కుడుపూడి శ్రీనివాస
చల్లటి చలి చంపేస్తుంది.
'వరాల దిబ్బ' గజగజలాడిపోతుంది. ఆ దిబ్బ మీద గుడిసెల్ని మంచు మబ్బులా కమ్మేసింది. ఆ దిబ్బ చుట్టూ తివాచీలాగా పరుచుకున్న పచ్చ పచ్చని వరిచేలు. ఆ దిబ్బకి తూర్పు దిక్కునున్న నల్లరాతి కొండలపై నుండి చూస్తే పచ్చని చేల మధ్యలో లేచిన పుట్టగొడుగుల్లా మిణుకు మిణుకుమంటాయా గుడిసెలు. ఆ నల్ల రాతి కొండల్లో రాళ్లను తెచ్చి, చెక్కిన శిల్పాల్లా ఉంటారు ఆ గుడిసెల్లో మనుషులు.
తెలతెలవరకుండానే ఆ గుడిసెల్లోని మట్టి పొయ్యిలో ఎర్రటి నిప్పు కణికలు సెగలు కక్కుతున్నాయి. తాటాకు కొప్పుల మీద నుండి పైకి లేస్తున్న పొగ, పొగ మంచులో కలిసి వెలిసి పోతోంది. ఆ తాటాకు గుడిసెల మధ్యలో బీరపాదు అల్లుకున్న 'చుట్టెగుడెసె'లో నిప్పు రాజుకోకుండానే వెచ్చని సెగలు రగులు కుంటున్నాయి.
''అబ్బా వొదులు బావా.. తెల్లారిపోనాది. వంట చేసుకోవాలి. సుబ్బరాజు గారి చేలోకి పనికి పోవాలి.బేగొదులు!'' అంటా ఇష్టం లేకుండానే పక్క మీద నుండి లేవబోయింది. సుశీల కాలు మీద కాలేసి గట్టిగా అదిమి పట్టి బుగ్గ కొరికాడు సత్తికొండ. 'ఉస్సు' మని నిట్టూరుస్తూ సత్తికొండ కాలుకి తన కాలుని మెలేసింది. కోడెనాగుల్లా మెలిపడి విడివడి కిందా మీదా పడుతున్నారిద్దరూ. కాలం కరిగిపోతుంది పొగమంచుతో బాటే! తాటాకు కొప్పుల మీద కరిగిన మంచు మెల్లగా తాటాకు చూరుల్లోంచి నేలకి జారిపోతుంది. కొప్పుల మీద మంచు మొత్తం కరిగి జారి ఆవిరై పోయాక వేరు పడ్డారు ఇద్దరూ.
ఆ గుడిసె తాటాకు తడిక కన్నంలోంచి ఓ రెండు జతలు కళ్ళు పడగ ఎత్తి పండగ చేసుకుంటున్నాయాన్న సంగతే వాళ్ళకి తెలీదు.
సుశీల పక్క మీదనుండి లేచి చీర సరిచేసుకుంది. పాయలు పాయలుగా విడిపోయిన నల్లటి జుట్టుని మెలి తిప్పి ముడి వేసుకుంది. మట్టి పొయ్యిలో నిప్పు రాజేసింది. సత్తికొండ మాత్రం పక్క మీద నుండి పైకి లేవలేదు. మత్తుగా మెల్లగా మళ్ళీ నిద్రలోకి జారుకున్నాడు. వంట పూర్తయ్యాక ఉడుకునీళ్ళు నెత్తి మీదనుండి పోసుకుని తల స్నానం చేసి అప్పుడే వార్పు తీసిన వేడి వేడి అన్నంలో 'లచ్చిం చారు' పోసుకుని నిప్పులు మీద కాల్చిన ఉప్పు చేపని నంజుకుని గబగబా నాలుగు ముద్దలు తినేసింది. తడారిన జుట్టుకి కొబ్బరి నూనె పట్టించి నున్నగా దువ్వి జడల్లుకుని పిరుదుల మీదకి వదిలేసింది. కాళ్ళు చేతులకి క్కూడా కొబ్బరి నూనె పట్టించి, రూపాయి కాసంత బొట్టుని నుదుటున దిద్దుకుంది. ఓసారి సత్తికొండ వంక అపురూపంగా చూసుకుని టిఫిను క్యారియర్‌ తీసుకుని గుడెసెలో నుండి బయటకొచ్చింది సుశీల.
''బావో.. కూడు కిందే ఉంది. ఏ కుక్కో చూసిందంటే గుటుక్కున మింగెత్తాది. లేచి ఆ తడిక దగ్గిరికి కట్టుకో. ఆ రేషను షాపు డీలరు కిట్ట మూర్తి గారు నిన్న కన్పించి ఇయాల బియ్యం లోడు వొత్తదాని చెప్పేడు. ఊళ్లోకి పో ఓపాలి. వొచ్చిన డబ్బులన్నీ తాగేమాక, వొళ్ళుఇల్లు రెండూ గుల్లయిపోతాయి'' గుడిసె ముందు నిలబడి గట్టిగా అరిచి చెప్పి డొంక దారిలోకి తిరిగింది సుశీల. సత్తి కొండ నిద్ర లేచి చూరు కింద కొచ్చి సుశీల వైపు ఆపేక్షగా చూశేడు. పాలీషు చేసిన నల్ల రాతి బొమ్మలా మెరిసిపోతూ కదిలెళ్ళిపోతుంది ఆ మనిషి.
