విశ్లేషణ
- మందరపు హైమవతి - 9441062732
కొండమీద నుంచి దూకే జలపాతం తుంపురులు మన ఒంటిమీద పడి గిలిగింతలు పెడతాయి. వర్షం వెలిసాక నిర్మలమైన ఆకాశం సరోవరంలో దూదిపింజల్లా తెల్లని మబ్బుల హంసలు ఒయ్యారంగా విహరిస్తుంటాయి. రూపాయి నాణెం కూడా స్పష్టంగా కనిపించే నిర్మలమైన నీళ్ళు ప్రవహించే నదిలో స్నానం చేస్తుంటే ఎప్పటికీ బయటకు రాబుద్ధికాదు. మన ఆప్తులు, మిత్రులు మరణిస్తే మనస్సు కన్నీటి కడలి అవుతుంది. చిరకాలానికి చిన్ననాటి స్నేహితుడు ఇంటికి వచ్చినపుడు మనసు ఆనందంతో గంతులు వేస్తుంది. మనం రాసిన రచనకు గుర్తింపు వచ్చినపుడు పారవశ్య ప్రవాహంలో మునిగిపోతాం. ఇలాంటి అనుభూతులను, భావోద్వేగాలను పంచుకోవాలంటే మాతృభాషలోనే సాధ్యమౌతుంది.
మన తెలుగుభాష చాలా గొప్పది. తెలుగుకు తెనుగు అనే పర్యాయపదం కూడా ఉన్నది. తెనుగు అంటే తేనెలాగా తీయనైన భాష అని అర్థం. తెలుగు అజంత భాష. తెలుగు భాషను పలికేటప్పుడు వీనులవిందుగా వుంటుంది. తెలుగు లిపి కూడా ముత్యాల లాగా గుండ్రంగా వుంటుంది.
తిక్కన, పోతన, మొ|| కవులు తమ కవిత్వంతో తెలుగుభాషను సుసంపన్నం చేసారు. అన్నమయ్య, పదాలు, త్యాగయ్య కీర్తనలు, వీరబ్రహ్మం తత్వాలు, వేమన, బద్దెన పద్యాలు, తెలుగువారి నాలిక చివర నాట్యమాడుతుంటాయి. శిశుఉ పుట్టడం, పెరగడం, పెళ్ళి చేసుకోవడం ఇలాంటి వివిధ, విభిన్న సందర్భాలలో నిత్యజీవితంలో జానపదుల గళాల్లో పలికే జానపదగేయాలు మనను ఉర్రూతలూగిస్తాయి. తెలుగు
వాళ్ళుగా పుట్టినందుకు, తెలుగు భాషలో మాట్లాడుతున్నందుకు మనం ఎంతో గర్విస్తాము. ఎన్ని విధాలుగానో ఆనందిస్తాము.
కానీ మన తెలుగు వారికి తెలుగు అంటే అభిమానం లేదు. తెలుగు భాషా పండితులు, భాషాభిమానులు కూడా తెలుగులో సంతకాలు చేయరు. ఇంట్లో మాట్లాడేటప్పుడు సగం ఇంగ్లీషు మాటలు మాటలాడతారు. చక్కని తెలుగు మాటలున్నా వాటి బదులు ఇంగ్లీషు మాటలే మాటలాడతారు. అన్నానికి రైసు అని, కూరకు కర్రీ అని, నీళ్ళకు వాటర్‌ అని అంటారు. వాటర్‌ బాటిల్‌, మిల్క్‌ పాకెట్‌, ఫ్రూట్స్‌ అనే మాటలు బాగా అలవాటయ్యాయి. ప్రజలు నిత్యజీవితంలో గుడ్‌మాణింగ్‌తో మొదలై గుడ్‌నైట్‌తో పూర్తవుతుంది.
షాపుల బోర్డుల పేర్లన్నీ ఇంగ్లీషులోనే వుంటాయి. కేవలం ఆంగ్ల లిపి కాదు 'మోర్‌' అని, 'ఇంప్రెషన్స్‌', 'వుడ్‌ల్యాండ్‌' అని ఇంగ్లీషు పదాలనే వాడతారు. ఎవరైనా మంచినీళ్ళ సీసా, అన్నం, కూర ఇలాటి మాటలు మాట్లాడితే వాళ్ళను ఆదిమ యుగానికి చెందిన ఆటవికుల్లాగా చూస్తారు.
