పద్మావతి రాంభక్త
99663 07777
సూర్య అలా చేస్తాడని అప్పుడు నేను అసలు కలలోనైనా అనుకోలేదు. అతడు చేసిన పనికి ఈనాటికి కూడా ప్రకాష్‌ దగ్గర నాకు ఎంతో ఇబ్బందిగా అనిపిస్తోంది. అలాగని ప్రకాష్‌ ఆ విషయం గురించి నన్ను పల్లెత్తు మాట ఎన్నడూ అనలేదు. ప్రకాష్‌ ఏమీ అనకపోయినా నాకే చాలా గిల్టీగా ఉంది. నా వల్లే కదా సూర్యకి ప్రకాష్‌తో పరిచయం ఏర్పడింది. వాళ్ళిద్దరికీ ఒకరితో ఒకరికి పరిచయం ఏర్పడకపోతే నాకీ ఇబ్బందికరమైన పరిస్థితి అసలు ఎదురయ్యేది కాదు. సూర్య విషయాలన్నీ బాగా తెలుసున్న నేను, తను ప్రకాష్‌ దగ్గర తీసుకున్న లక్ష గురించి అడగలేకపోతున్నాను. అలాగని అడగకుండా ఉండలేకపోతూ నాలో నేనే సతమతమవుతున్నాను. ఎంత బాగా తెలుసున్నా, ఎన్నాళ్ళ పరిచయమున్నా కొన్ని సందర్భాల్లో మనుషులు ప్రవర్తించే తీరుతో పాటు వారి మనస్తత్వాలు చాలా వింతగా అనిపిస్తాయి. మనసులను స్కాన్‌ చేసి వారి లోతులను తెలుసుకునే యంత్రాలుంటే ఎంత బాగుండును!వారం రోజుల క్రితం ప్రకాష్‌ ఫోన్‌లో ఎవరినో ఒక లక్ష అప్పుగా, అదీ వడ్డీకి అడుగుతుంటే అనుకోకుండా నా చెవిన పడింది. అవతల వారిని ఎంతగా ప్రాధేయపడుతున్నాడో... వింటున్న నాకే పాపం అనిపించింది. 'ఛా నాకే ఒక మంచి ఉద్యోగం ఉంటే అడ్వాన్స్‌ తీసుకునో, లోన్‌ పెట్టో తనకి డబ్బు సమకూర్చి ఉండేదాన్ని కదా' అనిపించింది. పోనీ అక్కా వాళ్ళనెవరినైనా అడుగుదామనుకుంటే ఈ కరోనా కాలంలో అందరికీ డబ్బుకి ఇబ్బందులే కదా. అందరికీ సహాయపడే ప్రకాష్‌ ఇలా ఇబ్బంది పడడం నాకు బాధనిపించింది. ఆ వెంటనే అప్పటి విషయం జ్ఞాపకం వచ్చింది.
అంతకు ముందు సూర్యకు ఎన్నో అవవరాల్లో నేనే పూనుకుని చిన్న చిన్న సహాయాలు చెయ్యబట్టి కదా, తనకి అవసరమనిపించగానే చప్పున నేను గుర్తొచ్చి వాళ్ళ అమ్మగారి ఆపరేషన్‌ కోసం లక్ష వెంటనే కావాలని అడిగాడు. అందులో తప్పేమీ లేదు కానీ, అదే పేరు గల మరొకామె మెడికల్‌ రిపోర్టుతో తారుమారైపోవడం వల్ల పొరపాటున వాళ్ళ అమ్మగారికి ఆపరేషన్‌ పడుతుందని చెప్పిన డాక్టర్‌ ఇక అవసరం లేదని తేల్చి చెప్పేసారు.
అలాంటప్పుడు ఆ లక్ష రూపాయలు సూర్య తెచ్చి మళ్ళీ ప్రకాష్‌కు భద్రంగా వెనక్కి ఇచ్చెయ్యాలి కదా. కానీ అతడా పని చెయ్యలేదు. తీరిక లేదేమో అని రెండు మూడు రోజులు ఎదురుచూసి నేనే ఉండబట్టలేక అడిగేసరికి అతడు చెప్పిన జవాబుకు నాకు మతిపోయింది.