''ఆ సుబ్బరాజు గారి కళ్ళు అసలే మంచివి కావు.. ఆయనికి కొంచెం ఎడంగా మసులుకోమని చెప్పాలి ఈపాలి!'' స్వగతంగా ఆనుకుని తడిక దగ్గరకి లాక్కున్నాడు సత్తికొండ.
'వరాల దిబ్బ' కుడి పక్కన నల్లరాతి కొండలుంటే ఎడం పక్కకి ఉంటుంది ఏటిగట్టు. ఏటి గట్టెక్కి ఎడం చేతి వైపుకి ఓ కిలోమీటరు నడిస్తే ఆ ఏటిగట్టు దిగువులో ఉంటాది సత్తిరాజు గారి మకాం. ఏటిగట్టుని ఆనుకుని ఉన్న ఐదెకరాల కొబ్బరి తోట, ఆ తోట దిబ్బకి ఆనుకుని ఉన్న పాతిక ఎకరాల 'ఏక చెక్క' వరిచేలు సుబ్బరాజు గారివే. కొబ్బరి తోటలోపల చేలకి చేర్చి కట్టిన రెండు గదుల పెకుంటి శాల. ఒకగది ధాన్యపు గాదె, ఇంకో గది రాజు గారు సేద తీరడానికి వాడుతుంటారు. పనుల రోజుల్లో ఆ పెంకుటిశాల అరుగుమీద, పడక కుర్చీలో దిలాశాగా కూర్చుని పనోళ్ల మీద అజమాయిషీ చేస్తుంటాడాయన. ఆ పెంకుటి శాలకి కాస్త ఎడంగా గొడ్ల సావిడి ఉంటుంది. ఆ గొడ్ల సావిడిలోనే పనోళ్ళు టిఫిను క్యారియర్లు తగిలించుకుంటారు.
కిందా మీద పడతా సుశీల వొచ్చేసరికి మిగతా పనోళ్ళు చేలల్లోకి దిగిపోయారు. సుశీలని గుడ్లురిమి చూసేడు సుబ్బరాజు. పిల్లి కళ్ళల్లో పడ్డ ఎలుక పిల్లలా నక్కి నక్కి దొడ్ల సావిడిలోకి వెళ్లి చూరుకి టిఫిను క్యారియర్‌ తగిలించింది సుశీల. చీర అంచుని మోకాళ్ళ పైకి లేపి వెనక్కి మడిచి కచ్చా పోసుకుంది. చీర చెంగుని భుజం మీదగా లాగి నడుం చుట్టూ తిప్పి నాభి కిందున్న చీర కుచ్చిళ్లలో దోపుకుని సావిట్లోనుంచి బయటకొచ్చింది. సుశీల మీద సుబ్బరాజు కళ్ళు పడ్డారు. నోరు చప్పరిస్తా చిన్నగా చిటికెలేశాడు.
అఅఅ
సుశీల చేలల్లోనుండి ఇంటికొచ్చేసరికి పూటుగా తాగేసిన సత్తికొండ పాక బయటే మట్టిలో పొర్లుతున్నాడు. ఎవర్నో ఇష్టం వొచ్చినట్టు తిట్టుకుంటా మాటిమాటికి పిడికిలి బిగిస్తున్నాడు. సుశీలని చూడగానే కొంచెం నిమ్మళించాడు. వాకిట్లోనుండి పైకి లేచి బట్టలకి అంటుకున్న దుమ్ము దులుపుకున్నాడు.పైకి లేచి నిలబడ లేక తెరచాప ఊగినట్టు ఊగిపోయాడు.
''ఒసేరు సుశే.. ఇంకెప్పుడూ కిట్టమూర్తి గాడి పనికెళ్ళమని చెప్పమాకు.ఆడొట్టి దొంగ నా కొడుకు. టాట్రు లోడు దింపించి వొంద రూపాయలు చేతిలో పెట్టేడు దొంగ నా కొడుకు. ఇదేంటని అడిగితే 'నీ పెళ్ళాన్ని ఎక్కడైనా తాకట్టు ఎడితే ఇంకా ఎక్కువ డబ్బులొత్తాయి' అన్నాడు ముండా నాయాల. అప్పుడే గనక ఈ చుక్క యేసుంటే ఆడి పేగులు తీసి మెళ్ళో యేసుకుందును నా యాల్ది!'' చుక్క ఎక్కువైపోయి నాలిక మెలిపడి నంగి నంగిగా మాట్లాడుతున్నాడు సత్తికొండ.
పోట్లగిత్తలా సత్తికొండ మీదకి ఉరికింది సుశీల.