పత్రికల్లో కూడా బుక్‌షెల్ప్‌, స్పోర్ట్సు, సండే కామెంట్‌ అని శీర్షికలు పెడతారు. ఇక ఛానళ్ళలో ఓపెన్‌ హార్ట్‌ విత్‌ ఆర్‌.కె అని రకరకాలుగా ఇంగ్లీషు పేర్లతోనే కార్యక్రమాలు నిర్వహిస్తారు.
మ్యారేజీ హాలు, వెడ్డింగ్‌, కార్డు, బర్త్‌ డే, ఏనివర్సరీ, ఫంక్షను, సెర్మనీ అనే ఇంగ్లీషు మాటలను అలవోకగా పలుకుతుంటారు. ప్రజల్లో ఇంగ్లీషు భాషా వ్యామోహానికి కారణాలేమిటో అర్థం కాదు. బహుశా ఇంగ్లీషులో మాట్లాడితే గొప్ప అనుకొంటారు. ఇంకా ఏంకర్ల భాష మరింత ఘోరమైనది. మాట్లాడే భాషనిండా ఇంగ్లీషు మాటలే. తెలుగు భాషా పరిమళం కొంచెం కూడా మనకు తాకదు.
ఇక తల్లిదండ్రులందరూ తమ పిల్లలు ఆంగ్లమాధ్యమంలోనే చదువుకోవాలని అనుకొంటున్నారు. ఈ పాఠశాలల్లో ఫీజులు ఎక్కువైనా, అప్పులు చేసైనా అక్కడే చదివిస్తున్నారు. అందువల్లనే పాఠశాలల్లో ఆంగ్లమాధ్యమం ప్రవేశపెట్టామని ప్రభుత్వం చెబుతుంది.
ప్రాథమిక విద్య మాతృభాషలోనే సాగాలని ఎంతోమంది విద్యావేత్తలు అన్నారు. ఐనా తెలుగు భాషాభిమానం లేని ప్రభుత్వం మొండిగా ఒకటి నుండి ఆరవ తరగతివరకు ఆంగ్లభాషలోనే బోధన జరపాలని నిర్ణయించుకొన్నది.
ఎవరైనా మాతృభాషలోనే తమ భావాలను సులువుగా వ్యక్తీకరించగలరు. కిందపడి దెబ్బలు తగిలినప్పుడు ఎవరైనా 'అమ్మా' అని అంటారు కానీ 'మమ్మీ' అనరు కదా! మాతృభాష మీద పట్టు సాధించినపుడు మిగిలిన భాషలు నేర్చుకోవడం కష్టమేమీ కాదు. ఒకటి నుంచి ఐదవ తరగతి వరకు విద్యార్థులకు మాతృభాషలోనే బోధన జరపాల్సి వుండగా ఇంగ్లీషులో విద్యాభ్యాసం ఎంతవరకు సమంజసం.
పాఠశాలలో చేరడంతోనే ఆంగ్ల మాధ్యమంలో విద్యార్థులకు పాఠాలు బోధించినపుడు అర్థం చేసుకోవడం కష్టం. పిల్లలకు తేలిగ్గా అర్థం కావడానికి ఉపాధ్యాయులు కొన్ని సందర్భాలలో తెలుగులోనే చెప్తారు.
ఈ సందర్భంలో గొప్పవాళ్ళు మాత్రమే ఆంగ్లమాధ్యమంలో చదవాలా? పేదలకు ఇంగ్లీషు చదువులు అక్కరలేదా? వాళ్ళు ఎప్పటికీ ఎదగకుండా ''ఎక్కడ వేసిన గొంగళి అక్కడే అన్నట్లుగా ఉండిపోవాలా అని కొందరు అంటున్నారు. కేవలం ఆంగ్లమాధ్యమంలో బోధిస్తేనే సమాజంలో పేద ధనిక తారతమ్యాలు నశిస్తాయా? ఇప్పటికీ వెలివాడలు, దళితులుపై దమనకాండలు అంతరించలేదు. మరి అక్కడ సమానత్వం సాధించవచ్చును కదా!
