రాజేంద్ర ప్రసాద్‌ చేలిక
99858 35601
పియ్రమైన వాడా,
వెళ్లి ఆరు నెలలు దాటింది. టెక్నాలజీ ఎంత డెవలప్‌ అయినా, నేరుగా చూడనిదే అంత తఅప్తి ఉండదనే నిజం ఆలస్యంగా తెలిసింది. అందరూ మాట్లాడుతుంటే ఏమో అనుకున్నా గానీ, అనుభవంలోకి వస్తేనే అర్థమైంది. దినామూ ఐదారు సార్లు ఫోన్‌ చేస్తూ, కనీసంగా రెండు మూడు గంటలైనా మాట్లాడుతున్నాను. అన్నట్టేగానీ మనస్సు మాత్రం నీ చుట్టే తిరుగుతున్నది. ఫోన్‌లో చూసేదానికి, ప్రత్యక్షంగా కలిసే దానికి ఉండే తేడా నా దాకా వస్తేనే తెలిసింది. నువ్వు సంక్రాంతికి వస్తావని చెప్పిన నుంచి ఎప్పుడెప్పుడు పండుగ వస్తుందా, ఏ బస్సులో నువ్వు దిగుతావా.. అని నువ్వెళ్లిన రోజు నుంచి క్షణం క్షణం చూస్తేనే గడుపుతున్నా. నువ్వు ఊర్లో ఉన్నప్పుడు నన్నే చూస్తూ గడిపావు.., అక్కడికి వెళ్లగానే బిజీ అయ్యావు. స్నేహితులు, ఇల్లు చక్కబెట్టుకోవడం.., వండుకోవడం, బట్టలుతుక్కోవడం, ఆఫీస్‌ పని, టార్గెట్లు.. ఇలా రోజంతా తీరిక లేకుండా నీకు సమయం గడిచిపోతున్నది. నేనేమో ఎప్పుడెప్పుడు చీకటవుతుందా.., ఎప్పుడు ఇంట్లో వాళ్లు నిద్రలోకి జారుకుంటారా.., నీకు ఫోన్‌ చేసి ఎప్పుడు మాట్లాడుతానా.. అని గడియారంకేసి చూస్తూ కాలం వెల్లబుచ్చుతున్నాను.
సమయం చిక్కితే చాలు ఫోన్‌ చేయడమే నా పనవుతోంది. నిన్ను విడిచి ఉండలేక, నన్ను నేను సముదాయించుకోలేకా.., నీవు వదిలి వెళ్లిన గుర్తులను నెమరేసుకుంటూ, బాధలు భరిస్తూ గడుపుతున్నాను. నువ్వు ఫోన్‌ ఎత్తనప్పుడు నాకు నేను సర్దిచెప్పుకుంటూ మనం కలిసి గడిపిన జ్ఞాపకాలను నెమరేసుకుంటున్నాను.
అఅఅ
ఊరి పక్కనుంచే పారే గోదావరి. ఏటి గట్టు పెద్ద మర్రి చెట్టు. ఓ వైపు బస్టాప్‌, మరోవైపు గేదెలు పోగయ్యే స్థలం. నేను గేదెలు మందకు తోలుకుని వస్తుంటే నువ్వేమో సైకిల్‌ పై అటోటి, ఇటోటి రెండు బిందెలు పెట్టుకుని ఏటి పక్కనే ఉన్న బావి నుంచి నీళ్లు, అట్నుంచి అటే మా ఇంటికి వచ్చి గేదె పాలు తీసుకెళ్లేవాడివి. మొదట్లో నిన్ను అంతగా పట్టించుకోకునే దాన్ని కాదు. అయినా మా ఇంటికి ఎక్కువగా మీ అమ్మ లేదంటే మీ అక్కయ్య పాలకు వస్తుండే.., నువ్వు ఎప్పుడో ఓ సారి వచ్చేవాడివి. నువ్వొచ్చిన ఒకటి రెండు సందర్భాల్లో నేను యథాలాపంగా చూసినట్టు గుర్తు. అంతేగానీ ప్రత్యేకంగా నువ్వేమీ నాకు తెలియదు.