''ఛీ.. నీ బతుకు పాడు గానూ! నీవు మారవేంట్రా? రేపొద్దున్న ఏ పిల్లో జెల్లో పుడితే ఆళ్ళని ఎట్టా సాకు దామనుకుంటున్నావ్‌. యెల్ల కాలం నా రెక్కల కట్టంతో పెంచి పోసిత్తాను అనుకుంటున్నా వేమో. నాగ్గాని తిక్క లేచిందంటే ఏదో ఓ రోజు నిన్ను ఇడిచేసి పోతాను.'' సత్తికొండ చొక్కా పట్టుకుని తెగ ఊపేసింది సుశీల. సత్తికొండ తల వాలిపోయింది. నెత్తికెక్కిన కిక్కు దిగిపోయింది. గమ్మున పాకలోకెళ్ళి ఓ మూలాన కూర్చున్నాడు. సుశీల కాసేపు చిరుబుర్రులాడి పొయ్యిలో నిప్పు రాజేసింది. వాళ్ళిద్దరికీ అది నిత్యకృత్యం. అడెంత తాగినా సత్తికొండ మీద వీసమెత్తు ప్రేమ కూడా తగ్గదు సుశీలకి. సుశీల ఎన్నేసి మాటాలన్నా ఆవగింజం తైనా కోపం రాదు సత్తికొండకి.
అఅఅ
తెల తెలవారుతుండగా సుశీల మీద చెయ్యేసేడు సత్తికొండ. సత్తికొండ వైపుకి తిరిగి దగ్గరకి లాక్కుంది సుశీల. సత్తికొండ బాధగా మూల్గాడు. ''ఏమయ్యింది బావా.. '' అతడి వళ్ళంతా తడిమి చూస్తూ అడిగింది సుశీల.
''ఏమోనే కాళ్ళు చేతులు గుంజుతున్నారు. కళ్ళు తిరిగి పోతున్నాయి. బుర్ర పగిలిపోతున్నట్టుందే సుశే'' అంటా చిన్న పిల్లాడిలా గట్టిగా కరుచుకుపోయాడు సత్తికొండ. కాసేపు అతణ్ణి అలాగే పొదివి పట్టుకుని, మెల్లగా పక్క మీద నుండి పైకి లేచింది. కొబ్బరి నూనె తెచ్చి సత్తికొండ కాళ్ళకి చేతులకి తలకి మర్ధనా చేసింది. మెల్లగా నిద్రలోకి జారుకున్నాడు. వెలుగు రేఖలు విచ్చుకున్నాక ఏటిగట్టు అవతలున్న ఊళ్ళోకెళ్లి ఆరెంపీని పిలుచుకొచ్చింది. సత్తికొండ నాడి పట్టి చూశాడు డాక్టరు. బలానికి మందులు రాసిచ్చాడు. నాల్రోజులు వాడితే తగ్గిపొద్దన్నాడు.
మందు బిళ్ళలు కోసం ఊళ్లోకి పోయింది సుశీల. ఏటుగట్టెక్కి ఎడంపక్కకి నాలుగు అడుగులేచి చెక్కల వంతెన ఎక్కి దిగితే ఆవల పక్కనుంటుంది ఊరు. మందులు షాపు దగ్గర సుబ్బరాజు గారబ్బాయి కన్నబాబు కనిపించాడు. పాతికేళ్ల కుర్రాడు. సంగతేంటో తెలుసుకుని డబ్బులు తీసుకోకుండా మందు బిళ్ళలు ఇప్పించాడు. సుశీల ఒద్దంటున్నా ఖర్చులకి ఉంచమని ఓ వొంద కాగితం బలవంతగా ఆమె చేతిలో పెట్టాడు. కన్నబాబుకి చేతులెత్తి దణ్ణమెట్టింది సుశీల. కన్న బాబు మల్లెపువ్వు విరిచినట్టు మెత్తగా నవ్వేడు. 'తోడేలు కడుపున గంగి గోవు పుట్టింది'అనుకుంటా చెక్కల వంతెన దాటి వరాల దిబ్బ వైపు కదిలిపోయింది సుశీల.
