నా తొలి అడుగులు

కందుకూరి వీరేశలింగం

పదునారు సంవత్సరములు మొదలుకొని యిరువది సంవత్సరముల వరకును మనకు సుగుణములుగాని దుర్గణములుగాని పట్టుబడ నారంభించి తరువాత నవి స్థిరపడి పోవును. స్థిరపడిన తరువాత వాటిని మార్చుకొనుట బహుతర ప్రయాస సాధ్యముగాని సుసాధ్యముకాదు. సామాన్యముగా సుగుణ దుర్గుణములు మన సహవాసులైన మిత్రులనుబట్టి యలవడును. కాబట్టి యా కాలమునందు మిగుల జాగురకులమయి శక్యమయినంతవరకు నన్మిత్ర సంపాదనమునకయి ప్రయత్నింప వలయును. ఈ విషయమయి స్వానుభవమునొక్కంత చెప్పెదను. మా బంధువులే యొకరు మా యింట కాపుర ముండెడివారు. ఆ కుటుంబ యజమానున కించుమించుగా నాయీడే గల యొక కుమారుడుండెను. ఇరువురమును పదినెనిమిదేండ్ల ప్రాయము గల వారమగుటచేతను, ఏకగృహముననే సర్వదా యుండెడి వారమగుట చేతను, బంధుత్వసంబంధము గలవారమగుట చేతను, మే మొండొరులతో మైత్రిగల వారమయి యుంటిమి. వినోదమునకయి యప్పుడప్పుడు మే మిరువురము చిట్లాడుచుండెడివారము. శైశవమునుండియు నేను దర్భ అశరీరుడనగుట చేత దేహాయసకరములయిన యాటపొంతబోవక, చీట్లు దశావతారి చదరంగము మొదలయిన కాయకష్ట మక్కరలేని మాటలతో విరామముగల యప్పుడు ప్రొద్దు పుచ్చుచుండెడి వాడను. ఆ యాటలయం దప్పుడు, నేను గొంత నేర్పరినయియు నుంటిని. నా మిత్రుడును నేనును మొట్టమొదట పందెము లేకయే చీట్లాడుచుండినను, తరువాత ప్రప్రథమమున చింతగింజలును తదనంతరమున గవ్వలను బెట్టి యాడజొచ్చితిమి. అప్పుడు పదునారు గవ్వలవెల యొక దమ్మిడీకి సమానముగా నారంభము కాకయే యుండవలెను గాని కొంచె మారంభమైన తరువాత ముందుకు సాగకయారంభించిన చోటనే నిలువదు. నా మిత్రుని ప్రోత్సాహము చేత గవ్వలు దమ్మిడీలయినవి; దమ్మిడీలు డబ్బులయినవి. నేను సాధరణముగా నోడిపోయెడి వాడను గాకపోయినను, వేడుక కొరకే యారంభమయిన మా చీట్లాట కడపట జూదము క్రింద పరిణమించినది. ఈయాటవలన నేను రెండు మూడు రూపాయలను గెలిచితిని. ఈ యాటకయి యతడొకసారి నన్ను మాయింటినుండి తన మిత్రుని యింటికి గొనిపోయెను. అతని మిత్రు లాతనివలెనే విద్యాగంథము లేని దుర్వ్యాపారులు. ఈ సోమరి బృందముతో గలిసి నేను పెక్కుమారులు డబ్బుపెట్టి జూదమాడితిని. నా మిత్రుండును మిత్రుని మిత్రులను గలిపి చీట్లాటకు మంచి స్తలము చూపెదము రమ్మని యొక బోగము వారి యింటికి నన్ను దీసికొనిపోయిన ఆ దినమున నొక ముసలిజూదరి మాత్రమే మాతో చీట్లాడెనుగాని మరుసటి దినమునందు వాడు తనకూతురయిన పడపు పడతిని గూడగొని వచ్చి యాటకుగూర్చుండబెట్టెను. ఇంకను గొంతకాల మీదారినే యనుసరించి యుండినయెడల నేను నీతిమాలిన నిర్భాగ్యుడనయి చెడియందునుగాని యీశ్వరానుగ్రహము వలన నింతలో దెలివి తెచ్చుకొని, కడచినదాని కనుతాపపడి వెంటనే నా దుర్వ్యాపారము నుండి మరలుకొని, నా మిత్రుని తోడి సాంగత్యమును విడిచిపెట్టితిని. పయిదాని వలస సత్ప్రవర్తమునకు నజ్జన సాంగత్యయ మావశ్యకమని ఫలితార్థము తేలుచున్నది. స్వభావముచేత నెంత మంచివాడయినను దుర్జన సాంగత్యములో బడిపోయి దుర్వ్యసనములలో దగులు కొన్న పక్షమున దనవివేకమును గోలుపోయి తాను పూనిన వ్యాపారమే మంచిదను కొనునంతటి దుస్థితిలోనికి వచ్చి మానహీనుడయిన దుష్టుడగును. ఇది మనస్సునందుంచి బాగుపడగోరువారు దుస్సంగదూరు లగుటకు సర్వవిధము అబాటు పడవలయును.