అఅఅ
కాలం గడుస్తున్నా కొద్ది మీ అమ్మ., అక్క పాలు తీసుకెళ్లడానికి రావడం తగ్గించారు. నీ రాకటేమో బాగా పెరిగింది. అమ్మ కూడా చాలాసార్లు నీతో ''అదేంట్రా ప్రసాదూ.. ఈ మధ్య పాల కోసం ఎప్పడూ నువ్వే వస్తున్నావ్‌.. అమ్మకు పని తీరిక లేకుండా పోతోందా..'' అని అడిగి సందర్భాలూ ఉన్నాయి.
ఆ విషయంలో నాక్కూడా మొదట్లో అర్థం కాలేదు.
నాకేమోగానీ నా ఫ్రెండ్‌ స్వప్న మాత్రం ఓ విషయం ఇట్టే కనిపెట్టింది. కడుపులో ఏది ఆపుకోలేని అదే ఓ రోజు ''ప్రసాద్‌ రోజూ మీ ఇంటికి వస్తున్నది పాలకోసం అనుకుంటున్నవానే.., ముమ్మాటికి నీ కోసమే.., నిన్ను చూడడానికే వస్తున్నాడే..'' అని చెబితే అప్పుడెక్కింది నా మట్టిబుర్రకు. అదలా మాట్లాడినప్పుడు నాకు కొంచెం కోపం వచ్చింది.., ఇతడేంటి నాకోసం రావడమేంటి.., పనిపాటా లేదా..? అనుకున్నా.
అదీ కాక 'వాడో జులాయిగాడు.., తల్లిదండ్రులు సంపాదిస్తుంటే ఊరిమీదపడి స్నేహితులనేసుకుని బలాదూర్‌ తిరుగుతుంటాడని' ఇరుగుపొరుగు వారు నీ గొప్పతనాన్ని కీర్తిస్తూ ఉంటే నా చెవులారా విన్నదాన్నాయే. అందుకే ఆ సమయంలో కోపమొచ్చంది. కానీ, కొన్నిసార్లు నిన్ను చూస్తుంటే జాలేసేది. ఊరోళ్లంతా ఇంతగా తిడుతున్నారేంటి పాపం అనిపించేది. నాకేమీ కాని నువ్వు నాకోసం వస్తున్నావని తెలిసి కొంచెం సంబురం కూడా అయ్యింది. అందునా అర్ధరాత్రులు బలాదూర్‌ తిరుగుతూ ఉదయం పది దాటితేగానీ నిద్ర లేవని నువ్వు, నాకోసం పెందలాడే లేచి బిందలేసుకుని, పాల గిన్నె పట్టుకుని వస్తున్నావనిపించే సరికి ఏదో తెలియని ఫీలింగ్‌. కాస్త ఆయోమయంగా ఉన్నా, మనస్సుల్లో ఎక్కడో 'బంధం' ఏర్పడింది. అదే సమయంలో మర్రిచెట్టు దగ్గరకు వస్తుంటే స్వప్నతో పాటు ఇతర స్నేహితులు నువ్వు కనిపించే సమయంలో నన్ను ఆట పట్టిస్తూ, గిలిగింతలు పెట్టడం మరింత ఉత్సాహంగా ఉండేది. ఊరి జనాలేమనుకుంటే నాకేంటి అన్నట్టుగా, నువ్వు నిద్ర నుంచి లేవగానే సైకిల్‌పై వచ్చే దృశ్యాలు చూసిచూసి కొద్ది రోజులకు నాక్కూడా మనస్సు కరిగిపోయింది. నువ్వు ఇంటి వరకు వచ్చే దాకా వేచి చూసే ఓపిక లేక, అమ్మ నన్నెక్కడ కనిపెట్టి మొట్టిలు వేస్తుందోననే భయంతో నేను గబగబ గేదెను తోలుకుని ఏటి గట్టకు బయలుదేరేదాన్ని. నువ్వు మా ఇంటికెళ్తూ ఎదురుపడడం, నేను నిన్ను, నువ్వు నన్ను చూసుకుంటూ మౌనంగా ఎదురెదురుగా దాటుకుంటూ వెళ్లడం చాలా సరదాగా అనిపించేది. పాలు తీసుకుని తిరుగు ప్రయాణం అయ్యాక నా వెనకాలే వస్తున్నావనే అడుగుల చప్పుడుతో లోలోపలే ఉబ్బితబ్బిబ్బయ్యే దాన్ని. దూరంగా ఉన్నప్పుడు నిన్ను చూడడం., దగ్గరకు వస్తున్నా కొద్ది కంగారుగా కనిపెట్టుకోవడం.., సైకిల్‌పై మళ్లీ దూరంగా వెళ్తుంటే దొంగచూపులు చూస్తూ కాస్త బాధగా తిరుగు ప్రయాణం అవ్వడం నాకు అలవాటైంది.
