ఆపన్న హస్తం - మెట్టా నాగేశ్వరరావు
ఓసారిలా చూడవూ...- పక్కి రవీంద్రనాథ్‌
నలుపు కలలు - పద్మావతి రాంభక్త
మార్పు - సమీర్‌
కరివేపాకు అమ్మి.. - డాక్టర్‌. జోస్యుల కృష్ణబాబు
ఆపన్న హస్తం
మెట్టా నాగేశ్వరరావు - 9951085760
మేతకోసం..
వెళ్లే వెళ్లే పిట్ట
రెక్క తెగి కూలిపడినట్టు కాదు
కూలిపడినదేదైనా
శక్తి కూడదీసుకుని తిరిగి లేచినట్టు చేయాలె!
పొలాలవైపు
ప్రవహించే కాలవ
కొండలడ్డమొచ్చి ఆగిపోయినట్టు కాదు
ఆగిపోయినదేదైనా
సాగిపోయే తెరువుని కనిపెట్టి జెప్పాలె...!
దారిలో ఎదురొచ్చే చీకటితుప్పలను
సమూలంగా కత్తిరించే
వెలుగుఖడ్గంలా చెంతనుండాలె...!
పతనాల లోయలోకి జారిన మనిషిని
వున్నతి తావులోకి
లాగగలిగిన పొడవైన తాడులాగుండాలె..!
కవిరాసే ప్రతివాక్యమూ
జీవితంలో ముంచి రాయాలె
దాని లోతుల్ని ప్రేమించి రాయాలె
కవిరాసే ప్రతివాక్యమూ
ప్రయాణంలో తూలిపడకుండా తోడ్పడే
వూతకర్రలా వుండేట్టు రాయాలె..!
కవిరాసింది ఒకవాక్యమైనా
ఆత్మదప్పిక తీర్చేదిగా వుండాలె..!
మోడయిన తరువుకొచ్చిన
చిగురులా వుండాలె...!
బతుకుగండాలను తట్టుకోలేక
వురితాడు తగిలించుకోడానికెళ్లే వాడినల్లా
కవి రాసిన వాక్యం
ఎలాగైనా బతికి తీరాల్సిందేనన్నట్టు జేయాలె!
మనిషి రంధిగొందిలో
ఇరుక్కుపోయాడన్నప్పుడల్లా
కవి రాసే వాక్యం
బయటపడేసే ఆపన్నహస్తంలా వుండాలె...!
ఓసారిలా చూడవూ...
- పక్కి రవీంద్రనాథ్‌ - 9440364486
ఓ కన్నీటి బిందువు కింద
నువ్విలా నిస్తేజంగా పడివుండడాన్ని
చూడలేను.
మన ఏకాంతాన్ని గొంగళిపురుగై నమిలేస్తున్న
ఈ ఒంటరితనాన్నిక తట్టుకోలేను.
మీద పడుతున్న ఒక్కో వ్యాకుల ఘాతానికీ
తల్లడిల్లుతున్న నీ శరీరంపై
నిద్రలేని నా చూపులను లేపనంగా పూస్తునే వున్నాను.
పక్షులు గూళ్ళు విడిచి చాలా సేపయింది.
మన గూటి ముందు ఉదయమింకా వాలలేదు.
నీ మునివేళ్ళ స్పర్శలేక
మన ఇంటి వాకిలి చీకట్లో రోదిస్తోంది.
ఒక శూన్యం సముద్రమై విస్తరిస్తున్న అలికిడి
నన్ను వణికిస్తోంది.
దేహాలారబోసుకునే వెన్నెల్లోనో
ఆత్మలను ఆవిష్కరించుకునే
ఆకుల గుసగుసల్లోనో
చేతుల్లో చేతులుంచి మనం నడుస్తుంటే
ఎప్పుడూ ఇష్టంగా వెంట నడిచొచ్చే ఆమని
ఈ రోజు ఆందోళనతో
హరితాన్ని రాల్చుకుంటోంది.
ఈ రుజాగ్రస్త ఘడియలను అవతలకు నెట్టి
నా ఛాతీపై నువ్వు వేకువై కళ్ళు తెరిచే
క్షణం కోసం నా గుండె కొట్టుకుంటోంది
నీ ఊసుల కిలకిలలు సందడి చేసే
ఒక సుప్రభాతం కోసం ఆశగా నిరీక్షిస్తోంది.