''ఏదో అవసరానికి వాడేసాను లలితా... వచ్చే నెలలోనో ఆపై నెలలోనో అడ్జెస్ట్‌ చేసి ఇచ్చేస్తాలే'' అన్నాడు తేలికగా.
ఆ మాట విని నాకు నోట మాట రాలేదు.
'ఈ విషయం ప్రకాష్‌కు ఎలా చెప్పాలి? చెప్తే అంతా నీ వల్లే అని నన్ను తిడతాడా? ఈ సూర్య ఏమిటి ఇలా చేసాడు. నేనసలు ఊహించలేదిది' ఆలోచనలతో మెదడు వేడెక్కిపోయింది. ఇక ఎప్పుడో చెప్పడం కన్నా ముందే చెబితే నా గౌరవం దక్కుతుందని విషయం ప్రకాష్‌ చెవిన వేసాడు. తను నన్నేమీ అనలేదు కానీ ...
''ఎంతో అవసరమని, అదీ వాళ్ళ అమ్మగారికి ఆపరేషన్‌ త్వరగా చేయించాలని, అర్జంట్‌ అని కళ్ళనీళ్ళు పెట్టుకుంటూ అడిగితే కదా.. నాకు అవసరం పడి బ్యాంకు నుంచి డ్రా చేసి
ఇంట్లో పెట్టిన లక్షా వెంటనే సూర్య చేతులలో పెట్టావు''
అని మాత్రమే, అదీ ఆ ఒకసారే అన్నాడు.
నేను మౌనంగా ఊరుకున్నాను. మాట్లాడలేక కాదు, మాట పెగలక. మరోసారి నేనే టాపిక్‌ తీసినపుడు ...
''అవును అదేంటో సూర్య ఇలా చేసాడు'' అంటూ తనూ ఆలోచనలో మునిగాడు.
మళ్ళీ తనే ''తనకి ఆ విషయం గుర్తుండే ఉంటుంది. డబ్బు సర్దుబాటు కాలేదేమో మరి. నువ్వు మాత్రం తనని అడగకు. వేచి చూద్దాం'' అన్నాడు.
కానీ మరీ ఇన్ని రోజులా...?
సూర్య మా ఇంటికి ఇదివరకులాగే వస్తూ పోతూ చాలా మామూలుగా ఉంటున్నాడు. ప్రకాష్‌ కూడా తన దగ్గర ఆ విషయం ప్రస్తావించకపోవడం గమనిస్తూనే ఉన్నాను. పోనీ సూర్య ఒకసారైనా ''ఇలాంటిలాంటి పరిస్థితుల్లో డబ్బు తిరిగి ఇవ్వడం కుదరలేదు'' అని తన పరిస్ధితిని వివరిస్తూ ఒకసారి ప్రకాష్‌ తో మాట్లాడినా నేను సంతోషించి ఉండేదాన్ని. ఇలా చాలా రోజులు దొర్లిపోయాయి.
ఏ మాటకి ఆ మాటే చెప్పుకోవాలి. మాకు పెళ్ళైన దగ్గర నుంచి చూస్తూనే ఉన్నాను. ప్రకాష్‌ మనుషులతో ప్రవర్తించే విధానం ఎంత ఉన్నతంగా ఉంటుందో నాకు గాక మరెవరికి తెలుస్తుంది. అవతల వారు కోపంలో తేలికగా ఏమైనా అనేసినా తను పొరపాటున కూడా మాట తూలడు.