ఈ కాలమునాటికి నా పూర్త విశ్వాసములు కొన్ని మార్పు చెందుచుండినట్టు చెప్పియుంటినిగదా. దయ్యములు పట్టినవన్న వారియిండ్లకు దఱచుగా బోయి వారి చేష్టలను నటనలను లక్షణములను పరీక్షించుచుండుటచేతను భూతావేశము నందు నాకు నమ్మకము పోయినదా. ఈ కాలమునందు జ్యోతిశ్శాస్త్రములోని ముహూర్త జాతక భాగములయందును, శకునములు మొదలైన వానియందును కూడ నాకు విశ్వాసము పూర్ణముగా చెడినది. నమ్మకములేని వానిని పామరుల సంతుష్టికై నమ్మినట్లు నటించి యాచరించుతుండుట సాధారణముగా నా స్వభావమునకు సరి పడదు. విశ్వాసములని దాని యందు విశ్వాసము లేనట్లు చెప్పుటయు, అవిశ్వాసరాహిత్యమును మాటలచేతనే గాక చేష్టలయందును జూపుటయు, నాకు స్వాభావికము. నాయ విశ్వాసమును లోకమునకు జూపుటకు నాకవకాశము శీఘ్రముగానే కలిగినది. మా దొడ్డిలోనున్న యరటి చెట్టొకటి యేహేతువుచేతనో కొననుండివేయక నడుమునుండి చీల్చుకొని పువ్వు పైకి వచ్చి గెలవేసింది. ఇట్లు చెట్లు మధ్య నుండి గెలవేయుట యరిష్టసూచకమనియు, వెంటనే చెట్టుకొట్టివేయవలసినదనియు, ఇరుగుపొరుగుల వారును, దైవజ్ఞులను, బంధువులును గూడనాతో బహు విధముల జెప్పిరి. ఎవ్వరెన్ని యుంచితిన. ఆరంభదశలో గొంతకాలము గుంపులు గుంపులుగా వచ్చి జనులావింతను జూచి పోవుచువచ్చిరి. కొన్ని నెలలకు కాయ లెదగి కూరక్కఱకు వచ్చిన తరువాత కాయలు కోసుకొని దూట నిమిత్తము చెట్టుకొట్టివేయించితిని. ఆ సమయమునందే మా యింటి దూలముయొక్క కొననున్న తొఱ్ఱలో తేనెపట్టు పట్టెను. ఇంటతేనెపట్టు పట్టగూడదనియు, అట్లు పట్టుట యశుభసూచక మనియు, దానిని తీసివేయించి దోహ పరిహారార్ధముగా బ్రాహ్మణుల చేత శాంతికర్మ చేయింపవలసినదనియు, ఎల్లవారును పై యట్లే చెప్పిరి. పై యట్లే మొండిదొడ్డి యెల్లవారిహిత బోధలను నిరాకరించి చలింపక చెట్టువలె నిలిచితిని. నా తల్లియు, ముత్తవయుగూడ నాతో జెప్పి చూచిరిగాని యీ బండవానితో జెప్పిన కార్యములేదని తుదకు విసిగి యూరకుండిరి.

మండల పాఠశాలలోని పనినిలిచిపోయిన తరువాత నాకు 1872వ సంవత్సరము జ్యేష్ట మాసములో కోరంగియును గ్రామమునందుగల యింగ్లీషు పాఠశాలలో నెలకు ముప్పది రూపాయల జీతముగల ప్రధానోపాధ్యాయత్వము లభించినది. ఆ పనికి బోవునపుడు మంచిదినముచూచి మంచి ముహూర్తము పెట్టుకొని పొమ్మని యితరులను మావారును గూడ నన్ను బలాత్కారము చేసిరి. వారి నిర్బంధమును లక్ష్యము చేయక యమావాస్యనాడు బైలుదేఱిపోయి పనిలో బ్రవేశించితిని. ఆ పాఠశాలకు గార్యనిర్వాహకులుగానున్న యిరువురిలో నొకరు మా తాతగారి యొద్ద కొలువులో నుండిన యాతనికుమారుడు చుట్టమును సముద్రశుల్క పర్యవేక్షకుడును. (ూవa జబర్‌శీఎ రబజూవతీఱఅ్‌వఅసవఅ్‌) అగు బలిజేపల్లి నారాయణ ముర్తిగారు. పోగానే నేను వారియింటనే దిగితిని. అమావాస్య నాడేల బైలుదేఱితివని నన్నాయన యడిగెను. ఈశ్వరుడు చేసిన దినములన్నియు సమానముగానే మంచివయినప్పుడే దినమున బైలుదేఱిననేమని నేను బదులుచెప్పితిని. అందుపైని జ్యోతిశ్శాస్త్ర విషయమున మా యిరువుకును వాదమయ్యెను. ఇట్లా విషయమున గొన్ని దినముల వితర్కము జరుగునప్పటి కాయన యేబదియేండ్లు దాటిన వృద్ధుండేయైనను, ఆయనకు సుముహూర్తాదులయందలి నమ్మకము ముక్కాలు మువ్వీసము పోయినది.