ఏ బడిలో చేరకుండానే అమ్మఒడిలో ఉంగా ఉంగా అనే చిన్నారి వయసులోనే ఎవరూ నేర్పకుండానే అవ్వ తాత పదాలు పిల్లలు పలుకుతారు. అదీ మాతృభాష గొప్పతనం. ప్రాధమిక విద్యాబోధన మాతృభాషలో ఉండాలని, అప్పుడే విద్యార్థులకు ఎన్నో విధాలుగా ప్రయోజనం కలుగుతుందని జాతీయ విద్యా పరిశోధన, శిక్షణ మండలి (ఎన్‌సిఈఆర్‌టీ) సంచాలకుడు ఆచార్య హృషికేష్‌ సేనాపతి చెప్పారు. విద్యార్థులు అమ్మభాషలో అధ్యయనం చేసినప్పుడు వివేచన, ఊహాశక్తి, విశ్లేషణా సామర్ధ్యం, సృజనాత్మకం పెంపొందుతాయి. ప్రపంచవ్యాప్తంగా ఎన్నో అధ్యయనాలు ఇదే విషయాన్ని చెప్తున్నాయి.
ప్రపంచంలో ఆంగ్లబోధన లేని దేశాలే అన్ని రంగాల్లో ముందంజలో వున్నాయని 'ఆంగ్లమాధ్యమం - అభివృద్ధి' అనే అంశంపై ఇటీవల మూడు సంస్థలు చేసిన అధ్యయనంలో తెలిసింది. ఆంగ్లంతోనే అభివృద్ధి సాధ్యమనేది కేవలం అపోహ మాత్రమే. ఆర్థికంగా ఎదిగిన పది దేశాల్లో ఆంగ్లం మాట్లాడేవి అమెరికా, బ్రిటన్‌ మాత్రమే. అక్షరాస్యత, తలసరి ఆదాయం, ఆరోగ్య ప్రమాణాల ఆధారంగా రూపొందించే మానవాభివృద్ధిసూచిలో అగ్రస్థానంలో ఉన్న పది దేశాల్లో సింగపూర్‌, ఆస్ట్రేలియా తప్ప మిగతావన్నీ మాతృభాషలోనే చదువుతూ ప్రపంచాన్ని శాసిస్తున్నారు. ప్రపంచంలోని 52 దేశాల్లో ఉన్నత విద్యాబోధన ఆంగ్లమాధ్యమంలో జరుగుతున్నది. వాటిలో అమెరికా, ఆస్ట్రేలియా కెనడా, యుకె, సింగపూర్‌ తప్ప మిగిలినవన్నీ పేదరికంతో బాధపడుతున్నాయి.
కన్నతల్లిని, జన్మనిచ్చిన ఊరిని, తల్లి భాషను గౌరవించని వాళ్ళు ఇక దేన్ని గౌరవిస్తారు. మాతృభాషలో విద్య నేర్చుకోవడం తల్లిపాలు తాగినంత బలం. పరాయిభాషలో చదువుకోవడం డబ్బాపాలకు అలవాటుపడటమన్నమాట. తల్లిపాలలో వున్న బలం డబ్బాపాలలో వుండదు కదా!
ఐనా మన తెలుగు వాళ్ళకు పరభాషా వ్యామోహం ఎక్కువ ఆంగ్లభాషకు ముందు సంస్కృతంపై మోజు తర్వాత ఆంగ్లం అంటే అతిమోజు. దశాబ్దాల కిందటే పానుగంటి లక్ష్మీ నరసింహారావుగారు తెలుగు వాళ్ళ తెలుగు భాషా వైముఖ్యాన్ని చీల్చి చెండాడారు. మాతృభాషలో ''కావుకావు''మని అరవని కాకులు ఆంగ్లంలో ఎలా అరుస్తాయి అంటూ తెలుగు వారి ఆంగ్లభాషా వ్యామోహాన్ని ఎండగట్టారు. కొన్ని దశాబ్దాలు గడిచినా మనకు ఇదే మారని పరిస్థితి ఇదే దౌర్భాగ్యం.