సత్తికొండ రెండ్రోజులు మందులు వాడినా కాళ్ళు చేతులు గుంజడం తగ్గలేదు. తలపోటు సమ్మెట దెబ్బలా ప్రాణాలు తోడేస్తుంది. కంటి చూపుకూడా మందగించింది. ఇంతక ముందంత హుషారుగా లేచి నడవలేకపోతున్నాడు. మాట తడబడుతుంది. సుశీల పని మానేసి ఇంట్లోనే వుంటూ సత్తికొండకి కాపు కాస్తూ కూర్చుంది. రోజూ కొబ్బరి నూనె తో మర్దనా చేస్తూనే ఉంది. ఏవేవో ఆకు పసర్లు పూస్తూనే ఉంది. ఆరెంపీ వొచ్చి పోతూనే ఉన్నాడు. ఓ రోజు పొద్దున్నే కాలు మడుచుకోడానికి బయటకొచ్చిన సత్తికొండ ఉన్నట్టుండి కుప్ప కూలిపోయాడు. ఒళ్ళంతా కర్రలా బిగుసుకుపోయింది. మూతి వంకర పోయింది. పంచలో అంట్ల గిన్నెలు తోముతున్న సుశీల దబ్బున గావు కేక పెట్టుకుంటా సత్తికొండ మీద పడిపోయింది. పక్క గుడిసెల్లోని జనం కాకుల్లా వాలిపోయారు. ఆటో కట్టించి టౌన్‌ సర్కారు ఆసుపత్రికి తీసుకుపోయారు. అన్ని పరీక్షలు చేసి పక్షవాతం అని తేల్చేసారు డాక్టర్లు. ఎడం చెయ్యి కాలు సచ్చుబడిపోయాయి. మెదడులో ఓ చోట రక్తం గడ్డకట్టిందంట. చిన్నవయసే కాబట్టి మందులు వాడితే కొద్దోగొప్పో నయమవొచ్చన్నారు. మళ్ళీ మందు తాగితే కష్టమన్నారు. ఓ పదిరోజులు వైద్యం చేసి, కాళ్ళు చేతులూ ఆడిస్తూ ఉండమని చెప్పి కొన్ని మందు బిళ్ళలు ఇచ్చి ఇంటికి పంపించేశారు.
సత్తికొండని గుడిసెకి తీసుకొచ్చాక ఓ నెలరోజులు పాటు ఎక్కడికి కదల్లేదు సుశీల. అన్నీ తానై చిన్న పిల్లాడ్ని చూసుకున్నట్టు కంటికి రెప్పలా చూసుకుంది. పనికి వెళ్లక రోజు రోజుకీ, రోజు గడవడమే కష్టమైపోయింది. రోజులు గడుస్తున్నా సత్తికొండలో ఎలాంటి గుణం కనిపించలేదు. ఏదో పనుండి ఊళ్ళో కెళితే ఆరెంపీ కనిపించాడు. టౌన్‌లో స్పెషలిస్ట్‌ ఆసుపత్రి పేరు చెప్పి అక్కడికి పొతే నయమవొచ్చని చెప్పేడు. కాకపోతే పాతిక వేలు వరకూ అవ్వొచ్చన్నాడు. సుశీలకి గూండాగిపోయినంత పనైపోయింది. ఆ తాటాకుల గుడిసె అమ్మేస్తే అన్ని డబ్బులు రావు. అది కూడా అమ్మేస్తే ఈ అవిటి మనిషిని పెట్టుకుని ఏ చెట్టుకిందో పుట్టలోనో కపరమెట్టాల్సిందే అనుకుంది.
కాస్సేపు అలోచించి ఆ ఆరెంపీ డాక్టరు గారే సలహా ఇచ్చేరు.
''నీ గుడిసె పత్రాలు తాకట్టు పెడితే ఓ పదిహేను వేలు వరకూ రావొచ్చు. అలా అప్పిచ్చే నాధుడు మన ఊళ్ళో సుబ్బరాజు గారొక్కెరే ఉన్నారు. కాకపోతే ఆయన అన్ని డబ్బులు ఇవ్వక పోవొచ్చు. బతిమాలితోనో బామాలితోనో ఇవ్వొచ్చు. కానీ నెల నెలా నూటికి ఐదు రూపాయల వడ్డీ మాత్రం కచ్చితంగా జమ చేయాల్సిందే!'' అన్నాడు.
సుశీల సుబ్బరాజు గారింటికి వెళ్ళింది. అతడు వరండాలో కూర్చుని పేపరు తిరగేస్తున్నాడు. సుశీలని చూడగానే తలెత్తి మాట్లాడకుండానే 'ఏంటీ?!' అని కళ్ళు ఎగరేశాడు. సుశీల విషయం చెప్పింది. సాయం అడిగింది. సుశీల వంక గీరగా చూశేడు.
ఇదే అదనని లోలోపల ఆనంద పడిపోయాడు. ''ఏంటీ ఆ గుడిసెకి పదిహేను వేలు ఇవ్వాలా.. ఎలా కనిపిత్తన్నానే నీ కంటికి'' అంటూ బెట్టు చేశాడు. సుశీల చేతులెత్తి దణ్ణమెట్టింది. నెల నెలా వడ్డీ కట్టేస్తూ అసలు మెల్లమెల్లగా తీర్చేస్తానంది.
''సర్లే.. అవన్నీ వదిలేరు గానీ, నీవడిగిన పదిహేను కాదు ఇరవై వేలు ఇస్తాను. వడ్డీ మామూలే. కాకపోతే నేను డబ్బిచ్చేది గుడెసెని చూసికాదు నిన్ను చూసి! నేను కబురు పెట్టినప్పుడు పొలానికి రావాల. నా కష్ట సుఖాలన్నీ కనిపెట్టుకుని ఉండాల'' నర్మగర్భంగా మాట్లాడాడు. సుశీల అతడి ముఖంలోకి తీక్షణంగా చూసింది. ముసిముసి నవ్వులు నవ్వేడు. సుశీల కళ్ళలో కన్నీళ్లు గిరుక్కున తిరిగాయి. యధాలాపంగా వీధి గుమ్మంలోకొచ్చిన కన్నబాబు వాళ్ళ నాన్న మాటలు విని ముఖం చిట్లించి దొడ్డి గుమ్మం వైపు వెళ్ళిపోయాడు. సుశీల గిరుక్కున వెనక్కి తిరిగేసింది.