అఅఅ
కాలమెప్పుడూ ఒకేలా ఉండదు.., సాఫీగా అంతకన్నా
సాగదు కదా. నువ్వు కనిపించడం క్షణాలు ఆలస్యమైతేనే తెలియకుండానే కళ్లల్లో నీళ్లు తిరిగేది. అలాంటిది ఒక సందర్భంలో నువ్వు వరుసగా సుమారు పది రోజులు కంటికే కనిపించకుండా పోయావు. నీకేమైందో తెలియదు., ఎందుకు రావడం లేదో అర్థం కాదు. ఇంటి నుంచి బయలుదేరింది మొదలు, మర్రిచెట్టు దగ్గరకు చేరేదాకా గేదెను తోలుకెళ్తున్నానన్న మాటేగానీ చూపంతా నువ్వొచ్చే దారి వైపే. ఎంతకు నువ్వు కనిపించడం లేదనే ఆలోచనలే. నాకేమో విపరీతంగా ఏడుపొచ్చేది. మొదటి రోజు ఏమోలే.. నిద్రలేవకపోయి ఉంటాడులే అని సముదాయించుకున్నా. మరుసటి రోజు కూడా రాకపోయేసరికి ఏదో పనిమీద వెళ్లి ఉంటాడులే అనుకున్నా. ఆ తర్వాత రాకపోయేసరికి మనస్సుకు చాలా బాధేసింది., పట్టరాని కోపం కూడా వచ్చింది. నీ కోసం నేను బిక్కుబిక్కున చూడడం, నా మిత్రులు నన్నే గమనించడం. నా ప్రాణం విలవిల్లాడిందనుకో. అయినా ఏమీ చేయలేని పరిస్థితి. ఏదో కోల్పోయిన దాని వలే దిగాలుగా గేదెను తోలడం.., నువ్వెక్కడ రాకపోతావా.. అని వెనక్కివెనక్కి చూస్తూ ఇంటి దారిన పోవడం భారంగా అనిపించింది. పది రోజులు అదే తంతు. ఇంట్లో నేనేం చేస్తున్నానో అర్థం అయ్యేది కాదు.., అమ్మ ఓ పని చెబితే నేనోటి చేసేదాన్ని, చేసే పనిలో స్థిరత్వం లేక రెండు పచ్చడి జాడీలు.., మూడో నాలుగో మట్టి పాత్రలు పగులగొట్టిన సందర్భాలూ ఉన్నాయి.
నా ప్రవర్తనలో మార్పును కనిపెట్టిన అమ్మా ఓ రోజు నన్ను తీవ్రంగా మందలించిన సమయం ఇప్పటికీ గుర్తే. అయినా ఏమీ చెప్పలేక, ఎవరితో పంచుకోలేక తన్నుకొచ్చే ఏడుపును కళ్లల్లోనే ఆపుకుంటూ ఆ పది దినాలు గడిపాను.
