కంచరాన భుజంగరావు
94415 89602
డిజిటల్‌ వానలో వర్చువల్‌ వాగులో
గంటలకొద్దీ స్నానమాడి గుండెలారబెట్టుకునే
ఏకాంతం దక్కని ఒంటరితనం నేను...
నీలి తెరల్లో నవ్వుల్ని వెతుక్కుని
ఎమోజీలా స్పందించే
తడి లేని భావోద్వేగం నేను...
అపరిచిత ప్రపంచంలో
మిత్రబృందాన్ని వెతుక్కునీ
ముఖపుస్తకాలకు అతుక్కునీ
చెలిమి చిగురించని ముఖచిత్రం నేను...
చదువే బతుకైన కాలంలో
పోటీని ప్రాణవాయువులా శ్వాసించి
బాల్యాన్ని కోల్పోయిన బాల్యావరణం నేను...
అనురాగం కుంటుతున్న గదుల్లో
వృద్ధాప్యం, ఏమీ తోచనితనంతో చేసే
ఎడతెగని సహవాసం నేను...
కుటుంబమనుకుని కలిసున్న వాళ్లంతా
'సర్వేంద్రియానాం సెల్ఫోన్‌ ప్రధానం' అనుకుని
తలో దిక్కు తపనల్లో మునిగిపోయాక
మెలిసుండలేని గాచ్చారం నేను...
నాలో నేనే ఈ ఒంటరితనాన్ని
ఒక్కోసారి తేలికగా తలపై మోస్తాను
ఒక్కోసారి భారంగా భుజాన ఈడుస్తాను
నాలో నేనే తర్కాన్ని ఆశ్రయిస్తూ
కారణాలను వెతుక్కుంటూ
కునుకు పట్టిన బొంగరమై తిరుగుతాను...
ఏది కోల్పోయానో తెలియక
ఏది పొందాలో అర్థం కాక
ఒకే దారిలో పదే పదే తికమక పడతాను...
ఏదీ అక్కరలేనట్లు
దేనిపైనా మక్కువ లేనట్లు
మనసులో ఒక సుడి తిరుగుల తుపాను కన్ను!
అందరిచేతా తిరస్కరించబడినట్లు
జీవితానికి అర్థం చెరిగిపోయినట్లు
గుండెల్లో ఒక శ్వాసాడనివ్వని నీటి తిన్నెల వేదన!
గతం సృష్టించిన సమస్యల గూటిలోనే
గూడు కట్టుకుని అణుకు కూర్చుంటాను...
కానీ ఈ ఒంటరితనం గోతి నుంచి
మెడను సాచి పైకి లేస్తే
భవిష్యత్తు చింతనతో చూపు సారిస్తే
చేతులారా ఆలింగనం చేసుకొమ్మని పిలుస్తూ
ఒక సజీవ సమూహం కళ్లెదుట...!
నిత్యమూ కొత్తగా కోలాహలంగా -
నింగీ నేలా ఒళ్ళు కప్పుకున్న నీలి నయగారాల చీర
పచ్చంచు పైట కొంగుతో
నా బహిరాంతర్లోకాల్ని
సాంత్వన పరచడానికి సదా సిద్ధమై కళ్లెదుటే!