కోరాడ అప్పలరాజు
95502 34204
కళ్లున్నారు..!
జరుగుతున్న అకృత్యాలని
చూడడమే మానేసారు..!
చెవులు ఉన్నారు ..
అబలల ఆవేదనను
వినడం మానేశారు.!
చేతులు ఉన్నారు..
సేవ చేయాలనే భావనని
ఏనాడో మర్చిపోయారు..!
అయ్యో...
నోరు కూడా ఉందండి బాబు..
నిజం తప్ప అన్నీ మాట్లాడుతుంది!
అప్పుడు వస్త్రాపరణం
ఒక సారే జరిగింది.
ఇప్పుడు రోజూ నిత్యకృత్యమే..
అందుకే కాబోలు
కళ్లు కలత చెంది..
చూడడమే మానుకున్నారు!
అప్పుడు జానకొక్కర్తికే
అవమానం జరిగింది
ఇప్పుడు జగతంతా
దగా పడ్డ జానకీలే !
అందుకే కాబోలు
ఆ మగువల ఆర్తనాదాల్ని
చెవులు వినడం మానుకున్నాయి!
అప్పుడు.. మాటల్లో మమకారం
వాక్కుల్లో వాత్సల్యం
దివ్వెలోని వెలుగులా
పువ్వులోని తావిలా
గుండెలోతుల్లో ఆత్మీయత పంచేవి
అదేంటో ఇప్పుడు
మాటలు మర్మాన్ని తొడిగి
మనిషిలోని మంచితనాన్ని
మాయం చేస్తున్నారు..!
అందుకే కాబోలు..
మాటలు మూగనోము వహించాయి
అప్పుడు
పరహిత చందనం పూసుకుని
తన పర బేధం వదులుకుని
దివ్వె మరిన్ని దీపాలను వెలిగించినట్లు..
సేవామృతాన్ని పంచే వాళ్లు..!
మరిప్పుడో..
సేవకి చరమగీతం పాడి
స్వార్థంతో చెలిమి చేస్తూ
మంచిని ముంచి
అసురత్వానికి ఆనవాళ్లుగా మిగిలిపోతున్నారు!
ఓ.. మనిషీ..!
కుళ్ళిన సమాజాన్ని
కళ్లతో చూడు..
వినిపించే వేదనని
దూది పింజెలా ఊది పారేరు..
మాటల్లో భరోసా నింపి
బడుగుల జీవితాల్లో
పున్నాగ పూలు పూయించు
సేవతో చెలిమి చేసి
బతుకు నావను నడిపించు..
అందరి బంధువై ఆత్మీయత పంచు..