్ని ఎలా అర్థం చేసుకోవాలో!'' అంటూ దీర్ఘం తీశాడు.
''ఎల్లుండి సాయంత్రం 5 గంటలకు లైబ్రరీకి వస్తాను. అక్కడ మాట్లాడుకుందాం అన్ని విషయాలు.'' అంది.
''సరే వెళ్ళొస్తా'' అని చెప్పి బ్రిడ్జ్‌ దగ్గర ఉన్న టీ స్టాల్‌లో టీ తాగుతున్న సిద్ధు, యువరాజు ఉన్న దగ్గరకొచ్చాడు అజ్ఞాత్‌. పక్కన పాలిటెక్నిక్‌ కాలేజీ స్టూడెంట్స్‌ సిగరెట్లు కాల్చుతున్నారు. వాళ్ళు వదులుతున్న పొగ రింగులుగా తిరుగుతోంది. అజ్ఞాత్‌ అటువైపే చూస్తున్నాడు. ఇంతలో యువరాజు కలుగజేసుకున్నాడు.
''అజ్ఞాత్‌.. ఆ స్టూడెంట్స్‌ని ఏమనకు. సిగరెట్లు చాలా ప్రమాదమైనవని కాబట్టి, అవి ఉండకూడదని కాల్చుతున్నామని చెప్పారు. ఇందాక సిద్ధు అడిగినప్పుడే.'' అని నవ్వుతున్నారు.
్జ్జ్జ
గుండె గడియారం సెకన్ల ముల్లు కంటె స్పీడుగా కొట్టుకుంటుంది. కానీ గోడ గడియారం సెకన్ల ముల్లు మాత్రం గంటల ముల్లు కంటే కూడా స్లోగా కదులుతున్నట్లనిపిస్తుంది. తను ఆలోచించుకోవడానికే ఎల్లుండివరకు అని టైం అడిగి ఉంటుంది. పైగా లైబ్రరీకి వస్తన్నదంటే నీకు తగిన అమ్మాయే. అని ఇంకా ఏవేవో మాట్లాడుతున్నారు సిద్ధు, యువరాజు. అందులో కొన్ని మాత్రమే అజ్ఞాత్‌కు వినిపిస్తున్నాయి. ఎందుకంటే తను తన లోపలి ప్రపంచంలో ఉన్నాడు. అశ్విని సూటిగా మాట్లాడే మనిషి. తన మనస్తత్వం ప్రకారం అప్పటికప్పుడే ఏ నిర్ణయమైనా తేల్చి చెప్పాలి. కానీ అలా జరగలేదంటే ఏదో కారణం ఉండాలి. అశ్వినిని కలిసినప్పుడు కూడా చీకటిని కాటుకలా దిద్దుకున్న తన కళ్ళకి, వెన్నెలకు పూచినట్టుండే తన పెదాలు మాట్లాడే మాటలకు అస్సలు సింక్‌ అవ్వలేదు. కళ్ళు దగ్గరగా, మాటలు దూరంగా చూసాయని ఆలోచిస్తున్నాడు. అజ్ఞాత్‌ మనసు లోతు, ప్రేమ గాఢత ... సిద్ధు, యువరాజులకు బాగా తెలుసు. అందుకే అజ్ఞాత్‌ కంటే వాళ్ళే ఎక్కువ టెన్షన్‌ పడుతున్నారు.
చెక్స్‌ షర్ట్‌ బ్లాక్‌ ప్యాంట్‌ వేసుకుని, టక్‌ చేసుకుని ఓ దేహం నడుస్తుంది. తనని అలా చూసిన ప్రతివారికి తనో సైనికుడిలానో, కమాండర్‌లానో అనిపిస్తాడు. లైబ్రరీలో సైన్‌ చేసి పేపరు పట్టుకున్నాడు. ఇంతలోనే బ్యాగ్‌ వేసుకుని అశ్విని వచ్చి సైన్‌ చేసి అజ్ఞాత్‌ను చూస్తుంది. ఇద్దరూ కలిశారు. నిశ్శబ్దంగా పలకరించుకున్నారో లేదంటే నిశ్శబ్దమే పలకరింపులా ఉన్నదో! కానీ ఇద్దరి మధ్యలో మాత్రం ఓ శతాబ్ద నిశ్శబ్దమేదో దాగి ఉన్నట్లున్నది. ఒకరిననుసరిస్తూ ఒకరు లైబ్రరీ ముందున్న గ్రాస్‌లోకి నడిచి కూర్చున్నారు.
అశ్విని తన ముందు భద్రంగా బ్యాగును పెట్టుకుని కూర్చుంది. అందులో పిన్‌ లీవ్‌ చేసిన గ్రెనేడ్‌ ఏదో ఉన్నట్టు పదే పదే బ్యాగ్‌ వైపు ప్రత్యేకంగా కనిపెడుతున్నది.
''అశ్వినీ.. నిన్నొకటడగనా?''
''అడుగు అజ్ఞాత్‌''
''మీ ఇంటికొచ్చి నేను ప్రపోజ్‌ చేసినప్పుడు నీ కళ్ళకి మాటలకి సింక్‌ అనిపించలేదు. అవును కదా?''
''అవును''
''ఎందుకు?''