ఏదో రోజు స్వస్థత నీ తల నిమురుతుందనే ఆశ
నన్నింకా బతికిస్తోంది.
నా అక్షరాలకు పూలరెక్కలు తొడిగి
నీ హదయ ద్వారం ముందు నిలుచుండబెట్టాను.
ముకుళిత భావాల పరిమళాన్ని
మన జ్ఞాపకాలపై చిలకరిస్తూనే వున్నాను.
నువ్వు పంచిచ్చిన మధుర స్మతుల తడిలో
కాలాన్ని చిగురింపజేసే ఓ కొత్త ఋతువును
మనకోసం కలగంటున్నాను.
నలుపు కలలు
పద్మావతి రాంభక్త - 9966307777
నలుపుకూ
రంగురంగుల కలలుంటాయి
స్వేచ్ఛగా ఎగిరి
నింగిని అందుకునే
అందమైన రెక్కలూ ఉంటాయి
వాటికీ భూమ్మీద
తమదైన అస్తిత్వముంటుంది
నువ్వు ఒక నలుపు కలని
నిర్ధాక్షిణ్యంగా నలిపేసి
గర్వంగా మీసం మెలేసావు
ఒక్కసారి కల కనురెప్పలెత్తి
చూడాల్సింది
నెత్తుటిజీరలు పులుముకున్న కల
ఎర్రెర్రని రంగుతో
ఆకాశం ముఖం నిండా
ఎలా విస్తరించగలదో తెలిసుండేది
తరతరాల పొగరు
నీ నరనరాల తెలుపులో
ప్రవహిస్తుంటే
ఇంత ఘాతుకానికి ఒడిగట్టావు
వివక్ష సిరాతో
చరిత్ర పుటలలో
మరో అసహ్యకరమైన
అధ్యాయాన్ని లిఖించావు
ముందుకు పరుగెడుతున్న కాలంలో
నువ్వింకా ఆదిమానవుడివై
వెనక్కి నడుస్తున్నావు
ఇప్పుడు చూసావా
ఎన్నో నలుపు కలల కెరటాలు
సునామీసముద్రాలై
విరుచుకు పడుతున్నాయి
చేతనైతే నీ కాలు కదిపి చూడు
అవి నీ కీళ్ళు విరిచేస్తాయి
అవి సంధించే
నిప్పులాంటి ప్రశ్నలకు
భయపడి పాతాళంలోకి
పారిపోవడం కాదు
అవి సింహాసనం
నాలుగు కాళ్ళను కదిలించి
నీ ఉనికే లేకుండా చెయ్యగలవు
మున్ముందు రోజుల్లో
నీ ఆధిపత్యం
ఒక చెల్లనినోటై మిగిలిపోతుంది
మార్పు
- సమీర్‌- 9493932333
పుట్టినప్పుడు తెలీదు..
నేను మారిపోతానని...కానీ...
నేను మారిపోయాను
అమ్మ ఒడిలో వెచ్చగా పడుకున్నప్పుడు తెలీదు
ఊయలలో పడుకున్నప్పుడూ తెలీదు..
నాన్న నాకు అడుగులు నేర్పినప్పుడూ తెలీదు..
పసితనపు చూపులతో
చుట్టూ ఉన్నవాళ్ళని చూస్తున్నప్పుడూ తెలీలేదు
ఊహ వచ్చాకా తెలీదు..
ఎదుగుతున్నప్పుడూ తెలీలేదు
స్నేహితులు, బంధువుల..
తియ్యటి పలకరింపులు
విన్నప్పుడూ తెలీదు..
ఒక స్థాయికి వచ్చేదాకా తెలీలేదు..
నేను.. మారి పోతానని
కానీ... నేను మారిపోయాను!
చివరికి... పెళ్లయ్యాక తెలిసింది
నేను మారి పోయానని
కానీ.. ఇంతలా మారతానని తెలీదు
తల్లిదండ్రులని
వద్ధాశ్రమాల్లోకి నెట్టాక తెలిసింది...
బంధువుల్ని చూస్తేనే...
చిరాకు పుట్టే స్థాయికి వెళ్ళాక..
