కంచరాన భుజంగరావు
94415 89602
నీటి వయసు ఎన్ని లక్షల ఏళ్ళో
గాలి వయసు ఎన్ని కోట్ల ఏళ్ళో
వెలుతురు ఆయుష్షు
ఎన్ని కాంతి సంవత్సరాలో
మట్టి ఈడు మరెన్ని కొలమానాలో!
ఈ అగణిత చరితల విశ్వపు ఉనికిలో
నీకు గానీ నాకు గానీ
వరమై దక్కిన ఊపిరి నిడివి మాత్రం
గుప్పెడు క్షణాలే!
భూమ్మీద విడిది కుందిరి కుదిరిన
తొలి ఘడియ స్వాగతం నుండీ
మన వీడ్కోలు కౌంట్‌ డౌన్‌ మొదలైనట్టే!
కాలం బిడారుతో మజిలీల ప్రయాణం
దారంతా ఒక తెలియని ఆకలి
ఎప్పటికీ తీరని వాంఛ
అనేక రూపాలతో అనేక కొలతలతో
ఆఖరి శ్వాస వరకూ వెంబడించే కోరిక!
సమాపణ సమయం దగ్గరయ్యే కొద్దీ -
ఏ ఆయువుకు ఆకలి మందగిస్తుందో
ఆ కాలశకలం కథ సంపూర్ణం
ఏ ప్రాణానికి కోరిక బలం పుంజుకుంటుందో
అది కురచ బతుకు!
బిచాణా సర్దుకునే వేళయ్యేకొద్దీ
తిరిగి వెళ్లాల్సిన దారులేవో తెరుచుకుంటాయి
కంటి ముందరి రంగులన్నీ వెలిసేకొద్దీ
కళ్లకేవో వివర్ణ సంకేతాలు అందుతుంటాయి
ఎండకోనేట్లో చలివిరి మునకల్లో ఈదులాడుతూ
ఇల్లు మరిచిపోయిన వేసవి పిల్లాడిలా నీవుంటే
ఇంటికెళదాం రమ్మనే అమ్మ పిలుపులా
ఒక అపరిచిత అల తట్టి పిలుస్తుంది
అదే ఆఖరు స్పర్శ అనుకోమేమో గానీ
శీతల శైథిల్యంలోకి ఒళ్ళు జారిపోవడం
చీకటిలోకంలోకి కళ్లు సంలీనం కావడం
మంచుపొగలా చల్లగా స్పర్శించే అల
కాలరేఖనుండి ఊపిరి తీగను తెంచే అల
కత్తి అంచు మీది శ్వాసబిందువు లాంటి అల
వాంఛితమయినా అవాంఛితమయినా
మృత్యు స్పర్శ ఒక చివరాఖరు అనుభూతి!
ఆకలి సముద్రం లాంటి ఆశ
నిరాళంగా తనువు చాలించే క్షణాలవి
ఆ ఆఖరు క్షణానికి చేరితే గానీ
ఆశకు ఆయువు తీరదని తెలిసొచ్చే క్షణాలవి!
జీవితం అకౌంటుకు జమకాబడిన క్షణాలన్నింటినీ
జారవిడవకుండా మళ్లీ మళ్లీ తోడుకోవాలని
బోధపరిచే క్షణాలవి!
బతుకంతా గుప్పెడు క్షణాల్లోనే ఒదిగి ఉన్నా
ఒక్కో క్షణానిదీ బతుకు మీద వల్లమాలిన ప్రేమ!