నా తల్లికి పిశాచ భ్రమ యుండువచ్చెనని మొదటి ప్రకరణముననే చెప్పితిని. ఆమెకా భ్రమము పూర్ణముగా బోవక మరణకాలము వఱకు నప్పుడప్పుడు కలుగుచునే యుండెడిది. కాని నేను దయ్యముల విషయమునందఱచుగా సంభాషించుచువచ్చుట చేత 1876వ సంవత్సరమునకు దరువాత మాత్రము కలుగలేదు. అట్టి భ్రమకలిగినప్పుడు తన్ని వాణార్థమై భూతవైద్యుడను వాని నెవ్వనినో పిలిపించి తత్కాలమునకేదో తంత్రము చేయించుచు వచ్చినంగాని కార్యము లేకుండెను. కోరంగిలోనున్న కాలములో సహితము నా మాతకట్టి భ్రమము కలుగచునేవచ్చెను. అక్కడివారు భూతవైద్యుడని నా యొద్ద కొకయోగిని గొని వచ్చిరి. ఆ బ్రాహ్మణ యోగి మిక్కిలి కండపుష్టి గలవాడు. పూటకు సేరుబియ్యపు అన్నమునకు తక్కువ కాకుండ తినెడువాడు, గడ్డమును గోళ్ళును బెంచినవాడు, కాలికి కఱ్ఱపావలు తొడిగి, చేతబెత్తమును బట్టి, కాషాయ వస్త్రములను గట్టి, నొసట గొప్ప కుంకుమ బొట్టు పెట్టి, చూచుటకు మహాభయంకరముగా నుండెడివాడు, గంజాయిత్రాగెడివాడు, ముప్పదికిని నలువదికి నడిమి ప్రాయముగల యా పురుషుని నావద్దకు గొని వచ్చినపుడు, నేనాతని మా యింట వుంచుకొని భోజనము పెట్టెదనియు, నాతల్లి దేహము స్వస్థపడిన తరువాత మంచి బహుమానము చేసెదనియు చెప్పితిని. ఆతడందున కొప్పుకొని మా యింట బ్రవేశించెను. ప్రవేశించినది మొదలుకొని యతరుల విషయమున నేకవచన ప్రయోగము చేయుచు గర్వము చూపదొడగెను. నేను దాని కోర్చుకొని యాతడడిగిన దాని నెల్ల స్వల్పమగుటచేత నిచ్చుచువచ్చితిని. అందుపైని నేను దనకులోబడితి ననుకొని యంతకంత కత్యాశాపరుడయి యతడు పెక్కు మిష మీద నా వద్ద నుండి ధనము లాగజూచెను. నా తల్లి శరీరము స్వస్తపడిన పిమ్మట గాని నేనేమియునివ్వనని నిరాకరించితిని. అప్పుడప్పుడు కన్నులెఱ్ఱజేసి నా వంక క్రూరదృష్టితో జూచెను. నేను భయపడక యాతని యవివేకమును తలచినప్పుడు నవ్వు రాగా పకపకనవ్వితిని అందుమీద నతడు మరింత రోషమువచ్చి వాడయి కాఱులు ప్రేల నారంభించెను. అప్పుడు నేను పట్టరాని కోపము గల వాడనయి చేరువనున్న మా పాఠశాల భటునిచేత మెడపట్టించి యా యోగీశ్వరుని వీధి లోనికి గెంటించితిని. ఆతడు దండతాడి తభుంజగమువలె రోజుచు, నన్ను శపించుచు, ఏమి చేసెనదో రేపీవేళకు చూడుమని బెదరించుచు, వేఱొక చోటికి బోయెను. అట్లు పోయి యతడొక యింట నొక గది పుచ్చుకొని యనికి మ్రుగ్గుపెట్టి యందేదో యంత్రము వేసి, ప్రయోగము చేసి నన్ను చంపెదనని పలుకుచు, స్నానము చేసి తల విరియు బోసుకొనివచ్చి యపవాసముతో గూర్చుండి నిష్ఠాపరుడై యేదో మంత్ర జపముచేయనారంభించెను. అది చూచి నా మిత్రులు భయపడి నా యొద్దకు వచ్చి, అట్టి యభిచారవేత్తతో తగవులాడుట క్షేమకరము కాదనియు, తమమాట విని యాతని పాదముల మీదబడి వేడికొని, చేసిన యపచారమునకై క్షమార్పణము చేయవలసినదనియు, నాకు హితము చెప్పిరి. వారెన్ని విధములజెప్పినను వారి మాటలు వినక ఆ మూఢుండు నన్నేమి చేయగలడో చూతమని చెప్పి వచ్చిన వారిని వచ్చినట్లే పంపివేసితిని. ఆ యోగి రాత్రి వఱకును భోజనము చేయక కొబ్బరికాయల నీళ్లు త్రాగి యట యుండి యొంటిగా చీకటిలో ''హ్రీం'' ''హ్రూెం'' అని కేకలు వేయుచుండెను. అతడర్థరాత్రముదాక నట్లే యుండి యాహారము లేకపోవుటచేతనో మఱియే హేతువు చేతనో తూలి క్రిందబడిపోయి, తన్నెవరో త్రోచిపడవేసినట్లు భ్రమింపబోయి తానే జడిసికొన్నట్లు మరునాటి ప్రాత:కాలమున, తన్నెవకో దేవత త్రోచిపడవేసినట్టు భ్రమింపజడిసికొనెను. భీతి చేత నాతనికి వెంటనే భయజ్వరము వచ్చెను. ఒకరిని జడిపింపబోయి తానే జడిసికొన్నట్లు మరునాటి ప్రాత:కాలమున దన్నుజూడ వచ్చినవారితో నెల్లను నేను శరభసాళ్వమును దనమీద బ్రయోగము చేసితిననియు ఆ దేవత వచ్చి తాను బంపుచుండిన దేవతనెత్తి యడచి తన్నుగ్రిందబడవేసె ననియు, ఆ దేవత తన్ను శీఘ్రముగానే చంపుననియు, ఆ యోగి చెప్పసాగెను. నాకు మంత్ర మహిమయందలి విశ్వాసముపోయిన తరువాతనే నా తల్లియొక్క భ్రమను నివారించు నిమిత్తమయి నేను శరభసాళ్వ మంత్రము నుపదేశమయితిని. ఆ సంగతి వంతకుబూర్వమే యాయెగి వినియండి యిట్లు బ్రమసియుండును. నేను రెండు దినములుపేక్షించి యూరకుంటినిగాని యతడంతవరకు బలహీనుడయి సంధిలో నన్నే పలవరించుచుండినట్లు విని జాలినొంది, అతని భ్రమ పోగొట్టుటకయి యాతని యొద్దకుబోయి నే నేమియుజేయలేదని నమ్మబలికి ధైర్యము చెప్పి, ఆతనని మా యింటికి గొనివచ్చితిని. ఈ నాలుగు దినములలోనే యేనుగువంటి వాడు పీనుగువంటివాడయి యా దయ్యాలపోతు బ్రాహ్మణుడు మా యింటికి వచ్చిననాడరసోలెడు బియ్యపు అన్నమునైనను తినలేకపోయెను. క్రమక్రమముగా సన్నిహితము కలిగి యతడు యథాస్థితికి వచ్చుటకు నెలదినములు పట్టినది. తమ మంత్రములయందు పటిమలేదని యెఱంగి ధనార్జనముకయి మాయవేషములు వేసి పరులను మోసపుచ్చుచుండువారు సహిత మితరుల మంత్రములయందు పాటవము కలదని నమ్ముచుందురు. అతడు పూర్ణముగా స్వస్థపడిన తరువాత నాతనికొక క్రొత్తబట్ట కట్టబెట్టి యొక రూపాయ రొక్కమిచ్చి పంపివేసితిని. శరభ సాళ్మమంత్రము వెఱుగ నపేక్షించువారు నా రాజశేఖర చరిత్రమునందు జూడవచ్చును.

1874వ సంవత్సరము నందాషాఢమాసమును నేను కోరంగిలోని పనిని విడిచి, నా స్వస్థలమగు రాజమహేంద్రవరమునకు నాలుగు మైళ్ళ దూరములో నున్న ధవళేశ్వరమునందలి యాంగ్లో దేశ భాషా పాఠశాలలో నెలకు రు.44-00ల జీతము గల ప్రధానోపాధ్యాయత్వము నందు  ప్రవేశించితిని. ఇక్కడనున్న కాలములో కొక్కొండ వేంకటరత్నం పంతులవారును వారి పక్షమువారును స్త్రీ విద్యా నిషేధవాదులయి, స్త్రీల విద్యకు బ్రతికూలము నాంధ్రభాషా సంజీవనిలో వ్రాయుచుండగా, నేను వారికి బ్రతిపక్షమును బూని స్త్రీ విద్యా విధాయకవాదినయి వారి వాదమును ఖండించుచు స్త్రీల విద్య కనుకూలముగా బురుషార్త ప్రదాయినిక వ్రాయుచుంటిని.