''ఎందుకేంటి అజ్ఞాత్‌? అసలు నువ్వు నాకోసం వస్తావని, అలా మాట్లాడతావని కలలో కూడా అనుకోలేదు. అలా రావడం, అలాంటి ప్రపోజల్‌ చేయడం నిజమా కలా! నేను నమ్మలేకపోయాను చాలాసేపటి వరకు. అంతా అయోమయంగా అనిపించింది. చాలా గర్వంగా, ఒకింత ఆనందంగా, మరింత బాధగా ఉంది అజ్ఞాత్‌. అసలిన్ని రోజులు ఏమైపోయావు? నాకు చాలా కోపమొస్తుంది తెలుసా? ఊపిరి కూడా ఆడట్లేదు. ఇంకొన్ని రోజుల ముందొస్తే నీ సొమ్మేమన్నా పోయేదా? నీతో కలబడాలనిపిస్తుంది. అసలు నువ్వు రాకుంటే ఎంత బాగుండునో. నువ్వు రావడం వల్ల జీవితాంతం నిన్ను తిరస్కరించాననో, కోల్పోయాననో బాధపడేలా చేస్తున్నావు. ఇదంతా జరగలేదని మర్చిపోయే మెడిసిన్‌ ఏదైనా ఉంటే చెప్పు'' అంటూ అజ్ఞాత్‌ పై ఏదో హక్కుతో కూడిన కోపాన్ని ప్రదర్శిస్తుంది.
''అశ్వినీ... కొంచెం కూల్‌గా మాట్లాడుతావా అర్థమయ్యేలా...''
''చెప్తాను. చెప్పక చస్తానా. నేను నీకు సంవత్సరం కిందినుంచి మాత్రమే తెలుసు. కానీ నువ్వు మాత్రం నాకు నాలుగు సంవత్సరాల క్రితమే తెలుసు. ప్రొగ్రెసీవ్‌ కాలేజీలో మీరు మోడల్‌ ఎంసెట్‌ ఎగ్జామ్‌ కండక్ట్‌ చేసినప్పటి నుంచే. ఆ రోజు నువ్వు పోటీ పరీక్షలనెలా ఎదుర్కోవాలో, మనుషులు తన బ్రెయిన్‌ ఎంత శాతం వాడుకుంటున్నారో, ఈ విద్యావ్యవస్థ పోటీ పరీక్షల పేరుతో ఎడ్ల పందాలు నిర్వహిస్తుందని సెటైరికల్‌గా మాట్లాడావు గుర్తుందా! ఆ రోజు నుంచే నువ్వు తెలుసు నాకు. ప్రతిరోజు నిన్ను న్యూస్‌లో చూసేదాన్ని. నిన్ను కలవడం ఎలాగో అర్థమయ్యేది కాదు. కానీ, గొప్ప అవకాశంగా బస్సు ప్రయాణం దొరికింది. అందుకే నీ పక్కన కూర్చున్నాను. నువ్వేంటో ఇంకా అర్థం చేసుకునే ప్రయత్నం చేశాను. అప్పుడు నీ దగ్గర తీసుకున్నది ఆఫీస్‌ ఫోన్‌ నంబర్‌ అనుకుంట. ఎప్పుడూ నువ్వు ఏదో ఊరెళ్ళావని చెప్పేవారు. ఫోన్‌ చేసీ చేసీ అలసిపోయాక, అంతా అయిపోయాక నువ్వు ఇంటికొచ్చావు. అందుకే కావాలనే కోపంతో మీరెవరని అడిగాను. నీ కోసం నువ్వు బతకడం కాకుండా ప్రజలకోసం బతికేతనం, జనంకోసం జైళ్లకు కూడా పోవడానికి వెనుకాడని గుణం. అన్నింటికి మించి భగత్‌ సింగ్‌ మార్గంలో నీ పనితనం. ఇవన్నీ నాకు చాలా ఇష్టం. ఈ సమాజంలో ఏ అమ్మాయి కయినా తన కుటుంబాన్ని వదిలి నీలాంటి వారితో జీవితాంతం నడవడానికి మించిన అవకాశం ఏముంటుంది? కానీ మనం ఒక జీవితకాలం లేటున్నాము అజ్ఞాత్‌.'' అన్నది భారంగా.
తన కనురెప్పల హదయం ధమనులూ సిరల వలె నిశోదయాలను వడబోస్తున్నది. తన మాటల చప్పుడు గతమూ, వర్తమానాల కాలంతో నిరాయుధంగా యుద్ధం చేస్తున్నది. రెండు నిజాల మధ్య ఉన్న ఉచ్వాస నిశ్వాసల ఈక్వేషన్‌ ఆలోచనల తీరంలో పోటెత్తుతున్నది.
''నీకు తెలుసు కదా మా నాన్న లేడు. మా కుటుంబ పరిస్థితులు కూడా బాగోలేవు. అందువల్ల కలవని నీకోసం సాకులు చెప్తూ ఎక్కువ కాలం మావాళ్ళను ఆపలేకపోయాను. ఇన్నాళ్ళు మమ్మల్ని పట్టించుకోని మా మేనమామల చొరవతో చాలా ప్రత్యేక పరిస్థితుల్లో నా పెళ్ళి కుదిరింది.'' అంటూ అజ్ఞాత్‌ చెయ్యిని తన చేతుల్లోకి తీసుకుని గట్టిగా పట్టుకుంది. ఇన్నేళ్ళ తన జ్ఞాపకాలను, కలలను ఒక్కొక్క బొట్టు చేసి కన్నీళ్ళలా కార్చుతుంది. అజ్ఞాత్‌ కూడా ఏం చేయాలో అర్థం కాక, మాటలు రాక మైనపు ప్రతిమలా ఉన్నాడు. అశ్విని బ్యాగ్‌లో నుంచి పెళ్ళి కార్డు తీసి అజ్ఞాత్‌ చేతిలో పెట్టి ''ఐ మిస్‌ యూ డియర్‌ కామ్రేడ్‌' అంటూ వెళ్ళిపోయింది.