డా|| సర్వేపల్లి రాధాకృష్ణన్‌:
నేను నా జీవితంలో 40 సంవత్సరాల వరకూ ఉపాధ్యాయునిగా ఉన్నాను. మౌలికంగా మన విద్యార్థుల్లో ఎలాంటి పొరపాటూ లేదని నేను చెప్పదలుచుకున్నాను. వారికి ఉండాల్సిన అవకాశాలను మనం వారికి ఇవ్వడం లేదని నేను చెప్పాలని భావిస్తున్నాను. మన ఉపాధ్యాయులనే చూడండి: తన బోధనాంశం పట్ల ప్రేమ, తన విద్యార్థులకు తన తృష్ణను అందించాలనే జిజ్ఞాసా లేని ఏ ఒక్కరూ నిజమైన ఉపాధ్యాయుడు కాలేరు. అవసరాన్ని బట్టి వారిని ఉన్నత స్థానంలో ఉంచాలి. సమాజంలో తాము తొలి, అత్యున్నత సభ్యులనే భావన ఉన్న ఉపాధ్యాయులు మనకు లేరు. ఈ అన్ని ప్రమాణాలనూ అధిగమించి ఎదగగలిగి, మొత్తంగా సమాజ ప్రయోజనాలకు అనుగుణంగా సేవ చేయగలిగే వారు లేరు. మనం మన బాలబాలికలను ఈ మహోన్నత దేశపు పౌరులుగా తీర్చిదిద్దాలని తపనపడుతున్నాం. అందువల్ల విశ్వవిద్యాలయం లేదా ఒక కళాశాల అధ్యాపకులను ఎంపిక చేసేటప్పుడు ఎంతో శ్రద్ధ తీసుకోవాలి. మనం వారిని కేవలం వారికున్న మేధో పటిమను చూసి గాక తన పాఠ్యాంశాల పట్ల ప్రేమ, తమ చేతుల్లో విద్యార్థులు ఎదగాలనే ఆకాంక్ష ఉన్న వారిని ఎంపిక చేయాలి.
జిమ్మీ కుమ్మీన్స్‌, (టోరంటో యూనివర్శిటీ)
విద్యార్థికి మాతృభాషపై ఉన్న పట్టు ఆ విద్యార్థి రెండవ భాషను ఎంత బాగా నేర్చుకోగలడనేదానికి గీటురాయిగా ఉంటుంది. పాఠశాలల్లో మాతృభాషలో బోధించడం వల్ల తరువాత కాలంలో ఇతర భాషలను నేర్చుకొనే సామర్ధ్యం పెరుగుతుంది. తద్వారా బిడ్డ మొత్తం సామర్ధ్యం మెరుగవుతుంది. పిల్లలకు మాతృభాష పూర్తిగా నేర్పకుండా పరాయి భాషను నేర్పడం వల్ల నష్టం ఎక్కువ. బిడ్డలో మాతృభాష పూర్తిగా ఎదిగి స్థిరపడకపోతే అది వాళ్ళనుండి త్వరగా అంతర్ధానం అవుతుంది. అందువల్ల తల్లి భాష బాగా వృద్ధి చెందాకే రెండవ భాషను నేర్పాలి. పాఠశాలల్లో పిల్లల్ని తమ మాతృభాషలో మాట్లాడనియ్యకుండా నిరాకరించడం అంటే అది పిల్లవాణ్ణి నిరాకరించినట్లే.