మొట్టమొదటి స్త్రీ విద్యామండనవాదము నన్యపత్రికాముఖముననే జరుపుచు వచ్చినను, నాయూహలను లోకమునకు వెల్లడించుటకయి స్వకీయమైన వృత్తాంత పత్రికయొకటి యుండుట యుక్తమనిభావించి, 1874వ సంవత్సరము ఆశ్వయుజ మాసము నుండి ''వివేకవర్థిని'' అను నామముతో వాలుగు పెద్దపుటలు గలయొక చిన్న మాసపత్రికను తెలుగున బ్రకటింపనారంభించితిని.

తొలి వితంతు వివాహం

ఇది ఇట్లుండగా, తిరువూరు (కృష్ణాజిల్లా) డిప్యూటీ తాహస్సీలుదారుగా నుండిన దర్భా బ్రహ్మానందంగారు 1881 నవంబర్‌ 5న నాకిట్లు వ్రాసెను. ''ఆ బాలవితంతవు 12 ఏళ్ళ వయసుగల బ్రాహ్మణ కన్యయొక్క తల్లి. మీరిక్కడికి మీ మనుష్యులను పంపినతోడనే తన కుమారితను మీ వద్దకు పంపెదమని వాగ్దానము చేసినది. నమ్మదగిన వారునూ, ఋజు వర్తనులను, దృఢచిత్తులునయిన మనుష్యులను పంపుడు. వారు విషయము నత్యంత రహస్యముగా నుంచవలెను. మీ మనుష్యులు మీ యుత్తరముతో మార్గస్థులవలె నిక్కడకు వచ్చి నన్ను కలిసికొనిండు''.

ఈ కార్యముల యందత్యంతాదరము కలిగి, మొదటినుండియు మాతో పనిచేయుచుండిన సోమంచి భానుశంకరరాజుగారిని నా లేఖతో బ్రహ్మానందము గారి యొద్దకు 15వ తేదీన పంపితిని. ఆ చిన్నది ఏ గ్రామము నందుండెనో, ఆ చిన్నదాని తల్లి పేరేదో మేము పంపిన మిత్రునకు సహితము చెప్పక, బ్రహ్మానందముగారిని కలుసుకొన్న తరువాత సమస్తమూ వారే చేసెదరని మాత్రము చెప్పితిని.

నా మిత్రుడు రాజమహేంద్ర వరమును విడిచిన రెండు దినములకు బ్రహ్మానందముగారు వ్రాసిన యుత్తరమొకటి నాకు చేరినది. ఆ లేఖలోనిట్టుఉండెను. ''వెంటనే పోయి తహస్సీలుదారుగా వినుకొండ తాలుకా ఒప్పగించుకోవలసినదని నిన్నటిదిన మాకస్మిముగా నాకుత్తరము వచ్చినది. నేను రేపటి దినము వినుకొండకు పోవుటకు ఈ స్థలమును విడుచుచున్నాను. ఆశాభంగమును పొందక, రేపూడికి బాలవితంతు వుండే గ్రామము వెళ్ళి బాలిక తల్లితో మాట్లాడి ఆమెను తీసికొని పోవలసిందని మీ మనుష్యులతో చెప్పుడు''.

మా మనుష్యులు నడిదారిలో నుండిరి. మా మిత్రుడు పోవలసిన గ్రామము మా పట్టణమునకు 150 మైళ్ళ దూరము.  ఆలోచించి, ఆ చిన్నది వాసము చేయు గ్రామమును, తల్లి ఇంటిపేరును, జరపవలసిన కృత్యమును తెలుపుచు మా మిత్రునకొక లేఖవ్రాసి, లక్క ముద్రలు వేసి ఒక భటునికిచ్చి పంపితిని. మా మిత్రుడు గమ్యస్థానము చేరి విచారింపగా బ్రహ్మానందముగారు దూర గ్రామము పోయినట్లు తెలియవచ్చినది. తాము పోవలసిన గ్రామమేదో వారికి తెలియదు. తాము వచ్చిన కార్యము వేరొకరితో చెప్పవల్లకాదు. తుదకు తామెవ్వరో తెలుప వీలుపడదు. బుద్ధిమంతుడు, కార్యదక్షుడునగుటచే తొందరపడిరాక, మా యుత్తరము నపేక్షించి మా మిత్రుడా గ్రామములోనే వేచియుండగా, మేము పంపిన మనుష్యుడు పోయి మా లేఖ నిచ్చెను. తక్షణమే పోవలసిన గ్రామమునకు వారు మువ్వురును పోయిరి.

ఆ చిన్నదాని తల్లిదండ్రులు గ్రామాధికారులయిన గొప్ప వంశమువారు. ఈ కార్యము తల్లికొకతెకు తప్ప బంధువర్గములో నెవ్వరికి నిష్టములేదు. ఈ సమాచారము కొంచెము పైకి పొక్కినను మోటు గ్రామముల వారు దౌర్జన్యమునకు తెగింతురు. మా మిత్రునకు సాయము చేయువారు చుట్టుపక్కల నొక్కరును లేరు. ఇటువంటి విషమ పరిస్థితిలో, నా మిత్రుడు తామెక్కడికి పోవుచున్నారో బండివాండ్రకు సహితము చెప్పక, రాత్రి రెండు జాములకు ఆ గ్రామముచేరి, వారి యిల్లుచేరి, చిన్నదాని తల్లిని లేపి, రహస్యముగా తాము వచ్చిన పనిని తెలుపగా, ఆమె బ్రహ్మానందము గారు రానిదే తాను పిల్లను పంపనని చెప్పెను. నా మిత్రుడా రాత్రి ఆమె నేలాగుననో బ్రతిమాలి యెప్పించి, తెల్లవారక మునుపూ ఆ చిన్నదానిని తీసుకొని, వెనుకమంచి, యొవ్వరు వచ్చి పట్టుకొందురో యనుభీతిచేత శీఘ్ర ప్రయాణము చేసి, ఆ చిన్నదానిని 27వ తేదీన మా ఇంటివద్ద చేర్చెను. ఆ మరునాడే ఈ వార్త ఉరంతయు పొక్కి, ఆ చిన్నదానిని చూచుటకయి జనులు తీర్థ ప్రజలవలె మా ఇంటికి రాసాగిరి.