అఅఅ
ఆ పదిరోజులు అమ్మవాళ్లు పొలం పనులకు వెళ్లిన తర్వాత ఇంట్లో ఒక్కదాన్నే ఉంటాను కదా.., ఆ సమయంలో మనస్సులో పరిపరి విధాల ఆలోచనలు మెలిపెట్టేవి. ''వీడికైమై ఉంటుందబ్బా.. ఎందుకు రావడం లేదు.., ఏమైనా తప్పుగా ప్రవర్తించానా.., నా ప్రవర్తనతో కోపమొచ్చిందా..,'' అని నాకు నేను ప్రశ్నలు వేసుకోవడం, అలా అయ్యి ఉండదులే అని స్థిమితపడడం కామన్‌ అయిపోయింది. ఒక్కటిరెండుసార్లు 'అమ్మా.. ప్రసాద్‌ ఎందుకు రావడం లేదు' అని అడుగుదామా అన్నంత ఆత్రుత పడ్డాను, కానీ అడగలేకపోయాను. పోనీ తెలిసిన వారి నుంచి వివరాలు కనుక్కుందామా అంటే.. ఏమనుకుంటారో అనే కంగారు ఉండేది. అదీ కాకుండా డైరెక్ట్‌ గా నేను మీ ఇంటి వైపు వద్దామనుకుంటే ఈ పిల్ల అటెందుకు వెళ్తోందని అని ఎవరైనా అనుకుంటారోనని భయం ఉండేది. వరుసగా అన్ని దినాలు కనిపించకపోయేసరికి ఓ వైపు కోపం.. ఇంకో వైపు అసహనం.., దిగాలు..
ఒక్కోసారి అసలేమైంది నాకని నామీద నాకే అసహ్యం.., జాలి వేసేది. ప్రత్యక్ష నరకం అంటే ఇలా ఉంటుందా అని అనుభవంలో చూశాను. అదీ నా బుద్ధెరిగిన నుంచి అలాంటి పరిస్థితి ఎన్నడూ ఎదుర్కోలేదు.
అఅఅ
పది దినాల తర్వాత బక్కచిక్కిన మొహమేసుకుని కనిపించావు. కనిపిస్తే కడిగి పారేయాలనుకున్న నేను నీ ముఖం చూసి తీవ్రంగా కంగారు పడ్డాను. నీకేమైందో తెలుసుకోవాలని ఆత్రుతగా ఇంట్లోంచి గుమ్మం వద్ద అమ్మపోసే పాల కోసం నిల్చున్న నీ దగ్గరకు పరుగుపరుగున వచ్చాను. అన్ని రోజుల తర్వాత నువ్వు కనిపించే సరికి పక్కన ఎవరున్నారు., ఎవరు గమనిస్తున్నారనే విషయాన్నే మరిచిపోయి నిన్ను సమీపించాను. అసలేమైంది.. నీకు.. ఎందుకిలా తయారయ్యావు.. చెప్పు.. అని చిన్నపిల్లగా మారాం చేసిన సందర్భం ఇప్పటికీ గుర్తే. మొదట ఎంత అడిగినా చెప్పని నువ్వు.. 'అమ్మ వస్తే బాగుండదు, తర్వాత చెబుతాను లే.. నువ్వెళ్లు..' అని ఎంతగా సర్ది చెప్పడానికి ప్రయత్నించినా నేను వినలేదు. నా ప్రశ్నల వర్షం తట్టుకోలేక అప్పుడు 'విపరీతమైన చలిజ్వరం.., నాలుగు రోజులైతే నోట్లోకి పచ్చి మంచినీరు కూడా పోలేదు. అమ్మవాళ్లు తీవ్రంగా కంగారు పడ్డారు. డాక్టర్‌ కూడా కాస్త కష్టమే అని చెప్పడంతో అమ్మ విపరీతంగా ఏడ్చింది. గత మూడ్రోజుల నుంచే కాస్త రిలీఫ్‌ గా ఉంది..'' అని చెప్పిన ఆ సందర్భం ఎంతగా భయమేసిందో చెప్పలేను. గండం నుంచి బయటపడిన తర్వాత మరెప్పుడూ నన్ను చూడకుండా నువ్వు.., నిన్ను చూడకుండా నేను గడిపిన సందర్భం లేదు. ఇదిగో ఇన్నాళ్లకు మళ్లీ నువ్వు నీ స్నేహితుడు చూసిన ఉద్యోగం చేస్తానని హైదరాబాద్‌కు వెళ్లిన తర్వాత దూరమైన అవడమే మన మధ్య సుదీర్ఘ విరామం.