కొన్ని కార్పొరేట్‌ శక్తులు స్వలాభం కోసం విద్యను వ్యాపారంగా మార్చారు. ఇంగ్లీషు మీడియం పాఠశాలలను నెలకొల్పారు. లక్షల లక్షలు ఫీజులు వసూలు చేసారు. ఇంగ్లీషు మీడియం పాఠశాలో చదవకపోతే పిల్లలకు ఉద్యోగాలు రావు అనే భావాన్ని సామాన్య జన హృదయాల్లో నాటి తమ విద్యా వ్యాపారాన్ని బాగా విస్తరింపచేసికొన్నా ఆంగ్లమీడియంలో తమ పిల్లల్ని చేర్పించే తల్లిదండ్రులందరూ తెలుగుమీడియంలో చదివిస్తే పిల్లలకు ఉద్యోగాలు రావు అని నమ్మకం ఏర్పడిపోయింది. ఎక్కడో ఉన్నా తమిళులు ఇక్కడ తమిళపాఠశాలలు పెట్టుకొంటారు. కన్నడిగులు కన్నడ సేవాసంఘాలు నిర్వహించుకొంటారు. మన ఆంధ్రప్రదేశ్‌లో మాత్రం తెలుగును దూరంగా విసిరిపారేయడం మన తెలుగువారి దౌర్భాగ్యం. ఇరుగు పొరుగు వారైన తమిళులు ఎక్కడకు వెళ్ళినా తమిళం తప్ప మరొకటి మాట్లాడరు. ప్రపంచంలో ఎక్కడకు వెళ్ళినా తమ భాషను సంప్రదాయాలను మరచిపోరు కన్నడిగులు అంతే. మళయాళీలు కూడా అదే భాషాభిమానాన్ని చూపిస్తారు.
మనదేశంలో మాతృభాషా ద్వేషులు తెలుగు వారు ఒక్కరే. లేకపోతే మన పాలకులే అమ్మభాషకు వ్యతిరేంగా ఆంగ్లభాషకు పట్టం కట్టడం ఏమిటి? ప్రపంచంలో ఎక్కడా ఉండదు. మన భాష అధికార భాషగా లేని బెంగుళూరు వంటి కొన్ని ప్రాంతాల్లో తెలుగు బోధించే పాఠశాలలు ఉన్నాయి. మన తెలుగు రాష్ట్రంలో మాత్రం తెలుగును నిర్లక్ష్యం చేయడం ఎంత దారుణం.
గూగుల్‌ కూడా అన్ని భాషలతోపాటు తెలుగును గుర్తించింది. తమిళకవి సుబ్రహ్మణ్య భారతి 'సుందరం తెలుగు' అన్నాడు 'దేశభాషలందు తెలుగు లెస్స' అని అన్నారు. 'ఇటాలియన్‌ ఆఫ్‌ది ఈస్ట్‌' అన్నారు. ఈ మాటలన్నది పరభాషల వాళ్ళు కానీ తెలుగు వారికి మాత్రం తెలుగంటే అభిమానం లేదు. అమ్మభాషను విస్మరించే వారికి ఆ భాషలోని సాహిత్యం, సంస్కృతి ఎలా అర్థం అవుతుంది.
ప్రాథమిక దశలోనే ప్రతి విద్యార్థికి మాతృభాష అవసరం. ఆ తర్వాత ఏ భాషలోనైనా అభ్యసించవచ్చును. కానీ ప్రభుత్వం వారు ప్రాధమిక దశలోనే తెలుగును తొలగించడం విద్యార్థుల భవిష్యత్తుకు గొడ్డలిపెట్టు. ప్రభుత్వం ఇప్పటికైనా పునరాలోచించి ఈ నిర్ణయాన్ని మార్చుకొంటే మంచిది.
తెలుగును ఉపాధి భాషగా చేయడానికి ప్రయత్నించాలి, ఆంగ్లంలో వున్న సాంకేతిక పదాలను తెలుగులోకి అనువదింపచేయాలి. దీనికి సమర్థులైన అనువాదకులను నియమించాలి. ప్రైవేటు పాఠశాలల్లో కూడా తెలుగు మాధ్యమాన్ని ఒకటి నుంచి ఐదవ తరగతి వరకు తప్పనిసరి చేయాలి. తెలుగులో మాట్లాడితే శిక్షలు విధించే పాఠశాలలకు గుర్తింపు రద్దు చేయాలి. తెలుగు భాషాభివృద్ధి దిశగా పాలకులు చిత్తశుద్ధితో నిర్ణయాలు తీసుకోవాలి.
మనకు అధికార భాషాసంఘం తెలుగు అకాడమీ
ఉన్నాయి. అవి పేరుకు మాత్రమే మిగిలిపోకుండా ప్రజల్లో తెలుగు భాషా వ్యాప్తికి కృషి చేయాలి. అప్పుడే మన రాష్ట్రంలో తెలుగు వెలుగుతుంది.