అప్పుడు మేము వరాన్వేషణమున కుపక్రమించితిమి. ఆ వరకు వివాహమాడ నిశ్చయించుకొన్న విద్యార్థులకు కొందరికి తల్లిదండ్రులు భయపడి, బలవంత పెట్టినందున వివాహములయిపోయినవి. బహుసంవత్సరములు మా యింటనే యుండి విద్య నేర్చుకొని, విశాఖపట్టణములో అరక్షకశాఖ యందిరువది రూపాయల పనిలోనున్న, 22 సం. ప్రాయముగల ఒక చిన్నవాని భార్య ఆకస్మికముగా మరణమునొందుట తటస్థించెను. నేనా తనకి జాబు వ్రాయగా తానీ చిన్న దానిని వివాహమాడుట కంగీకరించెను. పలువురాతనికి కన్య నిచ్చెదని తిరుగుచున్నను నిరాకరించి, వితంతు వివాహము చేసుకొని అనేక కష్టములు పొందుటకు సాహసించెను. అతని ధైర్యమును, పరోపకార చింతయు శ్లాఘ్యములు.

వివాహ వ్యయము నిమిత్తము నాళము కామరాజుగారు వేయిరూపాయలు మాకిచ్చిరి. వరుడు గోగులపాటి శ్రీరాములుగారని తెలిసిన తోడనే అతని బంధువులు మొదలయినవారు వచ్చి, వివాహము చేసికొనవలదని హితోపదేశము చేసి, కార్యము గానక మరలిపోయిరి. వివాహము జరుగునని నిశ్చయముగా తెలిసిన తరువాత మా పట్టణమంతయు మహావాయువు చేత సంక్షోభము చెందిన మహాసముద్రు వలె కలనారంభించెను. నా మిత్రులు సహితము నాతోమాటాడుటకే భయపడిరి. స్త్రీ పునర్వివాహ విషయమున తను ప్రాణములనయిన ఇచ్చెదమని డంభములుపలికినవారు సహితము, పెండ్లికి వచ్చుట మాట అటుండగా, మా వీధిన నడుచుటకే భయపడి చుట్టు తిరిగి పోవువారైరి. బంధువులందరును నన్ను జాతిభ్రష్టునివలె చూడసాగిరి. వివాహ దినమున మా యింట మాత్రమే కాక యింటి చుట్టును, వీధి పొడవునను రక్షక భటుల కావలి కావలసివచ్చినది. ఇటువంటి మహా సంక్షోభంలో 1881 డిసెంబర్‌ 11 రాత్రి రాజమహేంద్రవరములో మొదటి స్త్రీ పునర్వివాహము జరిగినది.

ఆ వివాహమునకు కొందరు అనివార్య ప్రతిబంధముల చేతను, కొందరు స్వాభావిక భీరుత్వము చేతను రాలేకపోయినను, ధైర్యశాలులను, దేశాభిమానులును అయిన నా మిత్రులు అనేకులు వివాహ దినములలో తాంబూలమునకు మాత్రమే గాక, భోజనమునకు సహితము వచ్చిరి. అట్టి వారితో నగ్రగణ్యులు బసవరాజు గవర్రాజుగారు. పదిమంది ఒక్కసారిగా లోకాంతర గతులయినప్పుడు పుట్టినంత సంక్షోభము ఈ వివాహ దినమున వారి యింట బుట్టినది.  భార్యవంక వారును, తన వంక వారును ఒక్కసారిగా గొల్లున గోలపెట్టి, ఏడ్చుచు. శపించుచు లేచిపోయిరి.

గవర్రాజుగారి వలెనే భోజనములు చేసినవారందరును ఈ విధమైన శ్రమలకోర్చినవారే. పలువురు ప్రాయశ్చిత్తములు చేయించుకొని, మమ్ము విడువలసినవారైరి. ఇటువంటి భయంకర సమయములో ధైర్యము నిలుపలేక పోయినందుకు నేను వారిని నిందింపను.

ఆ అనర్థముల కంతకును మూలమయిన నా ప్రాణములకు సహితము కొందరు దుష్టులెగ్గుతలచిరి గాని విద్యార్థులును, రక్షక భటులును నా కంగరక్షకులుగా నుండుటచేత నాకేవిధమైన అపాయమును కలుగలేదు. మాకు అరక్షకక శాఖ వలన కలిగిన సాయ మింతయంత అని చెప్పదరము కాదు. అల్లరి జరగకుండ వారించుటకయి మాయింటి చుట్టును రక్షక భటులరువది మంది కావలి కాచుచుండిరి డిస్ట్రిక్టు పోలీసు సూపరింటెండెంట్‌ స్వయముగా నుండి తగిన ఏర్పాటులు చేయుచుండెను. జాయింటు మేజిస్ట్రేట్‌ స్వయముగా రక్షణ క్రమమును విచారించుచుండెను. అందుచేత నాటి వివాహము జయప్రదముగా జరిగెను. ప్రథమ వివాహము నిర్విఘ్నముగా నడచుట మా మండలమంతయు వ్యాపించగా తమ వితంతు బాలికలకు వివాహము చేయదలచుకొన్న వారనేకులు మా పట్టణమునకు రాసాగిరి. అందుచేత, మొదటి వివాహము జరిగిన నాల్గవ దినముననే రెండవ వివాహము జరిగినది. ఇంకను అనేక వివాహములు జరుగునని అనేకులెదురుచూచుండిరి. వివాహమైన తరువాత దంపతుల నాశ్వీర్వదించుచు, మమ్మభినందించు నానా ముఖముల తంత్రీ వార్తలును లేఖలును రాదొడగినవి.

మొదటి వివాహమయిన నాల్గవ దినమున 12 ఏండ్ల ప్రాయముగల బాల వితంతువును వెంటబెట్టుకొని వచ్చి ఆమె తల్లి, తన భర్త ఆ చిన్న దాని వివాహమునకయి మా యొద్దకు బంపెనని చెప్పెను. మేమామె మాటలు నమ్మి, ప్రవేశ పరీక్ష నిమిత్తమయి పోబోవుచున్న ఒక విద్యార్థిని రప్పించి, వధువును చూపి, అతడొప్పుకొన్న మీదట వివాహము సిద్ధము చేసితిమి. అతడు మంగళాస్నానమునకు కూరుచుండగా యీ వార్త అతని తండ్రికి తెలిసి, రోదనము చేయుచు పరుగెత్తుకొని వచ్చి, పెండ్లి కుమారుని లాగుకొని పోవుటకయి ప్రయత్నించెను. మాలోనివారు కొందరు ఆయనను పట్టుకొని తీసుకొనిపోయి శతమానము ముడిపడువరకును ఓదార్చుచు సమాధానపరచి, మెల్లగా నావలకు పంపివేసిరి. మరునాటి రాత్రి ఊరేగింపు మహోత్సవములో హిందువులలోని తగు మనుష్యులేగాక, డిస్ట్రిక్ట్‌, జడ్జి, జాయింట్‌ మేజిస్ట్రేట్‌, కాలేజి ప్రిన్సిపాల్‌ మొదలైన యూరోపియనులు పల్లకుల వెంట నడిచిరి.