ఇంతకీ సూర్య గురించి చెప్పలేదు కదూ. నేను ఓపెన్‌ యూనివర్సిటీలో పీజీ చేస్తున్నపుడు సూర్య నాకు పరిచయమయ్యాడు. క్లాసులు అయ్యాక కొంతమంది కలిసి కూడి అక్కడే చెట్ల కింద కూర్చుని
అసైన్‌మెంట్లు రాసుకోవడమో లేక పాఠాల గురించి చర్చించుకోవడమో చేస్తూ ఉండేవాళ్ళం. అదిగో అప్పుడు స్నేహితుడయ్యాడు సూర్య. శ్రీకాకుళంలోని పల్లెటూరి నుంచి వచ్చినా ఇంగ్లీషు స్పష్టంగా ధారాళంగా మాట్లాడేవాడు. సబ్జెక్ట్స్‌ మీద తనకి మంచి పట్టు ఉండడంతో, నాకు బోధపరచేవాడు. మాతో పాటు ఉన్న మరి కొందరు సైతం ఎవరికి ఏ సబ్జెక్ట్‌ మీద ఎక్కువ అవగాహన ఉంటే వారు మిగిలిన వారికి అర్థమయేలా చక్కగా వివరించేవారు. మా బాచ్‌లో అలా ఒక పది మంది కలివిడిగా ఉంటూ కలిసి అసైన్‌మెంట్లు రాసుకుంటూ పరీక్షలకు ప్రిపేర్‌ అయ్యేవాళ్ళం. బాచ్‌లో అందరూ బాచిలర్సే కావడంతో వారికి ఏ బాదరబందీ లేకుండా హాయిగా ఉండేవారు. చదువు తప్ప వారికి మరో వ్యాపకం లేదు. నాకు అప్పటికే పెళ్ళి అవడంతో సంసార బాధ్యతలు ఉండేవి. ఇక చుట్టాలు కనుక ఇంటికి వస్తే నా చదువు కాస్తా అటకెక్కేది. దానితో నేను తరచూ చదువులో వెనకపడి పోతూ ఉండేదాన్ని. నేను చిన్నప్పటి నుంచి మెరిట్‌ స్టూడెంట్‌ కావడంతో నాకు వారితో పోటీ పడి చదవాలనే పట్టుదల ఉండేది. అత్తెసరు మార్కులతో పాసవడం నాకసలు ఇష్టం లేదు. దానితో మిగిలిన వాళ్ళను అందుకోవడానికి ఆపసోపాలు పడేదాన్ని. అందరూ చదువు పట్ల నా శ్రద్ధా తాపత్రయం చూసి ముచ్చటపడుతూ తెగ మెచ్చుకునేవారు. ప్రకాష్‌ది మంచి ఉద్యోగమే కానీ నాకు చిన్నప్పటి నుంచి బాగా చదువుకుని ఉద్యోగం చెయ్యాలని మహా కోరికగా ఉండేది. మంచి సంబంధం రావడంతో నాన్న నాకు నచ్చజెప్పి ఇంజినీరింగ్‌ ఆఖరి సంవత్సరంలో పెళ్ళి జరిపించేసారు.
పెళ్ళికి ముందే ప్రకాష్‌తో మాట్లాడినపుడు నాకు పిజి చెయ్యాలని ఉందని చెప్పడంతో, నన్ను ఓపెన్‌ యూనివర్సిటీలో జాయిన్‌ చేసాడు. మా అత్తగారు వాళ్ళకి ఇష్టం లేకపోయినా తనే వాళ్ళని కన్విన్స్‌ చేసాడు.
నా చదువుకు తను అడ్డం రాకుండా నేను ఏది వండి పెట్టినా మారు మాట్లాడకుండా తిని ఆఫీసుకు వెళ్ళిపోతాడు. ఇక ఆదివారాలు అయితే ఒకోసారి తనే వంట పని చూసుకుంటూ నాకు చదువుకోవడానికి సౌలభ్యం కల్పిస్తాడు. అప్పుడప్పుడు నాకు అర్థం కాని టాపిక్స్‌ వివరించడానికి సూర్య మా ఇంటికి వస్తూ ఉండేవాడు. తనకి చిన్న చిన్న ఖర్చులకి డబ్బులు సరిపోకపోతే నేనే ప్రకాష్‌ని అడిగి ఇస్తూ ఉండేదాన్ని. అవి తను మళ్ళీ తిరిగి ఇవ్వడం గురించి ప్రకాష్‌ గానీ నేను గానీ ఎన్నడూ ఆలోచించలేదు. వాళ్ళ కుటుంబం పెద్దదని, డబ్బుకు ఇబ్బందనీ మాత్రం మాకు ఎప్పుడో మాటల్లో చెప్పాడు.
