గిరిప్రసాద్‌ చెలమల్లు
94933 88201
రెండు ఒకట్ల రెండు అని మనం ఎక్కాల పుస్తకంలో చదివాం. రెండు ఒకట్లు పదకొండు అని సమాంతర ఒకట్లను జీవితానికి అన్వయించి, అవి అచ్చమైన ప్రేమకు చిహ్నంగా ఆవిష్కరించే ప్రయత్నం చేశారు సుభాషిణి తోట. ఆమె తన తాజా కవితా సంపుటి 'రెండు ఒకట్ల పదకొండు'ను ఇటీవల వెలువరించారు.
ప్రేమలో అతనూ ఆమె సమంగా, సంఘీభావంగా సాగాలి. అధిపత్యం పొడచూపితే అంతా అతలాకుతలం అవుతుంది. బంధం మానవీయంగా కాక అమానుషంగా మారుతుంది. ఇలాంటి అసమానతా అంశాలపై కవయిత్రి ఆవేదనా, ఆగ్రహం చాలా కవితల్లో ప్రతిఫలించాయి. తడి ఆరని కన్నీటిని, బాహువుల్లో కరిగిపోయే సున్నితత్వాన్ని, ఆమె ఆమెగా మసలుకుందామన్నా మసిలే పురుషాధిక్యతపై విమర్శనీ ఈ కవితల్లో పదునుగా పలికించారు.
'ఇంకా నీళ్లెక్కడుంటారు రా!' కవితలో పాడుబడ్డ బావిలో పాతివేయబడ్డ చిన్నారుల ఆక్రందనలు వినిపించారు. 'బావులు తవ్వితే అరణ్య రోదనలు/ పాచినీటి కులవివక్ష ఆత్మహత్యల అసలు రంగు'ను బయట పెట్టారు. బావులు తవ్వితే నీళ్ళు రాకపోగా చిన్నారులను చిదిమి పాతే నెలవులుగా మారాయనే ఆవేశం కవిత నిండా పోగు చేశారు. 'నాదొక విన్నపం' కవితలో 'క్షణ క్షణం నన్ను నువ్వు రాతిని చేసి రాగాలను సమకూరుస్తుంటావు చూడు/ కచ్చితంగా అప్పుడే నాలోని అస్తిత్వం నిన్ను తరిమేందుకు కొన్ని శబ్దాలను విడుస్తుంది' అంటూ స్త్రీ వాద కవిత్వ పదునుని చూపించారు. 'నా ప్రేమకి స్వస్తి చెప్పలేను/ అలా అని నిన్ను కోల్పోను' అనే సందిగ్ధావస్థలో మనసున గాయానికి లేపనాన్ని పూసే ప్రయత్నం చేశారు. సింధూరం కవితలో 'నిలుచున్న చోటే కూలిపోయే దేహం నాది/ కాలిపోయే వరకు దేహానికి కూలీ ఇచ్చేది మాత్రం అతని స్పర్శే' అంటూ ఆధిపత్య ధోరణిలో సతమతమవుతున్న స్త్రీ పక్షాన అక్షరాలను ఎక్కుపెట్టారు.
'ఆమెలందరూ' కవితలో 'నాగరికత నేర్వకముందే సమానతల్ని తెగనరికి అస్తిత్వాన్ని బొమ్మగా మలిచారంతే' అంటూ ఆక్రోశం వెళ్ళగక్కారు. 'కోరికల చిట్టా' కవితలో 'నేనొక కథ చెప్పాలి/ నీకు అన్నాడతను, బండరాయిని జోకొడుతూ/ రోజూ చెప్పేది కాకుండా కొత్తగా చెప్పవా అందామె. 'లోని మర్మం లోతు అంచనా వేయగల్గితే లింగ వివక్షకి చరమ గీతం పాడినట్లే. 'ఉనికే ఊపిరి చేస్తూ' కవితలో 'ఆమె అందంగా నవ్వాలంటే/ అవతలి మనిషి మీద నమ్మకం కూడా వుండాలి' అని ప్రేమకి పునాది నమ్మకమనే భావన పలికించారు. 'మాటల యుద్ధాలని/ నా ఉనికికి ఊపిరి అందగానే ముగిస్తానని' ఆమె ఉనికి కోసం పడే తాపత్రయాన్ని తేటతెల్లం చేశారు.