రెండవ పెండ్లి కుమార్తెను తండ్రి యనుమతిలేకనే తల్లి తీసుకొని వచ్చినదని మా ప్రతిపక్షులేలాగునో తెలిసికొని, అతనిచేత మా మీద నేరము మోపించి, మమ్ము శిక్షింపచేయవలెనని ప్రయత్నించిరి. వారి దుష్ప్రయత్నములను మేము యుక్తవయసులోనే తెలిసికొని, తల్లివలన సత్యమును గ్రహించి, పెండ్లి కూతురి తల్లిని పంపి ఆమె భర్తను రప్పించుకొని, సభల నెక్కకుండా తప్పించుకొంటిమి.

ఈ వివాహమయిన మరునాటి నుండియు మూర్ఖజనుల వలన బాధలంతకంతకు ప్రబల సాగినవి. ఈ

శుభకార్యములయందు కొంచెము సంబంధమున్నవారి నందరిని కాపురమున్న అద్దె యిండ్లనుండి లేవగొట్టిరి. నూతులలో

నీళ్ళు తోడుకోనియ్యకపోయిరి. నీళ్ళు తెచ్చు బ్రాహ్మణులను తేకుండా చేసిరి. శుభాశుభ కార్యములకు బ్రాహ్మణులను పురోహితులను రాకుండా చేసిరి. బంధువులను వారి యిండ్లకు పోకుండ చేసిరి. కొంత ధైర్యము కలిగి నిలిచిన వారిలో కొందరికి మా గృహము నిచ్చితిమి. వివాహములయిన కొద్ది దినములలో 30 మందికి శ్రీ శంకరాచార్య స్వాములవారి యొద్దనుండి బహిష్కార పత్రములు కూడా వచ్చినవి.

ఈ బాధలిక్కడ నిట్లుండగా స్థలములనుండి ప్రోత్సాహకరములైన ఉత్తరములు, అభినందన పత్రికలును రాదొడగినవి. చెన్న పట్టణము నుండి అనేక మిత్రులు వెంటనే రావలసినదనియు, ఈ వేడి చల్లారక మునుపే కొన్ని

ఉపన్యాసములు చేసినపక్షమున తప్పక కొన్ని వివాహములగుననియు నన్నాహ్వానము చేసిరి. నల్లగొండ కోదండరామయ్యగారు చెన్నపట్టణము చూడవలెనన్న అభిలాష గలదనియు, తన్ను తీసుకొనిపోయెడు పక్షమున తానే నాకు వంట చేసి పెట్టెదనియు నన్నడుగగా అంగీకరించితిని.

అప్పుడు చెన్నపట్టణమునకుపోవ ఆవిరి బండ్లను, ఇనుపదారులును లేవు. కాలువపయి పడవలో ఒక దినము ప్రయాణము చేసి కాకినాడచేరి, అక్కడనుండి వారమున కొక్కతరిపోయెడు పొగయోడల మీద రెండు దినములు ప్రయాణముచేసి చెన్పపురి చేరవలెను. పొగయోడపోవు డిసెంబర్‌ 30 తేదీన గాలివాన ఆరంభమయ్యెను. అటువంటి సమయమున సముద్రముమీద పోవలదని పైడా రామకృష్ణయ్యగారు మొదలైనవారు నన్ను బహువిధముల ప్రార్థించిరి. ఒక్కసారి నిశ్చయము చేసికొన్న తరువాత పట్టిన పట్టును విడిచెడు స్వభావము కలవాడను కాకపోవుటచేత, మౌర్ఖముతో గాలివానలోనే పడవయెక్కి, నా సహచరునితో గూడ సముద్రమునందు ఐదుమైళ్ళూ ప్రయాణము చేసి పొగయోడ సమీపమునకు పోగలినను, పడవ ఏడను తారసించుట అపాయకరమని ఎంచి, ధూమ నౌకాధికారి మమ్మెక్కించుకొన నిరాకరించినందున, మేము ఉభయులమును తడిసి ముద్ద అయి, రాత్రి 8, 9 గంటలకు తీరము చేరవలసిన వారమయితిమి...

స్వాముల వారు పంపిన బహిష్కార పత్రికలు పెద్ద పులులవలె బెదిరింపగా, అవరకు ముందంజె వేయువారందరును వెనకంజేసి, మా ధైర్యవచనములను చెవినబెట్టుక పూర్వాచార పరాయణుల మరుగునకు పలాయితులు కాజొచ్చిరి. ఆత్మూరి లక్ష్మీ నరసింహముగారు స్వాములవారిపై అభియోగము తెచ్చిరి కాని అది కొట్టివేయబడినది. ప్రథమ వివాహము చేసుకొన్న గోగులపాటి శ్రీరాములగారి నీ విషయమున దూషించినవారిని కొందరు ప్రముఖుల మీద దర్భా వేంకట శాస్త్రిగారు మాన నష్టమునకు అభియోగము తెప్పించి ఓడిపోయినందున గొప్పవారితో వైరము తప్ప వేరు ప్రయోజనము లేకపోయెను. మా ప్రతిపక్షులు విజయ గర్వితులయి మా పక్షమున వారిని మరింత లోకువ చేసి గేలిచేయసాగిరి.