అందువల్లే మేము కూడా ఎన్నడూ ఇచ్చిన మొత్తాన్ని లెక్కగట్టలేదు, పట్టించుకోలేదు. ప్రకాష్‌ ఎన్నోసార్లు చాలామందికి తనకు వీలైనంతలో సహాయపడుతూనే ఉంటాడు. ఆ విషయాలు నేను ఎవరికైనా చెప్పినా తనకు నచ్చదు.
''ఎందుకు లలితా మనం చేసినది ఏ మాత్రం? ప్రపంచంలో ఎందరో మహానుభావులు ఎన్నో గొప్ప గొప్ప పనులు నిశ్శబ్దంగానే చేస్తూ ఉంటారు. వారికి గుర్తింపబడాలనే తహతహ ఉండదు. మనకు వీలైనంతలో ఒక ఆవగింజంత మాత్రమే కదా నలుగురికీ పంచుతున్నాం'' అంటాడు. తను ఆఫీసులో కూడా అందరికీ తలలో నాలుకలా మెలుగుతుంటాడు. అందుకే ప్యూన్‌ దగ్గర నుంచి తన పైన ఉండే ఆఫీసర్ల వరకూ ప్రకాష్‌ను చాలా గౌరవంగా చూస్తారు.
సూర్య ఎవరి గురించైనా చెప్పేడప్పుడు ''అతడికేం లక్ష జీతం వస్తుంది. ఎన్ని ఆటలైనా ఆడతాడు. మొన్నే మంచి కారు కూడా కొన్నాడు'' అంటూ ఎక్కువగా వారి ఆర్థిక పరిస్థితిని గురించి మాట్లాడతాడు.
''దానికి తగ్గట్టు వారికీ ఖర్చులుంటాయి కదా. వాళ్ళకేం ఇబ్బందులున్నాయో నీకేం తెలుసు'' అని నేనంటే ''ఆ.... ఏం ఇబ్బందులుంటాయి లలితా. ఈపాటికే బోలెడు వెనకేసి ఉంటారు'' అంటూ తనకు తెలిసున్నట్టే మాట్లాడతాడు. ఇలా తను మాట్లాడినపుడు మాత్రం నాకు అసలు నచ్చదు. అలాంటి సమయంలో నాకు నా బాల్య స్నేహితుడు సురేష్‌ గుర్తొస్తాడు. అతడు మరొక తరహా మనిషి. నేను కొన్నాళ్ళు ఏదో బిజీలో పడి తనకి ఫోన్‌ చెయ్యకపోయినా, తన మిస్డ్‌ కాల్‌ చూసి పొరపాటున తిరిగి ఫోన్‌ చెయ్యకపోయినా... నాకు వీలు కుదిరినపుడు నేను ఫోన్‌ చెయ్యగానే తను మాట్లాడే మొదటి మాట ''మీరు ధనవంతులు కదా తల్లీ.. మీకు మాలాంటి పేదలు ఎక్కడ గుర్తుంటారులే'' అంటాడు.
తను అలా అనగానే నాకు చాలా కోపమొస్తుంది. తనకీ సొంత ఫ్లాట్‌, కారూ ఉన్నాయి. ప్రకాష్‌ హౌదాలో కాస్త పైమెట్టు మీదే ఉన్నా మేము అంతలా కోట్లకు పడగలెత్తిన వాళ్ళం మాత్రం కాదు. మా ఇబ్బందులు మాకూ ఉన్నాయి. అత్తగారు, మామగారు వాళ్ళకీ కూడా పంపుతూ ఉండాలి కదా.