సత్తికొండకి టౌన్‌ ఆసుపత్రి సంగతి చెప్పి, అసలు సంగతి చెబితే బాధ పడతాడని, సుబ్బరాజు గార్ని డబ్బులడిగితే కొన్నాళ్ళు ఆగి సర్దుబాటు చేస్తానన్నారని అబద్ధం చెప్పింది.
అఅఅ
సత్తికొండకి అవసరమైనవన్నీ దగ్గర పెట్టేసి, ఊత కర్ర ఒకటి పక్కనే పెట్టి రోజు విడవకుండా ఏదో ఓ పనికి పోతుంది సుశీల.ఆ రోజునుండి సుబ్బరాజు గారి పొలాల వైపు కన్నెత్తయినా చూడ్డం లేదు.
రోజులు గడుస్తూనే ఉన్నాయి. చలి తగ్గు ముఖం పట్టింది. మెల్లగా ఎండలు వేడెక్కుతున్నాయి. చేలల్లో వరికంకులు ఏపుగా పెరిగి బంగారు రంగు తిరిగి నిండు ముత్తైదువుల్లా కళకళ లాడుతున్నాయి. ఓ రోజు సుబ్బరాజు గారి పాలేరు మాతయ్య వొచ్చి గుడిసె ముందు తచ్చాడుతుంటే బయటకొచ్చింది సుశీల.
''ఏంటీ సంగతి మావ?!'' అంటూ ఆరా తీసింది.
''సుబ్బరాజు గారి అబ్బాయి కన్నబాబు గారు ఓ పాలి వొచ్చి కలవమన్నాడే బుల్లి'' అన్నాడు.
''ఎందుకే మావ'' అనడిగింది సుశీల.
''సుబ్బరాజు గారికి సుస్తీ సేసి పొలం రాడం లేదు. కన్నబాబు గారే అన్నీ చూసుకుంటున్నారు. నీకు ఇట్టమైతే పొలం లోకొచ్చి పని చేసుకోమంటున్నారే. సత్తికొండ బతికించుకోమంటున్నాడే బుల్లి'' అన్నాడు మాతయ్య. కన్నబాబుతో అయితే పెద్దగా ఇబ్బంది ఉండదు కాబట్టి 'వస్తానని' చెప్పమంది సుశీల.
వరి కోతలు మొదలయ్యాయి. సుశీల సుబ్బరాజు గారి పొలంలోకి పనికెళ్తుంది. సుబ్బరాజుగారిలా కాకుండా కన్నబాబు పనోళ్ళని నవ్వుతూ పలకరిస్తున్నాడు. కష్ట సుఖాలు అడిగి తెలుసుకుంటున్నాడు. సుశీలని కూడా అడిగేడు,
'సత్తికొండకి' ఎలా ఉందని! ''అలాగే ఉంది ''బాబుగారూ.. ఆరెంపీ డాట్రు గారు టౌన్‌లో ఏదో ఆసుపత్రి పేరు చెప్పేరు. అక్కడికెళ్తే నయమవ్వొచ్చు అంట. డబ్బులుండాలి కదా బాబూ. నేను కష్టం చేసి దాచినవి పదేలు వొరకూ ఉన్నాయి. ఇంకో పదిహేను దాకా సర్దుబాటు చేసుకోవాలి'' అని భారంగా నిట్టూర్చింది సుశీల. కన్నబాబు కాస్సేపు తల పైకెత్తి ఆలోచనలో పడ్డాడు. ''సర్లే...ఆ మిగిలిన డబ్బులేవో నేను సర్దుబాటు చేస్తాలే గానీ, ముందా సత్తికొండని ఆసుపత్రికి తీస్కెళ్ళి చూపిరు'' అన్నాడు. సుశీల నమ్మలేకపోయింది. చేతులెత్తి దణ్ణమెట్టింది. 'నీవు దేవుడివి సామీ' అనుకుంది మనసులో. వరి కోతలై పోయాయి. అయినా కూడా పొలంలో ఏదో ఓ పని చెప్తానే ఉన్నాడు కన్నబాబు. ఒంట్లో కొంచెం కుదుటపడ్డాక అప్పుడప్పుడు పొలం వొస్తున్నారు సుబ్బరాజు గారు. ఆయన్ని చూసీ చూడనట్టు తన పని తాను చేసుకుపోతుందామె.