'ఎర్ర కాలువ' కవితలో 'నల్లరక్తం ఎరుపు విరిగి సన్నని తీగరాగం అందుకుంటుంది/ అదే విప్లవ గీతం/ వంటిల్లే కాదురా... ఏ గదిలోనైనా ప్రవేశం నా ఎర్ర కాలువ పారుతున్న దేహాంగం తోనే/నని నిర్ద్వంద్వంగా చెప్పిన తీరు వంటింట్లోకి రానీయని మనువాదంపై ఎగసిన నిరసన జెండా అని చెప్పటంలో అతి శయోక్తి లేదు. ఎర్ర కాలువ పారనిదే మనువు లేడు.. వాడి అజెండా లేదనే సత్యాన్ని గ్రహింపజేయ అక్షరాలను సంధించిన తీరు ప్రశంసనీయం. 'నగంగా చూడాలని వుందా' కవితలో ఓటి తొడలతో మట్టి ఎడారి నాట్యమాడుతున్నా/ నువ్వు హారతి పట్టిన దాన్ని/ నీరెండి ఎడారిని/ మద్దూరోడి గోదారినని మద్దూరిని యాది చేసుకుంటూ ఆమెను ఆమెగా బతకనీయని సమాజంపై ఎక్కు పెట్టిన విల్లు ఈ కవిత.
'విప్లవ కారుడా' కవితలో 'కొన్ని స్పందనల్ని అక్కడెందుకో పూడ్చి పెడుతున్నారు/ కాస్త విప్లవాన్ని నా చేతిలో రాశిగా పోయవూ' అనే విజ్ఞాపనలో చేతనమయ్యే పిడికిళ్లు కనిపిస్తున్నాయి. నేటి ఫాసిజం పోకడలపై ఎగుస్తున్న జ్వాలలకి ఉత్ప్రేరకంగా సాగిన శైలి ఆమెది. 'వాడిపై బలమైన అస్త్రం ప్రయోగించాలి/ నాకు కొన్ని మగ పదాలు కావాలి' అని ఆవేదన ప్రకటించారు. ఆమె కథలో 'దోసిలి పట్టిన వాన చినుకుని చెరువు తన బాహువుల్లో పొదిలినట్లు అతని కౌగిల్లో కరుగుతూ బావుందా కథ అందామె'. కరిగిపోయే భావనలు జ్ఞాపకాల్లో ప్రోది చేసుకునే క్షణాలను అందంగా ఒడిసి పట్టుకున్న కవితా ఝరి కనిపిస్తుంది. 'నిజం చెప్పొద్దూ' కవితలో 'కొన్ని సంకెళ్ళను తెంపుకుని స్వేచ్ఛా విహారినైతేనేమి ఆ ఆడపక్షికి లేని అంతరాలు నాకెందుకని', 'కొన్ని కంచెలను తెంపేసి క్షేత్రాన్నైతేనేం' అని సమాజ గోడలను బద్దలు కొట్టే ఆలోచనకి రూపుదిద్దారు. తెంచుకోవాలన్న సంఘర్షణలో ఎంచుకున్న పంథాతో సూటిగా, స్పష్టంగా అనాదిగా ఉన్న ఆమె ఛట్రాన్ని చేధించ ప్రయత్నించారు. 'మేం విగ్రహాలను ఆరాధిస్తాం/ ఆదరణకి నోచుకోని ఎన్నో బతుకుల్ని విస్మరిస్తాం' అని నేటి వాస్తవ పరిస్థితిని కళ్ళ ముందుంచారు. ఈ పుస్తకం రెండో పేజీలో నిచ్చెనలు ఎందుకు వేసారో కానీ నిచ్చెన మెట్ల వ్యవస్థ మీద ఝుళిపించిన కవితలకు సందర్భోచితంగా కనిపించింది. అతను ఆమె రెండు నిచ్చెనలపై సమాంతరంగా ఎదగాలనే ఆదర్శం ఫలించాలని ఆశిద్దాం.
ప్రతులకు : సుభాషిణి తోట, 15-13-309, బ్యాంక్‌ కాలనీ, ఎస్‌బిఐ దగ్గర, ఖమ్మం- 507002.