అయినా కోట్లు పొంగి పొరలుతున్న వారు మాత్రం ఎవరికైనా సహాయం చేయడానికి ముందుకొస్తారని గ్యారంటీ ఎక్కడుంటుంది. నా ఎరుకలో ఎంతో మంది ఉన్నవాళ్ళు పరమ పిసినారిగా ఉంటూ, వారి దగ్గర సంవత్సరాల తరబడి నమ్మకంగా పని చేసిన వారికి సైతం ఎంత అవసరమని ప్రాధేయపడినా ఏ రకమైన ఆర్థిక సహాయం చేయకుండా నిర్దాక్షిణ్యంగా ఉండడం తెలుసు. అంతెందుకు మాకు తెలిసిన బాగా కలిగిన కుటుంబమే, ఒక పనిమనిషి చేత పదిహేను సంవత్సరాలు పని చేయించుకున్నారు. ఆమె కూడా ఒళ్ళంచి నిజాయితీగా వారి దగ్గర పని చేసేది. ఆమె కూతురి పెళ్ళికి వాళ్ళు ఆర్థిక సహాయం చేస్తామని నమ్మబలికి తీరా పెళ్ళికి ముందర ఆమె వెళ్ళి అడిగితే ఒక్క రూపాయి కూడా ఇవ్వకుండా పంపేసారు. మనుషులు అంత దారుణంగా ఉంటారని నాకు అసలు తెలియదు. నా అదృష్టం కొద్దీ ప్రకాష్‌ అలా ఏనాడూ ప్రవర్తించలేదు. సురేష్‌ లాంటి వాళ్ళు అలా మాట్లాడే విధానానికి నాకు విపరీతంగా బాధనిపిస్తుంది. నేను ఒకట్రెండుసార్లు అలా అన్నవాళ్ళతోనే
'నేనెప్పుడైనా మీతో అలా గర్వంగా ఏమైనా ప్రవర్తించేనా? నేను ఎవరితోనైనా చాలా మామూలుగా ఉంటాను కదా' అన్నాను. వాళ్ళ మనసులో ఏమనుకుంటారో నాకైతే తెలీదు కానీ పదే పదే అలాగే మాట్లాడుతూ ఉంటారు. కొన్నిసార్లు మన చుట్టూ ఉన్న మనుషులో లేక మన అనుకున్న ఆత్మీయులో వారికి తెలుసో తెలియకో చాలా బాధపెడుతూ ఉంటారు. నేను అదే పనిగా అవన్నీ మననం చేసుకుంటూ బాధపడిపోతూ ఉంటే ప్రకాష్‌ నన్ను ఓదారుస్తూ .. ''లలితా మనకి కరెక్ట్‌ అనిపించింది మరొకరికి తప్పుగా అనిపించవచ్చు. వారి వారి అనుభవాల వల్ల ఒకొక్కరికి ఒకొక్క దృష్టి కోణం ఏర్పడుతుంది. ఎవరైనా మనలను ఏమైనా బాధపెట్టేలా మాట్లాడినా ప్రవర్తించినా సర్దుకుపోవాలి తప్ప వారిని దూరం చేసుకోకూడదు. అలా దూరం చేసుకుంటూ పోతే ఇక మనకి ఎవరు మిగులుతారు చెప్పు. మనుషులన్నాక తప్పులు చెయ్యకుండా ఉండరు కదా.'' అన్నాడు.
''నేను బాధపడతాను కానీ ఎవరినీ బాధపెట్టేలా ఒక్క మాట కూడా మాట్లాడను కదా.. అందరూ నన్నెందుకు అంత బాధ పెడతారు. మొన్నే ఒక విషయం జరిగింది. అది నీకు చెప్పలేదు కదా. నాకు ఎక్స్‌ టర్నల్స్‌లో అందరి కన్నా ఎక్కువ మార్కులు వచ్చాయి. ఆ సంగతి నీకు తెలుసు కదా. అందరూ నాకు వాళ్ళు ముందే పరిచయమని అందుకే ఎక్కువ వేసారని చెవులు కొరుక్కున్న విషయం నా వరకూ వచ్చింది. అలా అనుకునే వాళ్ళు ఎన్నైనా అనుకుంటారు. అనుకుంటే అనుకోనీ అని సరిపెట్టుకున్నాను. కానీ సూర్య కూడా నాతో అదే మాట అనేసరికి నేను స్థాణువయ్యాను'' అన్నాను ప్రకాష్‌తో.