అఅఅ
ఆ రోజు ఉదయం నుండి ఎడతెరిపి లేకుండా కురుస్తుంది వర్షం. ''పనికి ఎల్లొద్దే ఈయాల'' అన్నాడు సత్తికొండ. ''మాతయ్య మాయ ఏదో పనుండి టౌన్‌కి ఎల్తాడంట బావా. గొడ్ల కాడ బాగుచెయ్యాలంట. నీళ్లు పెట్టాలి. దాణా పెట్టి గడ్డేయ్యాలి. పెందలాడే వొచ్చేత్తాలే బావా'' అంటా బయల్దేరింది సుశీల. వాన ఆగకుండా కురుస్తానే ఉంది. మెల్లగా సందె చీకట్లు కమ్ముకున్నాయి. సుశీల గుడిసెకి రాకపోయేసరికి సత్తికొండలో సన్నగా మొదలైంది భయం.
'వర్షం తగ్గాక వత్తుందిలే' అనుకున్నాడు. దీపం పెట్టే మనిషి లేక గుడిసె అంతా చీకటి కమ్ముకుంది. చీకటి చిక్కబడేకొద్దీ సత్తికొండ గుండెల్లో గాబరాతో బాటే, కడుపులో పేగులు ఆకలితో మెలి తిరిగిపోతున్నాయి. గుడిసె చుట్టుపక్కల గుడిసెల్లో దీపాలన్నీ ఆరిపోయాక పడతా లేస్తా గుడిసె కొచ్చింది సుశీల. సత్తికొండ గుండె కాస్త కుదుట పడింది. గుడిసెలో దీపం వెలిగించిందామె. మనిషి తడిసి ముద్దైపోయింది. నుదుటున ఉన్న రూపాయి కాసంత తిలకం బొట్టు వాన నీళ్లల్లో కరిగి ముక్కుమీదగా జారిపోతుంది. కళ్ళు నీరసంతో మూతలు పడుతున్నాయి. తడిబట్టలు విప్పేసి పొడిబట్టలు కట్టుకుని నిస్సత్తువుగా అతుకుల బొంతమీద కూలబడిపోయింది.
''ఏమయ్యిందే'' అనడిగాడు సత్తికొండ.
''కొంచెం నీరసంగా ఉంది బావా'' అంది తప్ప ఇంకేం మాట్లాడలేదామె. కాస్సేపయ్యాక బలవంతంగా పైకి లేచి నాలుగు గింజలు వండి వార్చి 'లచ్చిం చారు' పోసి సత్తికొండకి భోజనం వడ్డించింది. తను మాత్రం తినలేదు. సత్తికొండ అడిగితే ఆకలిగా లేదు బావా అంటా పక్క మీదకి చేరిపోయింది. ఆ రాత్రంతా సుశీల ఒళ్ళు నిప్పుల కొలిమిలా కాలిపోతూనే ఉంది. నిద్రలో ఏదో పలవరిస్తూ ఉలికి ఉలికి పడింది. సత్తికొండకి ఏమీ చేయాలో పాలుబోలేదు. కంటిమీద కునుకు లేకుండా ఆమెని కాపు కాస్తూనే కూర్చున్నాడు. తెల్లగా తెల్లారక ఆమె ఒళ్ళు కాస్త చల్లబడింది. ఆ రోజు పనికి పోలేదు సుశీల. రెండో రోజు మాతయ్య గుడిసె దగ్గరకొచ్చాడు.
''ఏమైందే బుల్లీ.. నిన్న పనికి రాలేదు'' అని ఆరా తీసేడు.
''ఒంట్లో నలతగా ఉంది మావ. ఇయాల కూడా రాలేను. రేపటి నుండి పనికొత్తానని చెప్పు బాబుగారికి!'' అని చెప్పి మాతయ్యని పంపించేసింది. మూడో రోజు సుబ్బరాజు గారి పొలానికి వెళ్ళింది సుశీల. కన్నబాబు పదిహేను వేలు తీసుకొచ్చి ఆమె చేతిలో పెట్టాడు. వీలు కుదిరినప్పుడు అసలు కొద్ది కొద్దిగా జమ చేయమని చెప్పి, వడ్డీ అవసరం లేదులే అని చెప్పి మల్లి పువ్వు విరిచినట్టు మెత్తగా నవ్వేడు.
ఓ రెండ్రోజులాగి సత్తికొండని టౌన్‌ ఆసుపత్రికి తీసుకెళ్లింది సుశీల. డబ్బులు కట్టించుకుని ఆసుపత్రిలో ఓ పదిరోజుల పాటు వైద్యం చేశారు డాక్టర్లు. సత్తికొండ వంట్లో కాస్త మార్పు వొచ్చింది. కాలు చెయ్యి మెల్లగా తన ఆధీనంలోకి వస్తున్నట్టు అనిపించింది సత్తికొండకి. సుశీల మోహంలో వెలుగు రేఖలు విచ్చుకున్నాయి.
''సుబ్బరాజు గారు నిజంగా దేవుడే'' అన్నాడు సత్తికొండ. నిరాసక్తంగా ఓ నవ్వు నవ్వి ఊరుకుంది సుశీల. నెలకి సరిపడా మందులు తీసుకుని ఆసుపత్రి నుండి ఇంటికొచ్చేసారు.