అఅఅ
సంక్రాంతికి ఊరొస్తావని చెప్పావు కాదా.. మరో నాలుగు దినాలైతే నువ్వొస్తావని తెలిసి భూమ్మీద కాలు ఆగడం లేదు. నా తొట్టి గ్యాంగ్‌ అయితే నన్ను ఆట పట్టించడానికి అవకాశం కోసం కాచుక్కూర్చున్నారు. నువ్వొస్తే నేను వాళ్లను పట్టించుకోనని., కనీసంగా కలిసే టైం ఇవ్వనని ఇప్పటి నుంచే నన్ను ఆడుకుంటున్నారు. ఇక నా క్లోజ్‌ ఫ్రెండ్‌ స్వప్న అయితే ''వస్తాడు నీ రాజు ఈ రోజు.. రానే వస్తాడు నీ రాజు ఈ రోజు..'' అని సినిమా పాటలతో పేరడీ కట్టి ఆట పట్టించేస్తోంది. వాళ్లు ఎంత ఆటపట్టిస్తుంటే నాకంత ఆనందంగా ఉంది.. పైకి మాత్రం ఏమీ లేదన్నట్టుగా నటిస్తున్నాను. ఒక్కటి మాత్రం నిజం.. నువ్వు వస్తావనే రోజు తెలిసిన నుంచి నాలో మాత్రం నేను లేను.. నా ఆత్మ మొత్తం నీచుట్టే ప్రదక్షిణం చేస్తుందంటే నమ్ము. ఎప్పుడెప్పుడు బస్సు ఎక్కుతాడా.., ఎప్పుడు మర్రి చెట్టు దగ్గర బస్సు దిగుతాడా.., ఎప్పుడు చూస్తానా.., వెళ్లినప్పటికి ఇప్పటికి ఎలా మారాడా.., ఇప్పుడు ఎలా ఉండి ఉంటాడో..'' అనే ఆలోచనలు నన్ను ఉక్కిరిబిక్కిరి చేస్తున్నాయి.
అఅఅ
అన్నట్టు చెప్పడం మరిచాను.. మొన్ననే మా సూడి గేదె పండంటి ఆడ పిల్లకు జన్మనిచ్చింది. రోజుకు ఆరు లీటర్లకు పైగా పాలు ఇస్తోంది. ఇప్పుడు ఈనిన (డెలివరీ) ఈ గేదె పాలు ఎంతో స్వచ్ఛంగా, రుచికరంగా ఉంటాయని ఊర్లో అందరికీ తెలిసిన విషయమే. నా రాజు వచ్చే సమయానికి పాలవెల్లువ లాంటి పలకరింపుతో నీకు స్వాగతం పలకడానికేనా అన్నట్టుగా ఈనడం నాకైతే మరింత ఆనందంగా ఉంది. సంక్రాంతి పండుక్కు నువ్వు రావడం.., పాల వంటి మన ప్రేమను ఇంట్లో వారితో చెప్పడం.., పాలపొంగులతో పాయసం చేసుకుని నీతో కలిసి భుజించడం.., అన్ని తల్చుకుంటుంటే నా మనస్సు పులకించిపోతోంది. త్వరగా రా.. నీ రాకకోసం ఏటి గట్టు మర్రి చెట్టు దగ్గర ఎదురు చూసే ...
నీ
రాజేశ్వరీ