''సూర్య అలా అన్నాడా?'' అడిగాడు ప్రకాష్‌.
''అవును ప్రకాష్‌, ఇన్నాళ్ళ స్నేహంలో నా గురించి, నా నిజాయితీ సంగతి తెలిసి కూడా అలా ఎలా అన్నాడా అని చాలా బాధపడ్డాను. 'లలితా.. ఇలా ఎందరు చెయ్యట్లేదు చెప్పు? మన సీనియర్‌ విజరు లేడూ...అతడు ఆవరేజ్‌ స్టూడెంటని నీకూ తెలుసు కదా... అతడికి ఒక్కసారిగా అన్ని మార్కులు ఎలా వచ్చాయంటావు. బాక్‌ డోర్‌ ద్వారా ప్రయత్నిస్తారని నీకూ తెలుసు కదా.' ఇలా నా దగ్గర మాట్లాడుతుంటే నాకు ఏమనాలో కూడా అర్థం కాలేదు. నన్ను కూడా అందరితో కలిపేసాడు కదా అనిపించింది. సూర్యే కాదు సూర్యలాంటి వాళ్ళ చర్యల వల్ల కన్నా మాటల వల్ల మనసు మెలిపెట్టినంత బాధ కలుగుతుంది. పోనీ నా సంగతి తెలియకనా అంటే కానే కాదు. కానీ మరి ఎందుకలా మాట విసిరేస్తారో నాకు అర్ధం కాదు'' అన్నాను ప్రకాష్‌తో. అప్పటికే నా గొంతు దు:ఖం వల్ల పూడుకుపోతోంది.
''లలితా నలుపూ తెలుపులా మనుషులలో చెడూ మంచీ కూడా ఉంటాయి. మనుషులందరూ పూర్తిగా మంచిగా నీకు నచ్చిన తీరులో ఉండాలంటే ఎలా? మనం ఎప్పుడూ మనుషులలోని నలుపును చూసీ చూడకుండా వదిలేసి, తెలుపుని మాత్రమే గుర్తుంచుకోగలిగితే మనకి మనశ్శాంతిగా ఉంటుంది. 'వాళ్ళు అలా ఎందుకు ప్రవర్తించారు, వీళ్ళిలా ఎందుకు చేసారు' అని ఎంతసేపూ అవే సంఘటనలు మననం చేసుకుంటూ కూర్చుంటే మనకి ఏమొస్తుంది చెప్పు. పాత బరువులను ఎప్పటికప్పుడు దించేసుకుంటూ పోతేనే జీవితంలో నడక తేలికగా అనిపిస్తుంది. అసంకల్పితంగా మన చర్యల వల్లో మాటల వల్లో మరొకరు కూడా బాధపడి ఉండవచ్చు. మనకి ఎప్పటికీ ఆ విషయం వారు చెప్పకుండా ఉంటే మనకి సైతం ఆ విషయం తెలియనే తెలియదు. నువ్వేం ఆలోచిస్తున్నావో నాకు తెలుసు. నేను డబ్బు కోసం ఇబ్బంది పడుతున్నాననే కదా. నాకు డబ్బు ఎలాగో అలాగ సర్దుబాటవుతుంది. కానీ మనుషుల మధ్య సన్నని తెరలు మొలవడం మొదలైతే అవి కొన్నాళ్ళకు పటిష్టమైన గోడలుగా రూపాంతరం చెందే ప్రమాదం ఉంది'' అన్నాడు ప్రకాష్‌.
''లేదు లేదు... నేను నా ఆలోచనా సరళి మార్చుకుంటాను ప్రకాష్‌. కానీ దానికి సమయం పడుతుంది. నన్ను సరైన దారిలో పెట్టి మార్గదర్శకం చెయ్యడానికి నా పక్కనే ఫ్రెండ్‌ ఫిలాసఫర్‌ గైడ్‌ లా నువ్వుంటావుగా'' అన్నాను నవ్వుతూ.
నా మనసు ఇప్పుడు దూదిపింజెలా తేలికగా ఉంది.