మందులు వాడే కొద్దీ సత్తికొండలో మునుపటి పటుత్వం మళ్ళీ చిక్కినట్టుగా అనిపిస్తుంది. సుశీలని ఆసరా చేసుకుని మెల్లగా లేచి నడవడం మొదలెట్టాడు.ఎడం చేతి పిడికిలి ఉరామరిగా బిగిచుకుంటుంది.సత్తికొండ మళ్ళీ మామూలు మనిషి అవుతాడన్న ధైర్యం సుశీలకి వొచ్చింది. తను యధావిధిగా రోజూ సుబ్బరాజు గారి పొలంలోకి పనికెళ్లి వొస్తుంది.కాకపోతే మనిషిలో మునుపటి
ఉత్సాహం హుషారు మాత్రం మాయమైపోయాయి.
అఅఅ
ఆ రోజు నిండు పున్నమి రోజు. తాటాకు చూరుల్లోంచి వెన్నెల వెలుగు గుడిసెలోకి జొరబడి గుడిసె అంతా అలుముకుంది. ఎగిసి ఎగిసి పడుతున్న లాంతరు వెలుగు వెన్నెల వెలుగుతో పోటీ పడుతూంది. ఆ సమ్మిళిత వెలుగులో సుశీల కొండపల్లి బొమ్మలా మెరిసిపోతుంది. సత్తికొండ మెల్లగా సుశీల పక్కలోకి జేరేడు. ''దీపం తీసేత్తా బావా'' అంది సుశీల.
''ఉండనివ్వే.. నిన్ను తనివితీరా సూసుకుని ఎన్నాళ్ళయిందో. ఇయ్యాల నా కళ్ళు పండగ చేసుకోవాలా'' అంటా ఆమెని మరింత దగ్గరకి లాక్కున్నాడు సత్తికొండ. సుశీల కాదనలేదు. అలాగని ఇంతకముందులా అతడి మీదకి ఎగబడలేదు. సత్తికొండ విసురుగా ఆమె చీరని లాగి మూలకి విసిరేశాడు. గబుక్కున చేతుల్ని అడ్డం పెట్టుకుని గుండెల్ని దాచుకుంది. సత్తికొండ ఊరుకోలేదు. నవ్వతా ఆమె మీదకి చేరి చేతుల్ని మోకాళ్ళతో తొక్కి పెట్టాడు. కాళ్లల్లో బలం సరిపోవడం లేదు. అతి కష్టం మీద రవిక గుండీల్ని విప్పదీచి రొమ్ముల్ని ముద్దాడబోయాడు. సుశీల కళ్ళు మూసుకుంది, తన్మయత్వంతో కాదు, భయంతో! సత్తికొండ ముద్దాడ లేదు.
దిగ్గున ఆమె మీదనుండి పైకి లేచి కిందకి పడబోయి తమా యించుకున్నాడు. పడుతూ లేస్తూ వెళ్లి లాంతరు తెచ్చి ఆమె గుండెల దగ్గర ఆనించాడు. ఆ ఎర్రటి వెలుగులో ఎండ పొడ సోకని తేనే రంగు స్తన ద్వయం మీద నల్లటి గాట్లు చంద్రుడిలో నల్లటి మచ్చల్లా తళుక్కుమన్నాయి. సత్తికొండ గుండాగిపోయింది. కళ్ళు ఎర్ర చింత నిప్పులైనాయి. కోపం కట్టలు తెంచుకుంది. ''ఏంటే ఇది! ఎవడి పక్కన తొంగున్నావే సన్నాసిదాన.ఈ అవిటోడు నీకు పనికిరాకుండా పోయేడెంటే?! ఇన్నాళ్లు నిన్ను నా దేవతనుకున్నాను కదే. ఏ పాపిష్టి సొమ్ము తీసుకొచ్చి నన్ను సాకుతున్నావే సిగ్గులేనిదానా. తినే కూడులో ఇషమెట్టి చంపియ్యే. నా పీడ ఇరగడైపోద్ది'' అనేసి తల బాదుకున్నాడు. ఉండేలు దెబ్బ తిన్న కాకిలా విలవిల్లాడిపోయింది సుశీల.
దుఃఖం పొంగుకొచ్చింది. కళ్ళల్లో కన్నీళ్లు ధార కట్టాయి. గొంతు గాద్గధికమైంది.
''నీకు దణ్ణమెడతా బావా. నన్ను నమ్మే. నేనేం తప్పు చేయలేదే. నిన్ను సూసుకుంటా నా మానాన నేను బతుకుతుంటే ఓ పిచ్చికుక్క ఎప్పుడు కన్నేసిందో గానీ, నా మీదకి ఎగబడి నా మానాన్ని చిందర వందర చేసిందే. బతుకుని బుగ్గి పాలుచేసింది. నన్ను బతికున్న పీనుగుని చేసిందే'' అంటూ ఒక్కసారిగా గొల్లుమంది.