అక్టోబరు 24వ తేదీని కలకత్తానుండి ఈశ్వరచంద్ర విద్యాసాగరుల వారిట్లు వ్రాసిరి :

నివీవ సవaతీ ూఱతీ, Iaఎ ఙవతీవ ఎబషష్ట్ర శీపశ్రీఱస్త్రవస ్‌శీ వశీబ టశీతీ ్‌ష్ట్రవ ఱఅటశీతీఎa్‌ఱశీఅ తీవరజూవష్‌ఱఅస్త్ర ్‌ష్ట్రవ షవశ్రీవపతీa్‌ఱశీఅ శీట ఎaతీతీఱaస్త్రవ శీట ్‌ష్ట్రవ ్‌ష్ట్రఱతీస దీతీaష్ట్రఎaఅ షఱసశీష ఱఅ వశీబతీ జూaత్‌ీ శీట ్‌ష్ట్రవ షశీబఅ్‌తీవ. ుష్ట్రవ టతీఱవఅసర శీట ్‌ష్ట్రవ ఎaతీతీఱaస్త్రవ శీట నఱఅసబ షఱసశీషర ష్ట్రవతీవ ష్ట్రaఙవ పవవఅ వఞషవవసఱఅస్త్రశ్రీవ సవశ్రీఱస్త్రష్ట్ర్‌వస పవ ్‌ష్ట్రఱర ష్ట్రaజూజూవ అవషర. వీa బఅఱటశీతీఎ రబషషవరర a్‌్‌వఅస వశీబతీ పవఅవఙశీశ్రీవఅ్‌ వఞవత్‌ీఱశీఅర శీఅ పవష్ట్రaశ్రీట శీట ్‌ష్ట్రవ బఅష్ట్రaజూజూవ రబటటవతీవతీర ఱర ్‌ష్ట్రవ వaతీఅవర్‌ జూతీaవవతీ శీట.

్‌శీబతీర రఱఅషవతీవశ్రీవ

Iరషaతీa జష్ట్రaఅసతీa ూaతీఎa.

కాకినాడలో బాలవితంతువు తానుకూడా వివాహము చేసికొనవలెనని ఎంతో అభిలాష పడుచుండెను. ఆ చిన్నదాని యింటి యెదుటనున్న యింటిలో తంజావూరి చలపతిరావుగారను పెద్ద మనుష్యుడు కాపురముండెను. ఆయన వితంతు వివాహములయందు విశేషానుభిమానము గల వాడగుటచే, ఆ చిన్నది తమ ఇంటికి ఒంటరిగా వచ్చినప్పుడు వివాహ ప్రసంగమును తీసికొని రాగా ఆమె తన అభీష్టమును తెలియబరచెను. ఆ చిన్నదాని విషయమై పనిచేయవలెనని ఈయననే మేము కోరితిమి.

ఆ చిన్నది ఒకనాటి ప్రాత:కాలమునందొంటిగా ఆయనను కలిసికొని పెండ్లివారు తమ వీధినుండి ఊరేగునప్పుడు తనకీవలకు వచ్చుట కవకాశము కలుగుననియు, అప్పుడు తన్ను తీసుకొనిపోవు ఏర్పాట్లు చేసిన పక్షమున రాజమహేంద్రవరము వెళ్లుదుననియు చెప్పెను. ఆయన అప్పుడే మూడవ వివాహము చేసికొన్న మా మిత్రునితో కలిసికొని, పల్లకిని బోయీలను సిద్ధముచేసి, పల్లకి వద్దకు తీసికొనపోవ నియమించిన మనుష్యుని ముందుగా ఆ చిన్నదానికి చూపెను.

ఆరాత్రి 9 గంటలకు ఒకచోట అద్భుతమైన మాజిక్‌ చూపబడునని ప్రకటన పత్రికలురాగా, చలపతిరావుగారు ఆచిన్నదాని అన్నను, మేనమామలను దానిని చూచుట కొడబరిచెను. సుమారు రాత్రి 10 గంటల వేళ పెండ్లి యూరేగింపు వారియింటి ముందునుండి సాగెను. నియమించబడిన మనుష్యుడు పెండ్లి పల్లకితో నడుచుచుండెను. పెండ్లి పల్లకి తమ యింటిముందుకు రాగానే లోపలివారు గుమ్మము ముందు నిలుచుండి వేశ్యల నృత్యగానములను చూచుచుండగా, ఆ చిన్నది సందడిలో వెలుపలికి వచ్చి, తన రాకకయి ఎదురుచూచుచుండిన మనుష్యుని వెంట నడచి పల్లకిలో కూరుచుండెను. తక్షణమే పల్లకి మోచువారు చిన్నదానిని కొని బైలుదేరిరి. తెల్లవారునప్పటికి పల్లకి మా గుమ్మములో దిగగా మేమా చిన్నదానిని లోపలికి తీసుకొనిపోయి భద్రముగా నుంచితిమి.

ఆ చిన్నదాని మేమమామలా రాత్రియే, ఆ చిన్నది రాజమహేంద్రవరము పోయినదని నిశ్చయించి, అక్కడ తాహశ్శీలుదారుగా నున్న తమ బంధువును పోలీసువారికి తంత్రీ వార్తలు పంపిరి. కాని ఎవ్వరును జోక్యము కలిగించుకొనక యూరకుండిరి. చిన్నదాని అన్నయు, తల్లియు, మేనమామలలో ఒకరును మూడవనాటి మధ్యాహ్నము మాయింటికి వచ్చిరి. తల్లి రోదనముచేసి, కుమారితను తమ వెంట రమ్మని బతిమాలుకొనెను గాని, చిన్నది స్థిర చిత్తురాలయి నిరాకరించెను. మేనమామ నన్ను చాటునకు పిలిచి, మంచి వరుని విచారించి వివాహము చేయవలసినదని చెప్పి, అప్పను, మేనల్లుని వెంటగొన వెడలిపోయెను. ఆమె అన్న గారు ఆవరకు నాతో అనేక పర్యాయములు మాటాడి ఉత్తరములు వ్రాసిన వాడేయైనను, బహిష్కార పత్రికలు వచ్చిన తరువాత జడిసి, సాహసింపలేకపోయెను.

పులవర్తి శేషయ్య ఆను వైదిక విద్యార్థికి ఆ చిన్నదానిని 1883 జనవరి 3న వివాహము చేసితిమి. ప్రజాక్షేమ కార్యముల యందుత్సాహము కలిగి, నాకు సహాయములుగా నుండిన విద్యార్థులలో నితడొకడు. తరువాత పదవ వివాహము చేసికొన్న నల్లకొండ కోదండరామయ్యగారింకొకడు. ఇటువంటి విద్యార్థులకనేకులకు పాఠశాల జీతములు మొదలయినవి యిచ్చి, సాయము చేయుచుండెడి వాడను. ఆ కాలమునందు విద్యార్థులు మాకు  చేసిన సాయమును నేన్నెటికి మరువజాలను. కొందరు లోకోపకార కార్యార్థమయి అగ్నిహోత్రములో దూకమన్నను వెనుదీయనివారు. ఏ కార్యమును చేసికొని రమ్మన్నను మారుమాటాడక చెప్పినట్లు చేసుకొని వచ్చుచుండిరి. ఇటువంటివారి తోడ్పాటువలననే మేమనేక కార్యములు నిర్విఘ్నముగా నిర్వహింపగలిగితిమి.