తెలిసింది
స్నేహితులని దూరం చేసుకున్నాక తెలిసింది
ఆత్మీయుల్ని సైతం ఆదరించనప్పుడు.. తెలిసింది
ఇతరుల్ని చులకన చేసాక తెలిసింది..
నేను.. మారి పోయానని..
జీవితపు చరమాంక దశకు చేరుకున్నాక తెలిసింది..
ఈ మార్పు వల్ల ఏమీ సాధించలేకపోయానని..!
అప్పుడే తెలుసుకున్నాను...!!
ఇక తెలుసుకోవడానికి ఏమీ లేదని..!!!
కరివేపాకు అమ్మి..
డాక్టర్‌. జోస్యుల కృష్ణబాబు - 9866454340
అమ్మగారూ..!
అంటూ వీధిగుమ్మంలోంచి
నువ్వు పెట్టే కేక..నన్నేకాదు..మొత్తం
వీధి వీధినంతటినీ..ఒక్కసారిగా..
పరిమళ భరితం చేస్తుంది..!
ప్రొద్దున్నే..
బాలభాస్కరుని..
ఉదయకిరణాలను..
నీ లేలేత..చిరునవ్వులతో..
నెట్టుకొంటూ వేగంగా..
దూసుకొస్తావు నువ్వు..!
దూరాలన్నీ..
అడుగులతోనే..దాటుకొంటూ..
ఒయ్యారంగా..
నడిచొచ్చే నల్లకలువలా..
మా సందులోకి ప్రవేశిస్తావు..
నెత్తిమీది గంపను..
సునాయాసంగా..అరుగుపై దింపి..
ఆశగా..గేటువైపు చూస్తుంటావు..!
ఏంటో..నీ కేక..
చెవిన బడగానే..
ఇక ఇంట్లో ఏమాత్రం
ఉండబుద్దికాదు..!
గుమ్మంముందు..
నల్లచందనపు.. బొమ్మలా నిలబడ్డ..
నిన్నుచూడగానే..
ఇవ్వాళేం వద్దులే..
అన్నమాట..గొంతులోంచి..
అస్సలు పెగలదు..!
అవసరం లేకపోయినా..
కరివేపాకో..తోటకూరో...కొత్తిమీరో
ఏముంటే అది..
తీసుకోవాలనిపిస్తుంది..!
అమ్మగారూ..!
ఆకు ముదిరిపోతోంది
కరేపాకు కోసుకోనాండీ..?
అంటూ..నువ్వడిగితే..
ఎలా..కాదనాలని పిస్తుంది..
ఇప్పుడే కాదు ఇక ఎప్పటికీ
మా పెరటిలోని ఆ చెట్లు నీవే..
అనాలనిపిస్తుంది..!
బదులుగా నువ్విచ్చే..
ఆ యాభైయ్యో..వందో..
తీసుకోవటానికి..నీ శ్రమ..నీ కష్టం..
నీ చెమట..నీ గమనం..ఇవన్నీ
నన్ను అడ్డుకొంటూ ఉంటాయి..!
వద్దన్నా నువ్వు వినవు కదా..!
ఈ గోంగూర తీసుకోండమ్మా..
పోనీ..ఈ ములగకూర తీసుకోండి..
అంటూ..ఋణం తీర్చేయటానికే..
ఎప్పుడూ చూస్తావు..!
ఒక్క రెండురోజులు..
వరుసగా..నువ్వు కనిపించకపోయినా..
నీ పిలుపు వినిపించకపోయినా..
అదేంటో..మనసేకాదు..
మా సందంతా..
మూగబోతుంది..!
వసంతంలో..కోయిల..కనిపించని
వెలితి మమ్మల్ని చుట్టేస్తుంది..!
నువ్వు..నీ కష్టాన్ని
మా చేతుల్లో పెట్టి..
మేమిచ్చే..ఆ ఐదో పదో తీసుకొని
గోవర్ధన గిరిలాంటి..ఆ గంపను
మళ్ళీనెత్తిన పెట్టుకొని..
రరు మంటూ..
వెనుదిరిగి వేగంగా..
బయలుదేరి
వెళుతుంటే..వెనుకే
నిన్ను..చూస్తూన్న..
నా మనసు..భారమవుతూంటుంది..!
పొద్దువాలుతున్నా..
ఇంకా ఈ బరువు..
ఎన్నాళ్ళు..అనుకొంటూ..!