''ఎవడే ఆ సుబ్బరాజు గాడేనా?! ఆడయ్యా.. నేనెప్పుడో అనుకున్నాను ఆడిలాంటి పని సేత్తాడని! ఆడి అంతు సుత్తానియాల'' అంటా ఊతకర్ర ఆసరా చేసుకుని బలవంతంగా పైకి లేచి నిలబడ్డాడు సత్తికొండ.
''ఆడు కాదే.. ఆడి కొడుకు కన్నబాబు గాడు. మేక తోలు
కప్పుకున్న తోడేలు ఆడు. తోడేలు కడుపున గంగిగోవు పుట్టిద్దనుకోడం నా తప్పే బావా'' అంటా పిచ్చి పట్టిన దానిలా తల బాదుకుంది. సత్తికొండ నిట్ట నిలువునా కుప్పకూలిపోయాడు.
గొంతు మూగబోయి నోట మాట పడిపోయింది.
''నీకు మొన్న నిజం చెప్పలేదు బావా. నీ వైజ్జానికి డబ్బిచ్చింది సుబ్బరాజు గారు కాదు.. కన్నబాబే. ఆ సచ్చినోడు నా మీద ఎప్పుడు కన్నేసేడో గానీ.. మంచోడిలా నటించేడు. ఆ వాన పడ్డ రేత్రి గొడ్ల సావిడ్లో గేదెలకి గడ్డేస్తుంటే వెనకండి వొచ్చి కొండ పాములా చుట్టేసుకున్నాడు నన్ను. ఆడి పశుబలం ముందు నా బలం సరిపోలేదే. ఆ గొడ్లసావిడిలోనే నన్ను తొక్కిపెట్టి ఊపిరాడనివ్వలేదు ఆడు. నా అవసరం ఆడికి ఆసరా అయ్యింది బావా. అదే అవసరం ఆ రేత్రి నన్ను బతికున్న పీనుగుని చేసిందే'' వెక్కిళ్లు పెడతా తల నేలకేసి బాదుకుంది. సత్తికొండ తల నేలకి వాలిపోయింది. కోపం ఆవిరైపోయి కన్నీళ్లు కట్టలు తెంచుకుంది.
చిన్నపిల్లాడిలా ఏడ్చేశాడు. అతడ్ని అలా చూసి విలవిల్లాడి పోయింది సుశీల.
''నన్ను మన్నించు బావా'' అంటూ లేడి పిల్లలా పైకి లేచింది. తలొంచుకునే ఉన్నాడు సత్తికొండ. కిరోసిన్‌ వాసన గుప్పుమంది. దిగ్గున తలెత్తాడు సత్తికొండ. ఒళ్ళంతా కిరోసిన్‌తో తడిసి ముద్దయిపోయుందామె.
విసురుగా లాంతరు వైపు కదులుతున్న సుశీల మీదకి సింహంలా ఉరికాడు సత్తికొండ. కోపంతో కుడి చేత్తో ఆమె గొంతు బిగించి పట్టుకున్నాడు.
ఊపిరాడక విలవిల్లాడిపోయిందామె. పట్టు సడలించాడు. ఆ మరుక్షణమే ఆమెని ఆపేక్షగా బాహువుల్లోకి తీసుకున్నాడు. ''ఏం సేత్తున్నావే పిచ్చి ముండా.. సచ్చిపోతావా? నీవు పొతే, నేను మాత్రం బతికుంటాననుకున్నా? సచ్చి ఏం సాదిత్తమే. బతికుండి సాదించాలి ఏమైనా. నీవేం తప్పు చేసేవని చావలే? ఎవడో మదమెక్కి పిచ్చికుక్కలా నీ మీద పడితే, నీ తప్పేలా అవుతుందే. పిచ్చి మొహం దానా. నన్ను వదిలేచి ఎళ్ళిపోకే. నన్ను అనాధని చేయకే!'' అంటా ఆమె గుండెల్లో తల దాచుకుంటా వెక్కివెక్కి ఏడ్చేశాడు. సుశీల కూడా సత్తికొండని తనలోకి మరింత పొదువుకుని గుండెల్లో గుది కట్టిన బాధంతా కరిగి కన్నీరై జారిపోయేవరకూ ఏడుస్తూనే ఉంది.
గుడిసె బయట తడిక కన్నంలోంచి అలవాటుగా ఆత్రంగా ఆబగా చూస్తున్న రెండు జతలు కళ్ళు మాత్రం నోరెళ్ళబెట్టి మొహ మొహాలు చూసుకున్నారు ఆ క్షణం. ఏదో రహస్యాన్ని చేధించినట్టు ఆనందంతో మెరిసిపోయాయి.
అయినా కూడా ఆ కళ్ళు వాళ్ళిద్దర్నీ ఏమీ చేయలేవు.
అవ్వే కాదు కొన్ని వేల జతల కళ్ళు కలిసినా వాళ్ళనిప్పుడు ఏం చేయలేవు.
ఎందుకంటే వాళ్లిప్పుడు ఇద్దరు కాదు... ఒక్కరే!్‌