బాలవితంతువులతోను, వితంతు సంరక్షకులతోను మాటాడి, ప్రోత్సాహపరిచి, సంస్కార వ్యాపకము చేయు నిమిత్తమయి నెలకు 8 రూపాయల జీతమేర్పరచి పంచార వెంకన్నగారిని నియమించితిని. ఆయన, ఆ వితంతువుతో మాటాడితిని. ఆ వితంతువుతో మాటాడితిని, ఈ సరరక్షకుని, ఆ సంరక్షకుని ప్రోత్సాహ పరచి ఒప్పించితిని అని చెప్పుచు అక్టోబరు నుండి నావద్ద మూడు నెలల జీతము పుచ్చుకొనెను. ఆ వితంతువు మాట, ఈ వితంతువు మాట అటుండగా, 18 ఏండ్ల ప్రాయముగల ఆయన కూతురే నాల్గవ నెలలో మా యింటికి పరిగెత్తుకొని వచ్చి తనకు పతిభిక్ష పెట్టుమని నన్ను వేడుకొనెను. తండ్రి కొమారిత వెంటనే పరిగొత్తుకొని వచ్చి విలపించుచు, తన కొమారితను పంపివేయవలసినదనియు, తనకు వంటచేసి పెట్టుటకు వేరు దిక్కులేరనియు వేడుకొనెను. వంటచేసి పెట్టుటకు వేరొక పనికత్తెను కుదుర్చుకోవలసినదనియు లేకపోయిన యెడల ఉద్యోగములో నున్న కొడుకు వద్దనుండవలసిన దనియు హితము చెప్పి, పనినుండి తొలగించి, కుమారితను మా యింటనే ఉంచుకొని, ఆయనను పంపివేసితిని.

మంజులూరి వెంకట్రామయ్యగారు ప్రాయశ్చిత్తము చేసికొని వెడలి పోవునప్పుడు. 20 యేండ్ల వయసుగల తన తమ్ముని మా యింట దిగవిడిచి పోయిరి. నేనాతని ముద్రాక్షరశాలలో అక్షరములు కూర్చు పనిలో పెట్టి, నెలకు 6 రూపాయలిచ్చుచుంటిని. గోపాలమను పేరుగల ఈతడు తనకు వివాహము చేయవలసినదని నన్ను తొందర పెట్టుచుండెను. అతనికి 8 రూపాయలు జీతము చేసి, 1883 జనవరి 30న, కొత్తగా వచ్చిన వితంతువు నాతనికి పెండ్లిచేసితిని.

ఆ సంవత్సరము గోదావరి పుష్కరము. ఆ వరకు తలవెంట్రుకలున్న బాల వితంతువులను సంరక్షులు రాజమహేంద్రవరము తీసికొని వచ్చి, గోదావరి తీరమున శిరోజములు తీయించి, విరూపిణులను చేయుదురు. ఆ యాచారమును బట్టి 17 ఏండ్ల గల ఒక వైదిక వితంతువును తల్లియు, అన్నగారును రాజమహేంద్రవరమునకు తెచ్చి, గోదావరి యొడ్డుననున్న సత్రములో దిగియుండిరి. తెల్లవారిన శిరోజములు తీయింతురనగా, ఆ రాత్రి ఎట్లో ఆ చిన్నది తనవారినేమరించి తప్పించుకొని వచ్చి నన్ను శరణు జొచ్చెను. తన ప్రస్తుతావస్థను బట్టి ఎంత బీదవానినైనను వివాహముచేసికొన సంసిద్ధురాలనని ఆ చిన్నది నన్ను దీనముగా వేడుకొనెను.

మా పాత పురోహితుడు ప్రాయశిత్తము చేసికొని పారిపోగా విధురుడైన చెలుకూరి నాయాణయమూర్తి యనునతని పురోహితునిగా నేర్పరచుకొంటిమి. ఆదినమున 23 సం. ప్రాయముగల అతని మేనల్లుడొకడు అమలాపురము నుండి రాజమహేంద్రవరకు మీదుగా కాకినాడ పోవుచు, మేనమామను చూడబోయెను. మేనమామ వితంతు వివాహము చేసికొమ్మని ప్రోత్సహించగా నతడంగీకరించెను. కొత్తగా వితంతువు వచ్చినదని విని మా పురోహితుడు, ఆమెను తానైనను, తన మేనల్లుడైనను వివాహము చేసుకొనవచ్చునని ఆలోచించి, తన మేనల్లుని వెంటబెట్టుకొని నా వద్దకు వచ్చి తన అభిమతము తెలుపగా, నేనా చిన్నదానికి వారిరువురను చూపి, ''ఇతడు పురోహితుడు, ఇతడు వంట బ్రాహ్మణుడు, వీరిలో నెవరినైన పెళ్ళియాడుట కిష్టమున్నదా'' అని అడిగితిని. పడుచువాడైన రెండవ వానిచే చేసికొనెదనని ఆమె చెప్పెను. నేను శతమానము చేయించి ఆ రాత్రియే వారికి వివాహము చేసితిని. ఆరవది అయిన ఈ వివాహము 1883 మార్చి 13న నడచినది.

అయిదవ వివాహమునకు వంట బ్రాహ్మణుడు లేచిపోగా నా భార్యయే గోదావరినుండి నీళ్ళు తెచ్చి, వంట మొదలైన పనులెల్లను చేసి ఎంతో కష్టపడవలసినదయ్యెను. ఈ కార్యములయందు నావలనే నా భార్యయు బద్ధాదరము కలదయి, సర్వకష్టములును సంతోష పూర్వకముగా సహించి, నన్ననుసరించుచు, సహధర్మచారిణి అన్న పేరు అన్వర్థము చేయుచుండెను. వంటలు మొదలైనవి చేయగలిగిన శ్రోత్రియ బ్రాహ్మణునకే ఈ వివాహము చేసి, వంట బ్రాహ్మణుల బెదిరింపులను తప్పించుకోగలిగితిమి.